Τα μπλουζ του Παντελη

Ο Παντελης ειναι φιλος καλος !
Οταν τον γνωρισα ηδη ηταν στην ψειρου..
Πανε τοσα χρονια απο τοτε που τον μπουζουριασανε που δεν θυμαται καν πως ειναι η ελευθερια..
Ειναι ξηγημενο παιδι ο Παντελης..
Ακουει τα φαλτσα μου, τα λαθος ακορντα μου κ τις ανοητες ιστοριες μου. Οταν συναντιομαστε καθομαστε κ τα λεμε συνηθως τραγουδιστα.
Κι οπως καθε φυλακοβιος γουσταρει ροκιες κ ρεμπετικα.
Ομως εκει που τον βλεπεις και ανατριχιαζει ειναι στα μπλουζ!
Οχι ρε αυτα που χορευαμε στα παρτυ..
Εκεινα τα νεγρικα που φτιαχνανε  στο Μισισιπη .
Και εγω τα λατρευω τα μπλουζ, τα μελεταω καιρο τωρα γιατι ειναι μουσικη που παιζεται μεσα στο κεφαλι σου ενα κλασμα του δευτερολεπτου πριν παιχτει στην κιθαρα σου. Υφεσεις σε επαναληψη.. Ρυθμος δωδεκαχρονος και κυριως εμπειριες βιωμενες. Δεν πατανε πανω σε νοτες σου λεω..
πατανε σε μνημες οσοι τα τραγουδανε.
Μοιαζουν με τα δικα μας τα ρεμπετικα σε πολλα.
Μα εγω ξεχωριζω ενα.
Το οτι ειναι απο τα λιγα ειδη μουσικης στα οποια μπορεις να τραγουδησεις τον πονο σου γελωντας του καταμουτρα!

Μελετωντας τα μπλουζ ανακαλυπτεις το μεγιστο ..
πως δεν χρειαζεσαι τιποτα.. ουτε καν κιθαρα για να τα παιξεις..

..Μιλαμε για την απολυτη ελευθερια του να μη χρειαζεσαι στην ουσια τιποτα! Και απο το τιποτα  να μπορεις να φτιαξεις οτι χρειαζεσαι..

Με τον ιδιο τροπο λειτουργει κ η ελευθερια νομιζω.. 

Δεν χρειαζεσαι καν κλουβι για να μην εισαι ελευθερος.
Κι ετσι οποτε τα λεμε με τον Παντελη ,
δεν ξερω με βεβαιοτητα ποιος ειναι μεσα κ ποιος ειναι εξω απο τους δυο μας.
Αυτο ομως που ελπιζω ειναι να ανοιξει καποια στιγμη την πορτα του δικου του κλουβιου κ να το σκασει.
Και ναρθει να μου πει για κεινο το κλειδι που ανοιγει ολες τις πορτες, κυριως εκεινες του μυαλου.
Και ετσι να κατσουμε να τα πιουμε κ να τα τραγουδησουμε.
Και να μην υπαρχουν καγκελα αναμεσα μας
..κ κυριως μεσα μας.

Καληνυχτα ρε Παντελη φιλαρακο.. θα τα πουμε στον προαυλισμο.
Και πουσαι; Να με συγχωρεις για τα φαλτσα μου... εσυ τα λες πολυ καλυτερα.
Παντοτε το πτερωμα υπηρξε σοφοτερο του δερματος.

Το ημερολόγιο του Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς

"Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη έκλεισε πέρυσι τα Ελληνικά Γράμματα που είχε αγοράσει πριν λίγα χρόνια. Τα βιβλία των εκδόσεων που δεν πουλήθηκαν, βάφτηκαν κόκκινα ως ανεπιθύμητα πριν οδηγηθούν στην πολτοποίηση. Δεν έγιναν δωρεά σε βιβλιοθήκες, φυλακές, σχολεία. Αντί μικρού κέρδους οδηγήθηκαν στην πυρά. Μέσα στην κοινωνική αγανάκτηση τέτοιες πράξεις βιαιότητας κατά της ελληνικής κουλτούρας είναι το μόνο που δεν περιμένεις. Βιβλία που δεν μοιράστηκαν, δεν δανείστηκαν, δεν ανταλλάχθηκαν, δεν τσαλακώθηκαν. Βιβλία που δεν συζήτησαν με κανέναν. Θλιβερό." 

