Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Δυνάμωσε .. ένταση



Θα παραμεινουμε στο παλιο καλο ελληνικο μεταλ..

Σήμερα ξαπλώνω στην οροφή του κόσμου
τα προβλήματα βουνό πάνω στο στήθος μου




αλλα εγώ θα βάλω στο τέρμα

Sarissa..












και ακολουθει το αγαπημενο War for Peace απο το πρωτο τους demo το 1987





στη μουσική σήμερα παρέα μου κάνει το κανάρι μου που τα εχει δώσει όλα στο κελαιδισμα
ειδικά στα riff ξελαριγκιάζεται 
- τρελο μεταλλο το καναρινακι μου τελικα - :)


τα κομματια είναι αφιερωμένα .. ;)





Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

οταν αρχιζε να βρέχει.. ο Σένα χαμογελούσε




Τιτανοτεράστιος οδηγός ο Αιρτον
κ μεγάλος δάσκαλος του σιρκουί ( κύκλος- κρικος )

Να σου πω όμως γιατι τον γουσταρα περισσοτερο?

Γιατι φιλε μου οταν αρχιζε να βρέχει.. ο Σένα χαμογελούσε.

Διοτι
ηταν ο καλυτερος οδηγος καταιγιδας κ αντίξοοων συνθηκων
που εφτιαξε ποτε ο Κοσμος..
Οταν η πιστα γινοταν επικινδυνη
κ ολοι εκαναν πισω εκεινος εμπαινε με τις παντες :)

Στο τραγουδακι που εφτιαξε ο Λουτσιο Νταλα για τον Σενα λεει


'Το όνομα μου είναι Αιρτον κ ειμαι οδηγός
και τρεχω ολομοναχος στο δρόμο
εστω κι αν δεν ειναι ο ίδιος δρόμος πια
εστω κ αν δεν ειναι ιδια τα πραγματα πια
εστω κ αν δεν υπαρχουν πια οδηγοι
εστω κι αν δεν υπαρχουν πια σημαιες
δεν υπαρχουν μπυρες κ τσιγαρα
εστω κι αν ολα μπορει να ειναι ματαια.."








21 μαρτίου 1960:  πρώτο κλάμα στο Σαο Παολο της Βραζιλιας

1 Μαιου 1994 μια μελαγχολικη κυριακή του Πάσχα : 
τελευταία "πτήση" στο Σαν Μαρίνο



Κι ωστόσο
Θα τρέχει για πάντα με το καρτ του μέσα στα κεφάλια μας
να μας μαθαίνει 
πως μπορει κάποιος να βολτάρει μέσα στο σύμπαν
με ήθος κ αξιοπρέπεια






* http://www.youtube.com/watch?v=nyNwoVRikoc




Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

του φόβου



Οταν η ζωή (όχι με κεφαλαίο) σε παλεύει
σε ρίχνει συχνά πυκνά σε γκρεμνά
κ πέφτεις κ τσακίζεσαι

Κι απο την άλλη
το σύμπαν (σταθερά) σε γουστάρει
κ σε στηρίζει
κ την ώρα που είσαι χάμω
σου στέλνει κοτσύφια, μυγδαλιές, σύννεφα
κ άλλες ομορφιές για να σηκωθείς

ε τότε θα δεις να συμβαίνουν
κάτι απίστευτες συγκλονιστικές μάχες
ανάμεσα στη ζωή κ στο σύμπαν

σε κάποιες θα πάρεις μέρος,
κάποιες θα ειναι τόσο τεράστιες
που απλώς θα κλείνεις τα ματάκια
κ θα τις ακους να λυσσομανάνε γύρω σου.. :)






το θέμα είναι να θυμάσαι πως όταν σε μαθαίνανε απο παιδάκι
να χορεύεις
σου μαθαιναν τον αέναο κύκλο του Κόσμου
που λεει πως πρεπει να μαθεις όλα τα βηματα κ όλες τις φιγούρες
να ξέρεις πότε πετάς, ποτε πέφτεις, πότε σηκώνεσαι,
πότε βηματίζεις σιγα κ προσεχτικά, πότε οδηγείς το χορό
κ πότε ακολουθείς..

