Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014



τραγούδι φλεγόμενο..









κι απο το στήθος μου
βαθιά...
θα βγει λυγμός
να ν'αναψει τις φωτιές του κόσμου..  :)


 

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014



Το Run Boy Run
παίζει ναναι απο τα πιο δυνατά βιντεοκλιπ που έχω δει





όμως μου έγινε ακόμα πιο δυνατό
οταν σημερα ανακάλυψα οτι υπάρχει ροή απο πίσω
κ οτι ο κυριος WoodKid φαίνεται να διηγείται μια ιστορία

κ ετσι 1 χρονο
πριν είχε προηγηθεί αυτό




Iron









2 χαρές έχω τις τελευταίες μέρες..
ανάμεσα σε λύπες αριθμητικά περισσότερες..

η πρώτη που μπορώ να ξαναμαζέψω τις μουσικές μου
η δευτερη οτι τουτο το φτηνο λαπτοπάκι ως εκ θαύματος
...αντέχει μια μεγαλη μου καψουρα..

το Assasin's Creed !!!!

αυτο το παιχνίδι το καψουρευτηκα απο οταν το ειδα !!!
χαζευα τον Altair στο πρωτο μερος του να κανει το Leap Of Faith
κ ξεροστάλιαζα..








κι ομως ποτε ο υπολογιστης που ειχα δεν το σηκωνε αυτο το παιχνιδι


Τώρα άρχισα απο το Revelations αλλά η ανατριχίλα είναι πάντα η ίδια
κι ας ζορίζομαι ακόμα με τα άλματα κ τα σκαρφαλώματα



στο παιχνίδι εισαι Ασασινος
πολεμάς την καθεστηκυια τάξη των Ναιτών ( Illuminati-Πεφωτισμένων)
που θέλει να ελέγξει την ελευθερη βούληση
κ υπερασπίζεσαι την ελεύθερη βούληση κ πράξη
Οι σταυροφόροι έδωσαν σε αυτούς τους τρομοκράτες της εποχής
το ονομα ασασινοι σαν μομφή , επειδη λεγεται οτι καπνιζαν χασισι
αλλά  κ γιατι ανηκαν στο τάγμα
που ιδρυσε ο "Γερους του Βουνου" Χασαν ι Σαμπαχ..







πολύ ψαγμένο παιχνίδι ως προς το σενάριο..
κ απίστευες βόλτες σε απίστευα ήψη.. :)



* για την ιστορία το τραγούδι απο το trailer ειναι απο τον WoodKid

άλλο μυστήριο τρένο αυτός ...





Στον Αλφα του μυαλού μου









Συμβαίνει κάποιες νύχτες
να βγαίνεις να κοιτάξεις τον ουρανό,
κ να αισθάνεσαι πως ολόκληρος ο ουράνιος θόλος
στηρίζεται στους ώμους σου,
Μεγάλο το βάρος...
Θες ν'αναψεις τσιγάρο για παρέα
όμως δεν έχεις φωτιά
κ φυσάει κ δυνατά

Κ ξαφνικά
έρχεται ένα τραγούδι
απο το πουθενά
- κι ας μην σου πολυταιριάζουν οι στίχοι,
κι ας ειναι κλαψιάρα η μουσική:) -
σου δίνει ομως φωτιά
μπαίνει κόντρα στο νοτιά για να ανάψεις
κ βάζει τον ώμο του δίπλα στο δικό σου
για να μοιραστεί το βάρος



κι όλα καλα :)










Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014


Kayden + Rain from Nicole Byon on Vimeo.



την παιδικη χαρά του να πρωτογεύεσαι τον κόσμο
αυτό πάνω απ'ολα να διαφυλάξω..

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Πάντα στα δύσκολα ήμασταν μόνοι



Τώρα που σταμάτησα να συμμετέχω σε αντιφασιστικές πορείες
- γιατί άμα φίλε η πορεία έχει σχεδιασμένα βήματα..
καταλήγει παρέλαση , κ δεν τις γουστάρω τις παρελάσεις

ανεβαίνω που λες καμιά φορά στην αθήνα τα βράδια
περπατάω μόνη κ παρατηρώ



όπως κ ναχει
ο μόνος- ο εκτός συνόλου
σε όλους φαντάζει περίεργος

παράξενα σε κοιτάζει ο μπάτσος
καθώς δέρνει τον μετανάστη κ τον αντιεξουσιαστή






παράξενα σε κοιτάει ο χρυσαυγίτης που λίγο παρακάτω
παίζει κι αυτος το δικο τους παιχνιδάκι καπηλευοντας τα Ιμια

παράξενα σε κοιτάζει κ ο περαστικος που τρώει ξύλο απο τον αντιεξουσιαστή
γιατί τον πέρασαν τον έρμο για χρυσαυγίτη



παράξενα σε κοιτάει κ ο "αναρχικός"
επειδή έχεις την κουκούλα κατεβασμένη στην πλάτη
κ δεν κρατας πανο διαμαρυρίας για το Φαρμακονησι





ολοι σε κοιτανε προσπαθώντας να καταλάβουν που ανηκεις..

