LiFe oN MaRs

Και επειδή
όπως συνέβαινε πάντα
τους ωραίους αγώνες
και τις ωραίες ιδέες
το σύστημα θα βρει τρόπο να τα ξεφτιλίσει..



"  .. ξέρω μια μέρα
θ'ακουστούν τα βηματά τους
θάρθουν οι αντάρτες της κρυφής πλευρά μου
και θα με πάρουν στο βουνό"..

φωτο~ δικη μου
   ηχος και λόγια ~ διαφεύγοντα..


  

Δεν είναι η Ιστορία που ξαναγράφεται..
Η Ιστορια πλεον αλλάζει ψηφιακά με ενα κλικ του ποντικιου
η με ενα κλικ του νου,
δεν χρειαζεται να κανεις μπαμ για να την διαμορφωσεις
κατα πως βολευει..

Αλλο εχουν στοχευσει φιλε

Τη μυθολογια..

οι κοσμογονιες και η ιερη γεωμετρια ειναι που πρεπει να εξαφανισθούν..

the last day of summer..

~ επιτέλους ..



            (  με εκεινο το παλιο τραγουδακι των Cure στ'ακουστικά  )

 

one hell of a ride

η ζωή.. η Μεγάλη Βόλτα.. δεν μαθαινεται ουτε απο βιβλια
ουτε απο ταινιες, ουτε απο ποιηματα

ομως..
οταν ρωτας.. η οταν ζητας για βοηθεια
με αγνη ψυχη κ παιδικη αφελεια
το συμπαν βρισκει τροπο να σου απαντησει

κλεινοντας τον εβδομο κ τελευταιο κυκλο
του Sons of Anarchy
καθως καψουρευεσαι μηχανες που δεν εχεις ποτε δει

ξανακοιτας τις τροχιες που η οικογενεια σου
σου προδιαγραφει..
επαναπροσδιοριζεις τις ηττες που σε καθορισαν
φοβασαι μηπως σε ορισει η αποτυχια που ξανα κ ξανα
επιτυγχανεις με μεγαλη επιτυχια
καυλωνεις κ μονο με την ιδεα ενος ανοιχτου δρομου
που θα εχει μονο αφετηρια χωρις την ψευδαισθηση ενος προορισμου
επανεκτιμας ποσο αιμα κ ιδρωτα πρεπει να χυσεις
ωστε να μη σε λυγισουν οι πατρογονικες λυπες
- οι λυπες που σου κληροδοτηθηκαν χωρις κανεις
να σε ρωτησει αν τις αντεχεις-
ευχεσαι ανεμους- οπως παντα
και για πρωτη φορα εχεις μια γαμημενη απαντηση
στο γιατι ο δυνατος αερας που ολους τους τρελαινει
εσενα σε ηρεμει..
ο αερας που ξεσκονιζει απο πανω σου ολη τη σκονη
που καθισε στο δερμα σου
απο θλιψεις, λαθη, πενθη, δακρυα συγγενων

κ δε σε αφηνει να ιδρωσεις τα δικα σου ζορια
τα εντελως δικα σου ζορια ρε φιλε..
γιατι με τοσες πληγες που υπηρξαν γυρω σου
εχασες το μετρημα στις δικες σου
ιδιωτικοποιηθηκες αμυχες αλλων

ενας τροπος
ειναι να μαθεις
να ξεχωριζεις μεσα στη ερημια
το δικο σου αναστεναγμο, το δικο σου βρυχηθμο
να συναντησεις το αγριμι μεσα στο κεφαλι σου
κ να το κοιταξεις στα ματια κ να ακουσεις το χνωτο του
χωρις την ηχορυπανση της αγελης

κ ισως για αυτο οι παλιακες μηχανες
να ειναι μαγικα πλασματα
ετσι οπως η καθε μια
εχει την ολοδικια της ιδιαιτερη φωνη :)

~ thx Sons.. it's been one hell of a ride !

~ κασκαντερ ~

Αγαπημένο μου Σύμπαν,

θέλω καπου εδω να ξηγηθώ..