κι άλλα πολλά που δεν ξέρω να στα πω
γιατι κ εγώ ακόμα τα μαθαίνω
:)





Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014



υπάρχει μια θεώρηση του κόσμου
που λέει
οτι στον πόνο πρεπει να μπαινεις
σαν σε γλεντι

εκεινοι που εφυγαν
κ εκεινη που μενει
πάντα με μάθαιναν απο παιδί
πως στα δύσκολα μπαινεις αντρίκια

κι αμα λεει η ζωη σου ριχνει σφαλιάρες
πιανεις το ρυθμό
κ κανεις παλαμάκια τα χαστούκια
κ το γλεντάς το δύσκολο


)

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

παραθυρο



- ΥΛΙΚΑ- :


- 1 κρεβάτι - οτι βρισκεται στο καθενα
- 1 παράθυρο
- 1 ανοιγμα σε ουρανό
- 1 τραγουδι να παιζει μεσα στο κεφαλι σου
- 1 μερος στο οποιο θα ηθελες να βρισκεσαι κ δεν μπορεις να βρισκεσαι
- 1 τουλαχιστον θετικη σκεψη
- 1 τουλαχιστον παιδικη αναμνηση, απο την ηλικία δλδ που ολα ηταν δυνατά


- ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - :


Είσαι στο κρεβάτι κρυωμένη, πινεις depon κ σιροπια,
κ αν σου φερουν ακομα ενα ζεστο θα αυτοκτονησεις..
η διαθεση σου παει απο το κακο στο χειροτερο
εχεις πονοκεφαλομελαγχολια κ ολα σου φαινονται μαυρα,
θα κανει τον κυκλο του κ θα περασει λεει ο γιατρος ,
δεν χρειαζεται αντιβιωση
εσυ ομως νιωθεις πως αφηνεις τον ματαιο τουτο κοσμο
κ το πιο γελοιο ειναι οτι θα τον αποχαιρετησεις βηχοντας
Εχεις μεινει τοσες μερες μεσα στο σπιτι που σε λιγο
το ταβανι θα αρχισει να σε πιεζει στο στηθος
δεν μπορεις κ να διαβασεις γιατι ψιλοζαλισεσαι
δεν μπορεις να δεις μια ταινια γιατι ολο νυσταζεις
κ δεν παιζεις καν Assasin's Creed γιατι την ωρα που πρεπει
να κατεβεις απο το άλογο κ να πολεμησεις τους ναιτες
εσυ.. φτερνιζεσαι κ ψαχνεις χαρτομαντηλο :( :(

Και ξαφνικα.. εκει που καθεσαι κ γκρινιαζεις για ολα

ένα σύννεφο έρχεται στο παραθυρο σου..
ενα συννεφο που σου κλεινει το ματι
κ σε καλει εξω , ετσι οπως έρχονταν στα μικρατα μας
οι κολλητοι μας να παμε εξω για παιχνιδι

Και ειναι τοσο ομορφο αυτο που βλεπεις
που το κρεββατι σου σιγα σιγα γινεται πλοιο
σκαφος, σχεδια, φτερουγα πουλιου, διαστημοπλοιο-
δεν εχει σημασια τι ακριβως
και αρχιζεις να πλεεις μακρυα
εξω στην ομορφια
κ να αναπνεεις καθαρο αερα

Αυτα που θα δεις, εδω δεν περιγραφονται
ουτε κ τα μερη που θα πας,
αυτα ειναι διαφορετικα για τον καθενα

Το θεμα ειναι πως οταν επιστρεψεις
κατω απο την κουβερτα σου

... χαμογελας 

(- κ συνεχιζεις φυσικα να φταρνιζεσαι :)












Σάββατο 1 Μαρτίου 2014



Είναι μέρες που νιώθω πολύ στενάχωρα μέσα στο μονοθέσιο μου..
Μολις έχω αφήσει τη McLaren και στη Williams μου έχουν δώσει να οδηγώ μια σκοτώστρα..
Βλέπω ναρχεται κατα πανω μου η tampurello κ πως να στρίψω με πειραγμένο τιμόνι..?

Κι άλλες φορές οδηγώ Ferrari κατακκοκινη και το ξέρω το εργαλείο που οδηγώ, εγώ το έλυσα κ το έφτιαξα απο την αρχή - διότι η Ferrari προ Nikι Lauda δεν ηταν η ιδια φιλαρακι μου.
Το μονοθεσιο μου εχει καρβουνιάσει στη βρεγμένη πιστα του Nurburgring , με βγάλανε με τρομερά εγκαύματα κ πριν προλάβω να φτάσω στο νοσοκομειο η ομαδα μου εχει ηδη βρει αντικαταστάτη οδηγό..
Φορεσα με δυσκολία το κράνος γιατι πονάνε τα καψίματα κ τρέχω πάλι σήμερα- μολις λίγες βδομάδες μετά το ατύχημα-  όχι τόσο για να μη μου πάρει το πρωτάθλημα αυτός ο τρελός ο James Hunt αλλά για να πετάξω έξω τον αντικαταστάτη. Ειμαι στα πρωτα 10 λεπτα κ οδηγάω σα μωρό στο τιμόνι , ταχω ξεχασει όλα κ νιώθω ολους τους υπολοιπους να με προσπερνούν με ταχύτητα.. Η πιστα της Monza μου φαινεται βουνό.. Δεν μπορώ να κουμαντάρω το αυτοκίνητο ρε φίλε..

