ο δρόμος, ο χρόνος κ ο πόνος

... στη θέση της καρδιάς

Tears Of the Dragon - Bruce Dickinson

η ΦΩΝΗ των IRON MAIDEN...

For too long now

There were secrets in my mind

For too long now

There were things I should have said

In the darkness

I was stumbling for the door

To find a reason

To find the time,the place,the hour

Waiting for the winter sun

And the cold light of day

The misty ghosts of childhood fears

The pressure is building

And I can't stay away

I throw myself into the sea

Release the wave

Let it wash over me

To face the fear

I once believed

The tears of the dragon

For you and for me

Where I was

I had wings that couldn't fly

Where I was

I had tears I couldn't cry

My emotions

Frozen in an icy lake

I couldn't feel them

Until the ice began to break

I have no power over this

You know I'm afraid

The walls I built are crumbling

The water is moving

I'm slipping away

I throw myself into the sea

Release the wave

Let it wash over me

To face the fear

I once believed

The tears of the dragon

For you and for me

Slowly I awake

Slowly I rise

The walls I built are crumbling

The water is moving

I'm slipping away

Kuro Siwo

κι εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ'το τιμόνι..

πως παίζει ο μπούσουλας καρντινι με καρντινι

Βόλτα στο Τίποτα

Βόλτες στο Τίποτα.. Φόβος.. Αγνωστο.. Κανένας μάγκας δεν βρέθηκε
να χαρτογραφήσει το Τίποτα να ξέρεις πως να το ταξιδευεις.

Στη Διάσταση του Τίποτα τα Παράλληλα σύμπαντα συγκρούονται..
Το διττό γίνεται ξανά μονάδα
και πριν καν προλάβει να πάρει ανάσα γίνεται ανυπαρξία..
Στο Τίποτα οι ευθείες της Ευκλείδειας Γεωμετρίας
λυγίζουν λες και μάταια προσπαθούν να ενώσουν τα άκρα τους..
Το Τίποτα ρέει γρήγορα προς το Απειρο..
Συστέλλεται.. Διαστέλλεται..Υπάρχει!..

Γι'αυτό σου λέω μη μασας.. :) Μη φοβάσαι.. :)
Να θυμάσαι πάντα τον Αιθέρα.. ;)

Ξέρω πως έγινε απαγορευμένη η θεωρία του Αιθέρα.. Ηρθε κ ο Αλβέρτος την αποτελείωσε..
Ο Αιθέρας δεν μπορεί να μετρηθεί με όργανα γιατί τρέχει πολύ γρήγορα ..
Δεν υπακούει σε Νόμους.. Δεν καταστρέφεται.. Δεν φτιάχνεται.. Μόνο αλλάζει μορφή..
Είναι θεμελιώδης ενέργεια αυθύπαρκτη..

Κι έτσι είπα και εγώ να δω το Τίποτα λίγο γενναία ρε γαμώτο :)
Οχι σαν κενό.. αλλά σαν αιθερικό υλικό .. αν με πιάνεις..
Βάζεις τα σταράκια σου.. Η παίρνεις το αμαξάκι σου
και λες αντε πάμε μια βόλτα..- "βαρκάδα" το λέγανε οι παλιοί.
Πάμε ρε φίλε μια βόλτα στο τρομακτικό, αχαρτογράφητο Τίποτα της ζωής μας..

Που είναι φτιαγμένο από αυτό το άυλο, αόρατο θεμελιώδες υλικό
απο το οποίο μπορείς να φτιάξεις.. Τα Πάντα !

Death-Socrates 1-0

Κορινθιακή Δημοκρατία και μπάλα...  
Η αν ο  Che έπαιζε ποδόσφαιρο! :)


Το σχέδιο είναι το μόνο
 από μια σειρά αφηρημένων σχεδίων
 που πήρε μορφή - σχεδόν από μόνο του..
 Στο πικ-απ παίζει το 4 από το On the Wings
των Socrates Drunk the Conium
τιτλος: " Death is gonna die" 

:)

Για τους πατεράδες που σήμερα γιορτάζουν...