όταν αρκετά χρόνια πριν δώσαμε τα χέρια
για να ξεκινήσει αυτη η υπερπαραγωγή
με στοιχεία
κωμωδίας, περιπέτειας θρίλερ κ ενίοτε δράματος
και στο ειχα παιξει μαγκας θυμαμαι
κ ειπα

" ασε, μη στελνεις κασκαντερ,
ολες τις επικινδυνες σκηνες θα τις γυρίσω εγώ"

να σου υπενθυμισω
οτι μου χρωστας μερικα διαλειμματα απο τις σκηνες δρασεις
χρωστας κατι απο μηχανης θεους που δινουν λυσεις
χρωστας κατι χαπιεντ εκει που πεφτει γαματη μουσικη
κ ο ηρωας επιτελους χαμογελα
χρωστας ωραια πλανα σε ανοιχτους οριζοντες
χρωστας κατι απο εκεινα τα γκατζετ που βγαζει
ο ηρωας απο τη τσεπη στο ξαφνικο κ σωζει ολη τη φαση
χρωστας σεκανς με γελια κ χαρες κ εκπληρωμενες επιθυμιες..

αλλιως η ταινια δεν θα εχει ισορροπία
κ ο ηρωας θα εξαντληθει..

μετα τιμης

μ.

~~ μουσικες απο το ανεξαντλητο soundtrack του αγαπημενου sons of anarchy ~~

Γιατι

εξω απο τη σπηλια

δεν γινεται να βγει κανεις

ουτε ομαδικα

ουτε συντροφικα

ουτε κ ηρωικα..


Φρονώ

πως βγαινεις τρομαγμενος

ολομόναχος κ ολογυμνος
ξεπαγιασμενος - αφηνοντας πισω τη ζεστασια της βολης σου
κ πανικοβλητος..

ακριβως οπως τη στιγμη που γεννιομαστε

θυμασαι ;

 Πόσες φωλιες νερου θα συντηρησεις μεσα στις φλογες ;

Κι οταν καταφεραν
να μας κανουν να κοιταμε μοναχα το χωμα
κ τα παπουτσια μας
ειχαν καταφερει 
να μας αφαιρεσουν το γονιδιακο ενστικτο της φυλης μας
που μας σπρωχνει να κοιταμε κ να μελεταμε ψηλα..

Αποψε κυριακη 28 Ιουλιου
αν κοιταξεις το νυχτερινο ουρανο
θα δεις το φεγγαρι να προσεγγιζει τον κρονο
η σεληνη θα απεχει μοναχα 2 μοιρες μακρυα απο τον κρονο
που αποψε στον αστερισμο του σκορπιου
θα ειναι το φωτεινοτερο σημειο στον ουρανο κοντα στο φεγγαρι.

Αν δεν σε αποσπασουν τα δαχτυλιδια του Κρονου
αν κοιταξεις προς τα κατω κ αριστερα του κοσμικου ζευγους
αποψε θα δεις τον Ανταρη..

Ο Ανταρης ειναι ετυμολογικα ο αντι-Αρης
επισης ερυθρος κ γιγαντιος
αλλα εντελως αντιθετος με τον Αρη..
θεωρειται η καρδια του αστερισμου του Σκορπιου..

Η μυθολογια λεει οτι ηταν ο Ανταρης
αυτος που καταφερε να σκοτωσει τον Ωριωνα..
Και ενω ειναι ακριβως το αντιθετου του πολεμιστη Αρη..
συμβολιζει την αδρανεια , την αποχη, τη μη δραση..
Ηταν αυτος που καταφερε να εξουδετερωσει τον κυνηγο Ωριωνα..

ποιος ειπε οτι η αδρανεια.. η αποχη.. δεν σκοτωνουν?

ποιος/τι ειναι αυτο αραγε
που με εκανε να περπαταω σκυφτος
και να ξεχναω να μελετω
τον ουρανο των προγονων μου
που μπορει να μου τα πει ολα..?