Διάβασα την είδηση σημερα στο μπλογκ του Σπυρου Τσακιρη..

Προφανώς στο Λαμπρακισταν θυμήθηκαν πως τα βιβλία 

είναι επικίνδυνα πλάσματα!!

Κι έμεινα ν'αναρωτιέμαι.. τι ν'απέγινε εκείνος ο ένας ,

 ο Ρομαντικός

που θα έμπαινε μπροστά να σώσει τα βιβλία;

Τι ερώτηση κ αυτή!

Ακόμα κ το Υπουργείο Υγείας Προειδοποιεί

πως

οι Ρομαντικοί πεθαίνουν πρόωρα 

Ω! Ειν'ωραία στη σπηλιά!

Είχε που λες κόσμο η παρασταση..
Ο μπερντες ειχε στηθει κ ειχε φωτιστει..
Και ως συνηθως οι περισσοτεροι εκατσαν μπροστα.. Να βλέπουν τις σκιές να διηγούνται την Ιστορία.
Κάποιοι έκατσαν πίσω να βλέπουν την εξιστόρηση κ όχι τη σκια της.

Και ξαφνικά σκάει μύτη εκεινος ο πιτσιρικάς..

Πήγαινε μια μπροστα να παρατηρησει το θεατρο σκιων..
Και μετα ερχοταν απο την αλλη μερια να καταλαβει πως το θεατρο σκιων συμβαινει :)
Μεγαλη μουρη σου λεω :) Διψασμενος να τα δει και να τα καταλαβει ολα μεμιας.

Και φυσικα του θυμωσαν ολοι ! :)
Οι θεατες μπροστα γιατι βρισκοταν συνεχως σε κινηση κ τους εκοβε τη θεα.
Οι καραγκιοζοπαίχτες γιατι χωνόταν μεσα στα ποδια τους κ τους χαλουσε την παρασταση.
Η γιαγιά του.. γιατι ως συνηθως ηταν αταχτο το παλιοπαιδο- απο γεννησιμιού του φαντάζομαι.
Εγω τον γουσταρα πολυ παντως..

Χαζεύοντας το βιντεακι που τραβηξα θυμήθηκα ενα τραγουδι που λεει η Χαρουλα ισως στον πιο αγαπημενο μου δισκο της.. Ηταν 1989 κ ο Μανος Χατζιδακις διηυθυνε  την Αλεξιου σε Απροβλεπτα Τραγουδια..  "Θεατρο Σκιων" λεγεται και ανατριχιαζω καθε φορα που το ξανακουω.

Γεια σου ρε Χαρουλα.. Και μη φοβασαι τίποτα. Είπαμε, θα ρίξω τα μαλλιά ;)

"... -Και πρόσεξε ακόμη κι αυτό. - Εάν αυτός ο άνθρωπος πήγαινε πίσω και έπαιρνε την παλιά του θέση, δε θα γινόταν πάλι σαν τυφλός από την ξαφνική αλλαγή από τον ήλιο στο σκοτάδι; -Και εάν, ενώ ακόμη δε διέκρινε τίποτα, και πριν ακόμη αποκατασταθεί η όραση του, πράγμα για το οποίο θα χρειαζότανε όχι και λίγος χρόνος, εάν λοιπόν γινότανε ανάγκη να διαγωνιστεί με τους άλλους τους παντοτινούς δεσμώτες και να πει τη γνώμη του για τις σκιές που περνούν, δε θα τους προξενούσε πολύ γέλιο και δε θα έλεγαν γι' αυτόν ότι επέστρεψε από εκεί που ανέβηκε με χαλασμένα τα μάτια, και ότι δεν αξίζει τον κόπο να έχει κανείς την επιθυμία να ανεβεί στον πάνω κόσμο; -Και αν κανείς επιχειρούσε να τους λύσει τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, δε θα ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν, αν μπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους;.."