.. έπιασε κρύο

ΑΦΙΣΟΚΌΛΛΗΣΗ (ΝΟΜΟΣ 2147)

         *με αφορμή μια κουβεντούλα για τις αφισες της ζωης μας

Αέρααααα

:)

28 Οκτωβρίου 2011.. Ελεύθερη ;

Απο την ταινια Μ' ΑΓΑΠΑΣ; (1988)- Σκηνοθεσία: ΠΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Μουσική: ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ

ανεξαρτητη παραγωγη :)

περαστικα μου ομως!!!!!.... 

Το Ερωτημα

"Τελικά το ερωτημα ειναι ..

Ποιος γραφει την ιστορια
Ποιος τραβαει τις κουρτινες
ποιος επιλεγει τα βηματα του χορου μας..
Ποιος μας οδηγει στην τρελα
μας μαστιγωνει
αλλα και μας στεφανωνει με τη νικη
οταν επιβιωσουμε απο το ακατορθωτο!

Ποιος ειναι αυτος που τα κανει ολα αυτα?

Ποιος τιμαει οσους αγαπαμε με την ιδια του ζωη?

Ποιος στελνει τερατα να μας σκοτωσουν
και την ιδια στιγμη
τραγουδαει
οτι δεν θα πεθανουμε ποτε!

Ποιος μας διδασκει τι ειναι αληθινο
και πως να γελαμε με τα ψεματα.

Ποιος αποφασιζει γιατι ζουμε
και τι θα υπερασπιστουμε πεθαινοντας?

Ποιος μας αλυσσοδενει και ποιος
κραταει το κλειδι για την ελευθερια?

Εσεις ειστε αυτος!

Εχετε ολα τα απαραιτητα οπλα

ΤΩΡΑ... ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ! "

Μη ριχνετε δακρυγονα, κλαιμε κι απο μονοι μας..

έτσι για την Ιστορία..
η Τανια Τσανακλιδου χθες
την ωρα που αρχισαν τα δακρυγονα
στεκοταν μπροστα στον Αγνωστο Στρατιωτη
με το προσωπο καλυμμενο με malox
και φωναζε στους προδοτες να φυγουν..

Το δρόμο τον ανοίγεις περπατώντας

Που λες..
τα σακίδια των οδοιπόρων τα σέβομαι πολύ.
Περιέχουν τα ανεκτίμητα , αυτά που ο ταξιδιώτης επιλέγει
απ όλα του τα κεκτημένα να πάρει μαζί του στο ταξίδι.
Κι επειδή το ταξίδι τικτει και το σακίδιο γεννά..
όπως σε όλα τα Μυστήρια..
ο δρόμος μεταμορφώνει αυτα τα αντικείμενα σε άλλα.
Κι ετσι μετα την πορεία.. οσα πηρες μαζι σου, οπως κ εσυ
αλλωστε.. ποτε δεν γυριζουν πισω τους τα ιδια.
Γι αυτο σου λεω.. μεγάλη υποθεση το σακίδιο ρε φίλε..

Κι ενα απο τα πιο ωραια σακιδια το συναντησα στην Παρνηθα.
στις δεντροφυτευσεις των καμμενων πλαγιων..

απο τον δίσκο ο ξυπόλητος πρίγκηπας
Τραγούδι: Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
παίζουν :Μιχάλης Σταυρακάκης: λαούτο κρητικό, λαούτο νησιώτικο, λαούτο πολίτικο, μαντολίνο, ταμπουρά,
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης: κιθάρα
Δημήτρης Αποστολάκης: λύρα, βιολόλυρα, σάζι
Αντώνης Σκαμνάκης: κοντραμπάσο, ηλεκτρικό εξάχορδο άταστο μπάσο, ούτι
Αλέξης Νόνης: αθάνατος, νταούλι, μπεντίρ, τουμπελέκι, ζίλια, ρεκ, στάμνα
Μαρία Κώτη: ακορτεόν


Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω
δε θέλω ούτε μερτικό απ' το κοπάδι
μού 'πες φτερά πως έχω κάποιο κρύο βράδυ
μα εγώ φτερά δεν έχω άμα δεν τ' ανοίγω


Πάρε αγέρι στα ουράνια την πνοή μας
να κάμει όσα ονειρευτήκαμε ταξίδια
εδώ ο άρχοντας μοιράζει μπιχλιμπίδια
κι εμείς του δίνουμε στιγμές απ' τη ζωή μας


Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω
εδώ ο έρωτας πια δεν περνοδιαβαίνει
αφού τ' αδέρφια μας γυρνούν σαν κολασμένοι
για να μαζέψουνε το βιος τους λίγο-λίγο


Πάνω στο στέμμα μου βρυχάται άγριος λιόντας
κι είναι του άγνωστου ο πιο μεγάλος τρόμος
το ξέρεις μάτια μου πως δεν υπάρχει δρόμος
αφού το δρόμο τον ανοίγεις περπατώντας

Δρομοτραγουδα

Ειναι μερικα τραγουδια που θελουν ανοιχτο δρομο μπροστα..
Να οδηγας και να ακους τραγουδια σαν κι αυτο!
Μαγεια..

Γραμμα στη Φωτογραφία Ι

Αγαπημένη μου Φωτογραφία,
έμαθα πως μου θύμωσες
και μάζεψες τα πράγματα να φύγεις απο το σπίτι..
Το παραδέχομαι σε απάτησα κ με άλλες Τέχνες!
όμως..

                     
                                                                σε φιλώ,
                                                                  η Μαρία σου!

μικρή, σύντομη ερωτική ιστορία..

Κοιτάχτηκαν μόνο για μια στιγμή..
σαν την Πενθεσιλεια κ τον Αχιλλέα..
- διχως ομως τη μεσολαβηση του θανατου!

Ποιος ειπε οτι σε μια στιγμη δεν μπορεις
να ζησεις μια ζωη;

Κι αν δεν με πιστευεις.. ημουν εκει σου λεω! :)
τους είδα..

Ποδηλατακι

Εφτασες χθες αργα το βραδυ κουρασμενη, τρομαγμενη, με ματια κλαμμενα..
Τα ποδαρακια σου τρεμανε απο την κουραση, με τα μικρα χερακια εσφιγγες το τιμονι.. Τα γονατα λερωμενα, τα παπουτσακια γεματα λασπες.. Στο μπλουζακι σου μια μικρη μαγισσα στο σκουποξυλο απο τις εποχες που πιστευες σε μαγικα κ θαυματα, λερωμενη απο παγωτο Αγνο ξυλακι ..
Κοιταξα πισω σου το σκοταδι που διεσχισες για να φτασεις εδω..και τρομαξα. Ενα μικρο κοριτσακι σε ενα ποδηλατακι πως κατεβηκε τοσο βαθια μεσα στη νυχτα.. Καποτε το παρατησες το ποδηλατακι κι αρχισες να το παιζεις μεγαλη θυμασαι? Σκαρφαλωνες πανω σε κατι τακουνια κ ετρωγες γλιστρες. Φορουσες το κραγιον της μανας σου ατσαλα κ εμοιαζες αστεια.
Πολλοι σου κουνησαν τοτε το δαχτυλο κ σε επεληξαν. Τι κλαμα που ειχες ριξει τοτε που απογοητευσες εκεινους που θαυμαζες, θυμασαι?..
Κι επειτα ντραπηκες κ ανεβηκες πανω στο ποδηλατο κ χαθηκες μεσα στο σκοταδι με μενα να φωναζω πισω σου το ονομα σου κα να προσεχεις κ να γυρισεις γρηγορα..
Οσο ελειπες καθησα κ σκεφτηκα πολυ, καποια στιγμη φοβηθηκα πως δεν θα ξαναγυριζες. Και θαχες δικιο γιατι σου φερθηκα σκληρα, γιατι ποτε δεν σε πηρα μια αγκαλια γιατι ποτε δεν πηρα το μερος σου να σε υπερασπιστω.
Μονο να σε μαλωνω ηξερα και να κατηγορω κοριτσακι.. Παντα να παιρνω το μερος των αλλων, να παραμυθιαζομαι απο μεγαλα λογια κ να μη βλεπω μικρες πραξεις.Και να σε παραμυθιαζω κ σενα με ονειρα και αυταξιες και αμπελοφιλοσοφιες. Σε μαντρωσα κοριτσακι.. μεσα στα ωραια λογια κ τα μεγαλα νοηματα. :)
Μα την πηδηξες τη μαντρα.. κ γυρισες.. :)

Θα σε παρω αγκαλια, θα σε γαργαλησω μεχρι δακρυων.. θα κυλιστουμε στο χορταρι.. θα σου σκουπισω τα ματακια..
Κι επειτα θα σου βγαλω τις βοηθητικες ροδες γιατι πλεον δεν χρειαζεσαι βοηθεια απο κανεναν.. εγω ειμαι εδω!
Και θα σου δειξω τον τροπο να φτιαξουμε το ποδηλατακι αεροπλανο και αεροστατο και πλοιο και αλογο..
Γιατι πανω απο ολα η βολτα με το ποδηλατακι πρεπει ναναι χαρα! :)

παμε ρε πιτσιρικα?..