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Καθως λιωνω απ'τη ζεστη
αργα-αργα
σαν παγωτακι χωνακι :)
απο κεινα που αγοραζαμε μικρα
απο τα ψυγεια της ΑΓΝΟ
κ τα καταμετρουσαμε καθε τελος του καλοκαιριου..

σκαει ξαφνικα η μνημη

κατακαλοκαιρο
πανω σε ενα πλοιο
ανοιχτα στη θαλασσα
να φυσαει αερας αλατισμενος
γλαροι στον ουρανο
κ δελφινια στο νερο
να με χορευουν τα κυματα
κ να βλεπω την ομορφια
μεσα απο τις πυρινες τουφιτσες των μαλλιων μου
που ο ηλιος τα καλοκαιρια
αν κ σκουρα
τα φλογιζει ολοκοκκινα

η σκεψη φευγει..

περναω διερευνητικα τη γλωσσα
πανω απο τα χειλια
μα αλμυρα δεν γευομαι

ανοιγω τα ματια..
στο δωματιο ειμαι ακομα, 
μελτεμακι δεν εχει
- ο ανεμιστηρας ειναι
που πειραζει το ρουχαλακι μου
σαν παιδι ατακτο :)

Σου μιλώ και κοκκινίζεις τι να φανταστώ;
Όσο θάβεις το σποράκι, τόσο βγάνει ανθό

Στο μικρόφωνο ανεβαίνω το θεριό γλεντάει
Μόνος μου είμαι στην ορχήστρα μ’ έναν ίσκιο πλάι

Έλα στο χορό
Μόνο να σε βλέπω, μόνο αυτό μπορώ
Νύχτα ξαστεριά
Άναψαν φωτάκια σ’ όλα τα χωριά

Της Αγία Τριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές
Το χωριό το Μούρεσι χορεύει από προχτές

Ήρθαν ξένοι ηλιοκαμένοι, ήρθαν κι αδερφοί
Σε κοιτώ και κοκκινίζεις κι έχεις προδοθεί

Έλα στο χορό
Πάρε με και εμένα λίγο να χαρώ
Έλα στο χορό
Θέλω να κατέβω θέλω να ενωθώ

Κι ο συρτός σιγά μας πάει πίσω από το ιερό
Κι αρχινάς να κοκκινίζεις πιο πολύ θαρρώ

Μα εδώ δεν είναι ξένο βλέμμα κανενός
Μήπως είμαι εγώ ο ξένος και ο μακρινός;

Έλα στο χορό
Άσπρο φουστανάκι, πάτημα ελαφρό
Νύχτα ξαστεριά
Τρέμουν οι φλογίτσες πάνω απ’ τα χωριά

μπαα..'Ακου

Οποιος ειχε μελετησει
εκεινη τη μυσταγωγικη τελετη εναρξης-ληξης
του παπαιωαννου
στους ολυμπιακους της αθηνας,
νομιζω καταλαβαινει
τι θελει να πει  ο ποιητης
οταν τρυπωνει στη φωλια του λυκου
κ στα λεει αυτη τη φορα
μεσα απο τα χωματα του καυκασου

απο το μπακου
το συμμαχο του ισραηλ, της τουρκιας
τον πολεμαχο της ρωσικης αρκουδας

απο το μπακου του αγωγου αεριου
 - ειναι ανατριχιαστικη η σκηνη
που ο αντρας αναβει τη γη...!

απο το μπακου οπου η Ευρωπη
αποφασιζει να κατασκευασει
τη ρεπλικα των ολυμπιακων αγωνων
σε ευρωπαικη εκδοση

εκει οπου η εκλειψη.. ανατέλλει..

https://youtu.be/TaJ7heAayBw




~  ολη η τελετη εδω https://youtu.be/nUi1_bGiJSg
δωσε βαση απο τη μια ωρα κ 49 λεπτα κ μετα ( 1:49:00 )

πενιες

Νωρίς το πρωι..
μπαινω στο σαραβαλακι μου
και εχω αργησει για τη δουλεια!
Ακεφη, αγχωμενη και μελαγχολικη..