κ εσυ απλως περπατας
χωρις πανο
χωρις κουκουλα
χωρις τιμημενο εθνοσημο

σφυριζοντας εκεινο το τραγουδακι των Active Member




Όρθιε βλακόλιθε, σακί με μπάζα,

σε ψυχοκέντησαν καλά με μυθομάζα.

Ανυποψίαστε, σταμάτα να μετράς τη ζωή με καράτια.

Κοίτα αν τολμάς απ' ευθείας μες στου δράκου τα μάτια.

Άκου και μάθε από τη ζοφερή σιωπή του,

παιδί του να γινόσουν, ξεχωριστό παιδί του.

Να καταλάβαινες πως εδώ μας πετάξαν,

μας απολύμαναν πολιτικά και μας τάξαν

παραδεισένια ησυχία, κολασμένη αφθονία,

τραπέζια πλούσια, παιχνίδια, βιβλία, θρανία,

ζωή τολμήσαν και μας τάξαν οι δειλοί ζωή,

σα μια ατέλειωτη του ονειροχρόνου γιορτή.

Κι ούτε ρωτάς γιατί - (κι ουτε ρωτας γιατι)

ακυρωμένη συνείδηση -- καμένο χαρτί --

Όσο κι αν το εύχεσαι, δε θα σε προσπεράσω,

στα μάτια σου ξανά τα ολόξενα θα συνταιριάσω.

Μη νοιαστείς και θυμηθείς τα κοντινά γεννήματα μας

Μη θαρρέψεις και πεις τα ονόματά μας.

Δε σου κακιώνω, σε μένα πιο πολύ θυμώνω

που τόσα χρόνια μυριάδες λέξεις μπροστά μας απλώνω

από τα σώψυχα μου μέσα μα κανείς δε γλυτώνει,

απ'αυτούς που γεννηθήκαμε στη κόκκινη ζώνη.

Στέκομαι και κοιτάω αποκομένος.

Το χρυσωπό όνειρο τους τελειώνει.

Φλέγομαι κι εσύ φοβισμένος

παρακαλάς να μη μείνουμε μόνοι.

Σε δέχομαι, μα εσύ κυρτωμένος,

τόσο λιγόλογος που δε βλέπω σκόνη,

παραμερίζεις και ξεχνάς ο καϋμένος

πως γεννηθήκαμε στην κόκκινη ζώνη

παντα στα δυσκολα ειμασταν μόνοι
μας θυμουνται μονο οταν ζορισουν οι καιροι
καθε στιχος μου τελευταια μου θυμωνει
οταν τον κανουνε μοτό και τσιτάτο οι αποσκεροί
σε ικετευω μη τους δινεις απ' τα ομορφα ούτε στάλα
έτσι κι αλλοιώς ποτέ δεν το εκτιμάει κανείς τους
αρνήσου βοήθεια από καθε κουφάλα
ολοι στα δυσκολα κοιτάν το μαγαζι τους
τους αριστερους τους έπιασε η κάψα τώρα
που φτάσανε οι καραφλοί δίπλα στο κώλο τους
μα τα φίδια που σέρνονται σ' αυτή τη χώρα
γεννηθήκαν πιστεύω απ' το κόρφο τους.
Μη ψαρωνεις αδερφε μου με τισ ανοιχτες αγκάλες
Κάποιους με τους φασίστες στην ιδια μοιρα τους εχω
Τις ιδιες για μας ονειρεύονται κρεμάλες
 

Απ' της ντροπής την επανάσταση απέχω.

Πάντα στα δύσκολα είμασταν μόνοι
Μονοι θα το πάμε όσο βαστάμε
Το ονειρο μας εμάς δε τελειώνει
Σε κανένα πούστη απ' αυτους δε χρωστάμε
Πάντα στα δύσκολα ειμασταν μονοι
Μονοι θα το παμε και θα τραγουδάμε
Για όσους τυχαία βρέθηκαν στη κόκκινη ζώνη
Αυτούς νοιαζόμαστε, σ' αυτούς χρωστάμε.



                                         
* η βόλτα αφιερωμένη στην φίλη κ εχ-συμμαθητρια Ελένη Ε.
που όλο μου θυμώνει που πια δεν συμμετέχω στην επανασταση ..:P:P:P

μη μου κακιωνεις ρεεεεεεεεεεεεεεεε :)