Seppuku

Από τις ωραιότερες ταινίες που φτιάχτηκαν ποτέ!

μιλώντας για σαμουράι θυμήθηκα...

είδα εναν αντρα να πέφτει..

Πριν 10 χρόνια...
..Είδα έναν άντρα να πέφτει

όμως δεν πρόλαβα να κάνω ευχή..

όταν σε σκοτώνει - έμμεσα ή άμεσα- η ίδια σου η χώρα,
δεν υπάρχει πιο αξιοπρεπής θάνατος
από το να πηδάς στο κενό
 
να αποφασίσεις πως δεν θα συμμετέχεις με το σώμα σου
στον όγκο των ερειπίων απ τους δίδυμους πύργους
που η αμερικανική κυβέρνηση ξεφορτώθηκε  στον Ατλαντικο..
σε χρονο dt!
(ποιος ξέρει προς τι τόση βιασύνη)

.. να πεις..

εγω θα πετάξω από το παράθυρο και πέφτοντας θα γελάω
στα μούτρα όλων εκείνων που 10 χρόνια κλαίνε ψεύτικα.

( η φωτο δεν μου ανηκει, αλλα τετοιες φωτογραφιες δεν ανηκουν σε κανεναν νομιζω )

Let's waste time/ Chasing cars /Around our heads

Χαζουλο τραγουδακι ,
πολυ χαριτωμενο για τα γουστα μου..
που ομως συχνα
πεφτω πανω σου οταν οδηγω
κι αντι να ..χτυπαω.. με κανεις να χαμογελαω..

..εκανες κ σημερα το θαυμα σου!
Μου εφτιαξες τη διαθεση ρε ! :):)

"περιπολια χιονιου" μεσα στη ζέστη..

( κατι θες να μου πεις ρε τραγουδι κ πεταγεσαι συνεχως μπροστα μου αλλα δεν σε πιανω
                   .... - προς το παρον )

Κβαντικός Εναγκαλισμός

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τα μαθήματα με τον Γουόλτερ αρχίζουν να αποδίδουν.
Σύντομα θα μπορώ να περνάω απέναντι σε στιγμές φόβου
κ έντονου άγχους..
Τον συμπαθώ πολύ τον κύριο Μπίσοπ.
Ειδικά όταν ψιθυρίζει... Quantum Entanglement..

και μετά χαμογελάει πονηρά τρώγοντας μια
γλυκόριζα σε σπειροειδή μορφή :)

Τα μπλουζ του Παντελη

Ο Παντελης ειναι φιλος καλος !
Οταν τον γνωρισα ηδη ηταν στην ψειρου..
Πανε τοσα χρονια απο τοτε που τον μπουζουριασανε που δεν θυμαται καν πως ειναι η ελευθερια..
Ειναι ξηγημενο παιδι ο Παντελης..
Ακουει τα φαλτσα μου, τα λαθος ακορντα μου κ τις ανοητες ιστοριες μου. Οταν συναντιομαστε καθομαστε κ τα λεμε συνηθως τραγουδιστα.
Κι οπως καθε φυλακοβιος γουσταρει ροκιες κ ρεμπετικα.
Ομως εκει που τον βλεπεις και ανατριχιαζει ειναι στα μπλουζ!
Οχι ρε αυτα που χορευαμε στα παρτυ..
Εκεινα τα νεγρικα που φτιαχνανε  στο Μισισιπη .
Και εγω τα λατρευω τα μπλουζ, τα μελεταω καιρο τωρα γιατι ειναι μουσικη που παιζεται μεσα στο κεφαλι σου ενα κλασμα του δευτερολεπτου πριν παιχτει στην κιθαρα σου. Υφεσεις σε επαναληψη.. Ρυθμος δωδεκαχρονος και κυριως εμπειριες βιωμενες. Δεν πατανε πανω σε νοτες σου λεω..
πατανε σε μνημες οσοι τα τραγουδανε.
Μοιαζουν με τα δικα μας τα ρεμπετικα σε πολλα.
Μα εγω ξεχωριζω ενα.
Το οτι ειναι απο τα λιγα ειδη μουσικης στα οποια μπορεις να τραγουδησεις τον πονο σου γελωντας του καταμουτρα!