Κ ξαφνικα
εκει που το παιζω Αιρτον Σενα
που προσπερναει τα πιτ
- μπας κ προλαβω κ φτασω στην ωρα μου..

..πεφτει μαγκα μου η πρωτη πενια
άκου..

δυναμωνω την ενταση..
ανοιγω το παραθυρο τερμα να φυσαει..
φέρνω τα μαλλιά στο δεξι ώμο
κ σιγοτραγουδαω τα λογακια

το σαραβαλακι πλεει με τη μουσικη πριμα

κ ξαφνου
νιωθω ν' αλαφρωνει το στηθος μου ενα πραγμα..


 και η μερα

ααααχ..

φτιαχνει με τη μια αδερφακι μου :)



~ τραγουδακι απο τα παλια
που πρωτοτραγουδησαν  ο περπινιαδης με το χιωτη το 1946

με τη μαμά μου..

με τη μαμα μου :)
τις πιο ωραίες κουβέντες ..
τις κάναμε πάντοτε
τραγουδιστά..!

ειναι μερες
που
ολα
μοιαζουν ακατανοητα

Αμα έχεις φιλοξενήσει στο κόρφο σου
λεμοναθους
κομμενους απο τη λεμονια με σεβασμο..
το συμπαν σου στελνει λεμονια!!
- απο τα κανονικα τα ευλογημενα, οχι με αυτα με τα φαρμακα-
κ εσυ τοτε για να το γιορτασεις
τα φτιαχνεις γλυκο λεμονι και μαρμελαδα..

Μ'αρεσει το λεμονι να το φτιαχνω γλυκο..
γιατι ειναι γλυκοπικρο σα τη ζωη.
Εκει που σκαει η πικρα ερχεται η γλυκα κ το ισορροπει.
Και αν εχεις προσφατα ξεπερασει μια νεα πικρα
και τη νικησες - για οσο κρατησει ρε φιλε
ε εκει..
το γλυκο σιροπιαζει κ η μαρμελδα δενει τρέλα!

Για αυτο κ ειναι τεχνη μεγαλη το γλυκο/μαρμελαδα λεμονι.
Γιατι παιρνεις τον ξινο καρπο με τη πικρη φλουδα
κ της δινεις γλυκα,
τοσο οσο ομως
ωστε η επιγευση ναναι παντα η αναμηση της πικρας
δεμενη γλυκα ωστε να αντεχεται..

λεμονανθός σε ρε μινορε

Ανθισαν οι λεμονιες στη γειτονιά μου..

Πηρα και εγω λιγα λουλουδακια
και τα εβαλα στο σημειο εκεινο
που τις κυριακες
ολα τα ρεμπετικα που απο μικρη κρυβω
βρισκουν τροπο κ με λαβωνουν γλυκά..
Εκει στον κόρφο..
ανάμεσα στα στηθη..

Και εγιανε για λίγο η πληγή..
και γλυκανε ο πονος

Αχ ανοιξη
αλανιάρα μου γλυκιά..
μεσα στον κόρφο μου μοσχοβολάς.
Μυριζω κ ελαφραινει η καρδουλα μου!!!
Τρίχορδη αναπτύσεσσαι γύρω μου
για να με βοηθησεις να αντεχω
το αβασταχτο τετραδιάστατο του κόσμου.



 { * μ'αυτο το τραγουδακι με νανουριζε η γιαγια μου
   γελαγα οταν μεγαλωσα
   γιατι πως να κοιμησεις ενα παιδι
   με ενα νανουρισμα
   που ξεκινα με το "ξύπνα μικρο μου"

                   Ακριβώς φίλε μου.. Ακριβως!   }

~

~

( και για να ξηγιόμαστε
το σχέδιο δανεικο απο την δεσποινιδα Σ.Κλ.
και η φωτο απο το ιντερνεδ- δίκο μου τίποτις.. περαν της λαβωματιας κ της ανθοφορίας )

βαρκάδες..

το σαραβαλακι μου..