--------------------------------------------------------
Για την ιστορία σε εκεινη τη στροφή ο Σένα σκοτώθηκε.. Ο Λαουντα πάλι, μέσα σε δεκα λεπτα ξαναθυμήθηκε τα πάντα κ οχι μονο πεταξε έξω τον Reutenman που κληθηκε να τον αντικαταστήσει αλλά κ μπήκε δυναμικά στον αγώνα για το πρωτάθλημα.









Η μεγάλη μου αγάπη οσον αφορα τη φορμουλα 1 θα ειναι για παντα ο Σενα για λογους που δεν ειναι της παρουσης..

Τη Ferrari δεν την πολυγουσταρω.. Κι αν θες να το πας λιγο πιο βαθεια θα δεις οτι ο Σουμαχερ, αν κ εξαιρετικος οδηγος, τραυματιστηκε στο χιονι. Οι οδηγοι της Ferrari δεν το σεβονται το χιονι κι αν καταλαβες τι θελω να πως καταλαβες, παπαλα.

Ομως εκεινη η κουρσα του Λαουντα παντα θα με συγκινει.



Με τον ιδιο τροπο που με συγκινουν αυτα τα δεντρα που ανθιζουν μεσα στο χειμωνα πρωτα, παρα το κρυο κ τις αντιξοοες συνθηκες, κατι αμυγδαλιες, κατι κερασιες,κατι βερυκοκιες:)
Απο ολα τα δεντρα αυτα τα σεβομαι περισσοτερο. Εχω ενα κατω απο το σπιτι μου, πραγμα περιεργο γιατι οπου κι αν εχω μεινει συνειδητοποιουσα αργα η γρηγορα οτι υπηρχε παντα τριγυρω ενα τετοιο δεντρακι. Πριν λιγο καιρο γυριζοντας αργα το απογευμα σπιτι κουρασμενη κ ξεπαγιασμενη, περασα απο κατω του κ εκεινο μου εδειξε το πρωτο του λευκο ανθακι. Πολυ τις αγαπω τις ανθοφοριες που συμβαινουν εκει που κανεις δεν τις περιμενει :) Τωρα εχει φουντωσει κ ετσι οπως φωτιζεται απο τη λαμπα του δημου, μοιαζει μαγικο :) Σα να φωτιζει ολη τη γειτονια..
Αμα εχω τις καλες μου κ βγαινω στο μπαλκονι κ τα λεμε, φτιαχνει φως κ το στελνει οπου ο πλανητης το χρειαζεται..
Τελευταια για παραδειγμα αναψε με τα ανθακια του τα κερακια σε ενα σχολειο στη Τζαμπαλιγια , εκει που οι μικροι παλαιστινιοι μαθαινουν τα πρωτα τους γραμματα στο σκοταδι







Η ζωη οταν δεν το βαζεις κατω ειναι πολυ ομορφη..
Ομως ποτε δεν μπορω να το θυμηθω τη στιγμη που με παλευει..

καλο μηνα συμπαν.. καλη δυναμη να εχουμε οικογενειακως αυτο το μαρτη


και καλες κουρσες ναχουμε


"..  Ήμουν ήδη στην pole, ένα (1) δευτερόλεπτο ταχυτερος από τους άλους, αλλά συνέχιζα. Ξαφνικά, ήμουν σχεδόν δύο (2) δευτερόλεπτα, συμπεριλαμβανομένου του ομόσταβλού μου, που έτρεχε με το ίδιο μονοθέσιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούσα πλέον συνειδητά. Οδηγούσα με κάτι σαν ένστικτο αλλά βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Ήταν σαν να βρίσκομαι σε ένα τούνελ. Όλο το σιρκουί ήταν ένα τούνελ. Συνέχιζα να πηγαίνω όλο και πιο γρήγορα. Ήμουν πολύ πάνω από το όριο αλλά μπορούσα να βρω κι άλλο. Τότε σαν να ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να επιβραδύνω και να επιστρέψω στα pit. Αυτό δεν με τρόμαξε, παρόλο που ήμουν πολύ μακριά από τη συνειδητή μου αντίληψη. Πήγα στο δωμάτιο του ξενοδόχείου απλά δεν είχα όρεξη να οδηγήσω άλλο."
Ayrton Senna da Silva




~ τα λεμε αυριο στα πιτ,
την ωρα που θα αλλαζουμε λαστιχο για βρεγμενο δρόμο
 θα σου πω μια ιστορια για την ουκρανια