Μελετωντας τα μπλουζ ανακαλυπτεις το μεγιστο ..
πως δεν χρειαζεσαι τιποτα.. ουτε καν κιθαρα για να τα παιξεις..

..Μιλαμε για την απολυτη ελευθερια του να μη χρειαζεσαι στην ουσια τιποτα! Και απο το τιποτα  να μπορεις να φτιαξεις οτι χρειαζεσαι..

Με τον ιδιο τροπο λειτουργει κ η ελευθερια νομιζω.. 

Δεν χρειαζεσαι καν κλουβι για να μην εισαι ελευθερος.
Κι ετσι οποτε τα λεμε με τον Παντελη ,
δεν ξερω με βεβαιοτητα ποιος ειναι μεσα κ ποιος ειναι εξω απο τους δυο μας.
Αυτο ομως που ελπιζω ειναι να ανοιξει καποια στιγμη την πορτα του δικου του κλουβιου κ να το σκασει.
Και ναρθει να μου πει για κεινο το κλειδι που ανοιγει ολες τις πορτες, κυριως εκεινες του μυαλου.
Και ετσι να κατσουμε να τα πιουμε κ να τα τραγουδησουμε.
Και να μην υπαρχουν καγκελα αναμεσα μας
..κ κυριως μεσα μας.

Καληνυχτα ρε Παντελη φιλαρακο.. θα τα πουμε στον προαυλισμο.
Και πουσαι; Να με συγχωρεις για τα φαλτσα μου... εσυ τα λες πολυ καλυτερα.
Παντοτε το πτερωμα υπηρξε σοφοτερο του δερματος.

Το ημερολόγιο του Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς

"Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη έκλεισε πέρυσι τα Ελληνικά Γράμματα που είχε αγοράσει πριν λίγα χρόνια. Τα βιβλία των εκδόσεων που δεν πουλήθηκαν, βάφτηκαν κόκκινα ως ανεπιθύμητα πριν οδηγηθούν στην πολτοποίηση. Δεν έγιναν δωρεά σε βιβλιοθήκες, φυλακές, σχολεία. Αντί μικρού κέρδους οδηγήθηκαν στην πυρά. Μέσα στην κοινωνική αγανάκτηση τέτοιες πράξεις βιαιότητας κατά της ελληνικής κουλτούρας είναι το μόνο που δεν περιμένεις. Βιβλία που δεν μοιράστηκαν, δεν δανείστηκαν, δεν ανταλλάχθηκαν, δεν τσαλακώθηκαν. Βιβλία που δεν συζήτησαν με κανέναν. Θλιβερό." 

Διάβασα την είδηση σημερα στο μπλογκ του Σπυρου Τσακιρη..

Προφανώς στο Λαμπρακισταν θυμήθηκαν πως τα βιβλία 

είναι επικίνδυνα πλάσματα!!

Κι έμεινα ν'αναρωτιέμαι.. τι ν'απέγινε εκείνος ο ένας ,

 ο Ρομαντικός

που θα έμπαινε μπροστά να σώσει τα βιβλία;

Τι ερώτηση κ αυτή!

Ακόμα κ το Υπουργείο Υγείας Προειδοποιεί

πως

οι Ρομαντικοί πεθαίνουν πρόωρα 

Ω! Ειν'ωραία στη σπηλιά!

Είχε που λες κόσμο η παρασταση..
Ο μπερντες ειχε στηθει κ ειχε φωτιστει..
Και ως συνηθως οι περισσοτεροι εκατσαν μπροστα.. Να βλέπουν τις σκιές να διηγούνται την Ιστορία.
Κάποιοι έκατσαν πίσω να βλέπουν την εξιστόρηση κ όχι τη σκια της.

Και ξαφνικά σκάει μύτη εκεινος ο πιτσιρικάς..