Η ζωή
με τα χείλια σφιγμένα
συνεχίζεται..

Απο τη σφαγή στο Δίστομο

μεχρι τις σφαγες στη Συρία

και τις μικρες καθημερινες μικρες σφαγές μας
ένα τσιγάρο δρόμος



και η Ανοιξη
παλεύει αυτες τις μερες
να δραπετεύσει απο τα σφιγμένα χείλη
ενός τρελού καιρού
για να ερθει..


Καθε Ανοιξη περνάω
απο εκείνο το δέντρο στο σύνταγμα
εκει που ακουμπησε πριν απο 3 χρόνια
4 του Απριλη
ο Δημητρης Χριστούλας
κ πάτησε τη σκανδάλη
Και το βλέπω αν και γέρικο πολύ
να τεντώνεται κ να ανοίγει τα φυλλαράκια του
και να παίρνει εκδίκηση
απο οσα μας δολοφονούν καθημερινά..

Προχθές εκανα κοπάνα..
πήγα στο μυστικό παγκάκι μου στα ψηλά
και το βρήκα πνιγμένο στα λουλουδια και στα χορταράκια
Κανεις δεν το προτιμά μέχρι να προνοήσει ο δημος
και να το καθαρίσει απο τα χορτα- αλλά αυτο ευτυχως αργεί πολυ :)
Και έτσι οπως κάθησα ανάμεσα στις μαργαρίτες
κ τις παπαρούνες
κ τα χαμομηλια..
Μια ανάσα απο τις μέλισσες που μαζευαν γυρη τριγυρω μου
και ενα ζευγάρι πεταλούδες που ερωτοτροπούσαν  πετώντας
και ψηλα τα χελιδονια να τιτιβιζουν στις φωλιες μεσα στο βραχο
και ο κοτσυφας που ηρθε στο απεναντινο δεντρο κ μου τραγουδησε
κ ο ηλιος που με ελουζε
και τα μυρμυγκια που εφτιαχναν σειρες στο χωμα
και ο ουρανος τοσο γαλαζιος που ηθελες να κλαψεις

Και θυμηθηκα εκεινη τη κουβεντα του Ελυτη..


" την Ανοιξη.. αν δεν την βρεις, τη φτιάχνεις "..
και ετσι
για λιγες στιγμούλες
καθησα οκλαδον στο παγκακι
και ολάνθισα..

Γιατι ετσι το αποφάσισα εκεινη τη μέρα στο μαιευτηριο
όταν σταμάτησα για ενα δευτερόλεπτο τα κλάματα

Πως πρέπει μάθεις να ανθίζεις
με μια σταγονίτσα νερό
και μια σταλίτσα ήλιο μόνο
για να μπορεις
να υπερασπίζεσαι την ανοιξη.

ιδανικοι αυτοχειρες

Αν αφουγκραστείς
θα το ανθιστείς εύκολα
πόσο πρόχειρα υφασμένη
ειναι η πίσω πλευρά του σύμπαντος..
πόσο λεπτή και σαθρή η επικάλυψη
πόσο χοντροκομμένα φτιαγμένη η βασική δομή..
Σα ναναι μια εμπειρία ο Κόσμος
που πρέπει να την αξιωθεις για να τη βιωσεις αληθινα
που πρεπει να την κερδίσεις.. που έχει βάθη και χάη
που ειναι αναγκη να ξεκλιδώσεις
κ μονοπάτια που δεν είναι για όλους.
Δε ζουνε ολοι στον ιδιο κόσμο.
Κι ας ειναι κοινος ο τοπος, δεν λεει τιποτα η γεωγραφικη συμπτωση.
Ανώφελο ειναι να τεντωνεις τη ψευδαίσθηση του χώρου
γιατι αυτος γυρίζει
και σε περικυκλωνει
κ νιωθεις την ανασα του πίσω απο τη πλάτη σου
ακριβως τη στιγμή που παραμυθιάζεσαι οτι καταφερες
να τον μετρησεις με το μέτρο.

Και όσο πιο βαθιά αρχίζεις κ αντιλαμβανεσαι
τις λεπτες συνοχές της αέναης αιτιότητας,
τοσο πιο πολυ θα νιωθεις την αναγκη
να αποστασιοποιηθεις
απο αυτο που σου επιβαλουν με χιλιους τροπους
σαν αντιλιπτοτητα καθεστηκυια,
Να αρχισεις να παιρνεις αποστασεις
ετσι ωστε απο απόσταση να σου αποκαλυφθούν τα βασικά μοτίβα
κ να αρχίζει μέσα σου να κατασταλάζει η απλότητα της νομοτέλειας
αυτού του κόσμου,
αυτου που εσκεμμένα στον παρουσίασαν ακατανόητο και περίπλοκα
ομοιογενή και βαρετό..

Εκεινη τη στιγμη ακριβως
ειναι που το συστημα θα προσπαθήσει ξανα να σε λειάνει
ακριβώς στο σημείο της προ-εξοχής
που σε διαφοροποιεί
κ την οποία με τοσο κόπο σμιλευεις απο οταν θυμασαι τον εαυτο σου.

Θα προσπαθησει να σου μασησει οσα δεν καταλαβαινεις
οχι για να στο κανει ευκολο
αλλα γιατι αν αρχιζεις να Σκεφεται γινεσαι επικινδυνος.
Μεσα στη φτιαχτή νηνεμία της πραγματικότητας
θα πρεπει ευπεπτα λοιπον να καταναλωσεις
την κανονικοτητα του να εισαι 20 χρονων
να παιρνεις ενα σουγια κ να πηγαινεις σε ενα χαντακι
για να αυτοκτονήσεις..
Ομοιως οφειλεις να καταπιεις
το ποσο φυσιολογικο ειναι στα 28 σου
να αυτοκτονησεις καρφωνοντας το αεροπλανο που πιλοταρεις
πανω στις κορφες των Αλπεων παιρνοντας μαζι σου τοσες ψυχες..

Ολα κανονικα!
Ολα αποφασισμενα βιαστικα,
ωστε οι υποθεσεις να κλεινουν συντομα
και η κοινη γνωμη να ξαναπεφτει σε κωμα.

Και οι ιδανικοι αυτοχειρες
ξαφνικα
βολευουν στο συστημα
και εξηγουν.. τα ανεξηγητα!
Η αυτοχειρία μπαλώνει κενά
πριν ο μεσος νους
βαλει το ματι του στη τρυπα
κ κοιταξει εξω απο το μαντρι.


Συγνωμη ρε παιδια
αλλα λιγο στενο το κουστουμάκι
κ μας κοβει στο καβάλο.!!!!

Γιατι οχι
ΔΕΝ ΚΟΥΜΠΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΑΔΙΚΟ
που λεει κ ενα τραγουδακι
που ακουσα σημερα υπο βροχη
στο σαραβαλακι μου
την ωρα που το συμπαν προσπαθουσε να ξεπλυνει
απο πανω του αυτη τη περιεργη σκονη εξ Αφρικης
που μας επισκεπτεται ολο και συχνοτερα τελευταιως..

Γράμματα στο Μακρυγιάννη

Μικρή..
Καθόλου δεν μου άρεσε που είχα 2 ονόματα..
Με χάλαγε.. Ολα τα παιδάκια είχαν ενα
Με χάλαγε αυτό το Μαρία-Ελευθερία που μου θυμιζαν
σε όλες τι στιγμές που έπρεπε να δηλώσω επισημα το ονομα μου.
Ειδικά το Ελευθερία δεν το ήθελα γιατι στο σπιτι με φωνάζανε μαρία
η ρία ή ρυάκι κλπ κλπ. Και μου φαινόταν ξένο.

Τη πρώτη πρώτη φορά που πήρα μυρωδιά
πως το δευτερο ονομα μου δεν ειναι μόνο όνομα
αλλα ειναι και λέξη, έννοια
ήταν μια μέρα σαν κ αυτές
που στο σχολείο είδα το σημαιάκι με το Ελευθερία ή Θάνατος..