Πήγαινε μια μπροστα να παρατηρησει το θεατρο σκιων..
Και μετα ερχοταν απο την αλλη μερια να καταλαβει πως το θεατρο σκιων συμβαινει :)
Μεγαλη μουρη σου λεω :) Διψασμενος να τα δει και να τα καταλαβει ολα μεμιας.

Και φυσικα του θυμωσαν ολοι ! :)
Οι θεατες μπροστα γιατι βρισκοταν συνεχως σε κινηση κ τους εκοβε τη θεα.
Οι καραγκιοζοπαίχτες γιατι χωνόταν μεσα στα ποδια τους κ τους χαλουσε την παρασταση.
Η γιαγιά του.. γιατι ως συνηθως ηταν αταχτο το παλιοπαιδο- απο γεννησιμιού του φαντάζομαι.
Εγω τον γουσταρα πολυ παντως..

Χαζεύοντας το βιντεακι που τραβηξα θυμήθηκα ενα τραγουδι που λεει η Χαρουλα ισως στον πιο αγαπημενο μου δισκο της.. Ηταν 1989 κ ο Μανος Χατζιδακις διηυθυνε  την Αλεξιου σε Απροβλεπτα Τραγουδια..  "Θεατρο Σκιων" λεγεται και ανατριχιαζω καθε φορα που το ξανακουω.

Γεια σου ρε Χαρουλα.. Και μη φοβασαι τίποτα. Είπαμε, θα ρίξω τα μαλλιά ;)

"... -Και πρόσεξε ακόμη κι αυτό. - Εάν αυτός ο άνθρωπος πήγαινε πίσω και έπαιρνε την παλιά του θέση, δε θα γινόταν πάλι σαν τυφλός από την ξαφνική αλλαγή από τον ήλιο στο σκοτάδι; -Και εάν, ενώ ακόμη δε διέκρινε τίποτα, και πριν ακόμη αποκατασταθεί η όραση του, πράγμα για το οποίο θα χρειαζότανε όχι και λίγος χρόνος, εάν λοιπόν γινότανε ανάγκη να διαγωνιστεί με τους άλλους τους παντοτινούς δεσμώτες και να πει τη γνώμη του για τις σκιές που περνούν, δε θα τους προξενούσε πολύ γέλιο και δε θα έλεγαν γι' αυτόν ότι επέστρεψε από εκεί που ανέβηκε με χαλασμένα τα μάτια, και ότι δεν αξίζει τον κόπο να έχει κανείς την επιθυμία να ανεβεί στον πάνω κόσμο; -Και αν κανείς επιχειρούσε να τους λύσει τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, δε θα ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν, αν μπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους;.."
                             

Ηλιακα Ιστια

http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2011/24jan_solarsail/

http://library.techlink.gr/4t/article-main.asp?mag=1&issue=144&article=3724

Να φυσάει ηλιακός άνεμος στα μαλλιά σου κ εσύ να ανοίγεις πανιά.. :)

Και ν'ακους Madrugada ..

All I see is my newfound friend
And all the things she grants me
Freedom is not among those things
And freedom is by no means free

Well, this is where it all begins
Begins to stretch and part
If we were to be changing things
I wouldn't know where to start

I just want to sail away
From it all
Freedom is impossible
This I know

I can't find it in no bedroom
Or wherever it is I run and hide
And I never did find it
By anyone's side

Well this is where it all begins
The night pulled tight around me
Now that I have found this big love
I'm sometimes dwarfed in its company
I become aware of all the air that I displace
I was just the smallest of nations
The next day I go on lightly
And limitless within my limitations

Κοριτσάκι- Στη Διοτίμα Λ.

Πριν λίγες μέρες η φίλη μου Διοτίμα μου αφιέρωσε ένα τραγούδι..

Δεν τοχα ξανακούσει κ κόλλησα!..
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ενώ το άκουγα σκέφτηκα αυτόματα μια συγκεκριμένη φωτογραφία μου.
Και καπου εκει ο Χρόνος της φωτογράφησης λυγισε τη μεση του κ καμπυλωθηκε εως ότου ν'αγγιξει το Χωρο της ακρόασης..

Στη Διοτίμα Λ.
                                                     

                                            ...τι ωραίο πλάσμα που είναι η φιλία :)

Αγαπημενη μου Α.Σ.Κ.Τ.

μετα τιμης Μ.