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε αυτή η κουβέντα
αυτή η προυπόθεση που συμπλήρωνε τη ζωή.

Τόσα χρόνια μετά και ακόμα νιώθω δέος
και συγκίνηση και ανατριχίλα
σαν σκέφτομαι
πως μεσα σε μια σκοτεινιά, σε μια σκλαβιά
παιδιά που γεννήθηκαν υποδουλωμένα
χωρίς τη μνήμη της ελευθερίας στο κεφάλι τους ζωντανή..
Πως αιμοδότησαν εκείνη την ιδέα, την ιδεα του να ζήσουν ελευθεροι
Πως πεθυμησαν μια κατασταση που δεν ειχαν καν βιωσει.

Μωρε καρφακι δεν μου καιγεται για τις λεπτομέρειες..
για την αντιδραση της εκκλησιας κ των βολεμένων
που δεν τη γούσταραν την απελευθέρωση,
για το ρόλο των ξένων δυνάμεων
για το αν η επανασταση αρχισε ως εμφυλιος
αν οι προεστοί κ το πατριαρχείο αφόρισαν κοσμο κ κοσμακι..

Εμενα η σκεψη μου πάει σε εκεινον τον τρελό
που χωρις οπλά
πεινασμενος και κουρασμένος
πήγε να πολεμήσει για μια ιδέα
αναγκάζοντας την ιδέα να γίνει πραγματικότητα.

Πάντα τον τρελό εμπιστευομαι ευκολότερα
παρά τον γνωστικό
Για αυτο κ την ιστορία προτιμώ να την διαβάζω
απο εκεινον που ηταν πολεμιστης κ αγράμματος
κ για την τρέλα που του καρφωθηκε στο κεφαλι
εμαθε γραμματα σε 2 μηνες
για να γράψει αυτα που εζησε.

Κ μ'αρεσει ετσι με τη σκέψη
που κ που
να του γράφω γράμματα
κρατώντας μέσα μου τον διαυλο
με τη ωραία τρέλα ανοιχτό.

 https://youtu.be/b7oHGzXwd6Y

https://youtu.be/eXBDv4cVvTU

" και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.."

Σαν σήμερα
γεννήθηκε μια κοπελιά σωστό αντράκι..!

 

~

Τρόικα-Μπλούμ ~~~~

 

 

5 μάγκες στον Π. - Γιοβαν Τσαούς 1935

 

 

σσσσσσσσσσ!!!!!!!!!!!....

Αν με το Σώπα δεν τα πας καλά από παιδί
ακόμα κ τις στιγμές
που όλα κρέμονται απο ένα κλαράκι
κ ο παραμικρός ήχος που θα βγει απο το στήθος σου
απειλεί τη σταθερότητα σου,
ακόμα κ τότε
προτιμάς τη βουτιά
απο τη σιωπή

είναι η φυση σου αυτή κ δεν αλλάζει..

Πρώτες μουσικές του χρόνου..

..γιορτές με κρύωμα κ ωτίτιδα,
μόλις το αυτάκι συνήλθε
αυτές τις μουσικες
μου εστειλε το συμπαν στο δρόμο μου
Κ είπα να τις μοιραστώ
αφου πρωτα πήρα το οκ απο τον τραγουδιστή του σπιτιού
 που φάνηκε να γουστάρει πολύ..

ξεκινάμε με διασκευάρα τρελή σε εναν υμνο του Ψαραντώνη..

Πάμε παρακάτω..

Τον Κ.Πιστιόλη τον ακουσα μια βραδιά μαζι με τον Χαρούλη..
Απίστευτος μουσικός
Μαζί με τους Ιωαννινα Σιτυ Βιλατζερς - συγκροτηματάρα που λάτρεψα αμέσως..
είναι μαγεία να τον ακούς

Εδω με back vocals πτερωτού πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη

η μπάντα είναι επίσης όλα τα λεφτά

το cd τους το εχω λιωσει..