https://youtu.be/eNDdn4de35Y?si=9dnmi6eJe2vUdiHR

 

 

Εχει μια πέτρα να την βαραίνει στο στήθος η πατρίδα μου, χρόνια τώρα..

Πως να σηκωθεί.. πως να πετάξει ?

Ποιό μελτεμάκι θαλασσινο, ποιο αεράκι βουνίσιο θα γίνει ριπή ανέμου

που θα αποτινάξει από πάνω της το βάρος?

που θα την κάνει να ξαναπετάξει ψηλά?

 

Δεν έχω απαντήσεις 

καθώς ελπίζω σε αυτό τον καθαρό άνεμο που δεν μπορει

θα φυσήξει κάποια στιγμή..

Κι ελπίζω όχι γιατί έχω την παραμικρή σιγουριά,

αλλά γιατί γουστάρω να ελπίζω και έτσι γεννήθηκα.

 

  

Προς το παρόν ο ανεμος έρχεται μόνο στον υπνο μας

και οι πτήσεις συμβαίνουν μόνο στα ονειρα μας..

Μα όταν 

όνειρο + τυχαίο τραγουδάκι στο ραδιόφωνο + ανεπαίσθητο ανατρίχιασμα στην επιδερμίδα 

συνδιάζονται..

Χαμογελάς κι ανασαίνεις μετά από μέρες..

Ετσι κι αλλίως μετά από μια βαθιά ανάσα ακολουθεί μια βαθιά εκπνοή- 

που κι αυτό μια μικρούλα ριπή αέρα είναι..

Και που ξέρεις ρε φίλε.. μπορεί και οι αέρηδες έτσι να φτιάχνονται..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" Παράταιρος ο λόγος ο δυνατός μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει " 

 

                                                            Γ. Ρίτσος 

 

 

Πάντοτε θαύμαζα τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων.. όχι αυτούς τους σπρίντερ με τα αφυσικα γυμνασμένα πόδια , που άν τους κόψεις θα τρέξει αναβολικό..

Τους άλλους που τρέχουν σχεδόν περπατώντας, σχεδόν χορεύοντας

 μυσταγωγικά με επιμονή και ψυχή.

Όταν τρέχω νιώθω μέσα μου τους ήρωες .. λέει ο Γιάννης Κούρος 

 

Ενας άλλος δρομέας - ισόβιων αποστάσεων και βηματισμού- είναι πλέον και όποιος περπατά

σταθερά ανάμεσα σε ένα πλήθος άβουλο, καθοδηγούμενο, φοβισμένο και εγκεφαλικά παράλυτο.

Αυτό να δεις τι μαραθώνιος είναι ρε φίλε..

 

πορεία κοινή

με εκείνον τον πιτσιρικά, που είναι μαχητής από κούνια..

 

 

 

( #Σε άλλα νέα... τα πρόβατα συνεχίζουν να βοσκάνε ήσυχα - ήσυχα..

                                                       *Ποικίλον Ορος, μαρτιος 2024 )

Σε αντιστάθμισμα όμως του κοπαδιού.. λίγο πιο πέρα το μελίσσι δουλευει εντατικά κ ακαταπαυστα.

 υγ. Και επειδή τα καλά τραγούδια πρέπει να τα σεβόμαστε 

γιατί είναι τα καλύτερα αλεξισφαιρα  

να μην αφήσουμε κομμένο το τραγουδάκι που ακούστηκε..

 

 

 

 

Kishido

 

 

 

 

 

Δεν τις πειράζω συνήθως τις φωτογραφίες μου.. 

Ομως χαζευοντας στον ορίζοντα αυτή την περιεργη στοιχιση  ,

από τη μια ο ήλιος να δύει γλυκά στη θάλασσα 

και απο την άλλη η φωτιά απο το πανάσχημο εργοστασιο φυσικου αεριου 

μου ήρθε στο μυαλο ενα ανιμε που μελεταω αυτες τις μερες

και συγκεκριμενα  η σκηνη μιας μονομαχιας..

 

Και άρχισε στο ραδιοφωνακι του μυαλού μου να παίζει το

"Battle without honor or humanity"..

 

 

Γιατί πράγματι, αν και η μονομαχία είναι αγώνας τιμητικός και άξιος,

πολλές φορές η αναμέτρηση  δεν έχει ούτε τιμή ούτε και ανθρωπιά..

οπως εδώ για παράδειγμα..

Το ανησυχητικό δεν είναι ότι ο άνθρωπος έχασε από το ρομπότ

 

η ίδια η μονομαχία αποτελεί κατ' εμέ ύβρη.

 

Μελετώντας ξανά αυτές τις μέρες την κατασκευή των σπαθιών Κατάνα

- ιεροτελεστία απέραντης σοφίας και τεχνικής-

ένα μάθημα πολύ σημαντικό είναι πως ναι μπορείς να μαχεσαι με νύχια και με δόντια,

με όπλα, με τα χέρια ή με το μυαλό σου..

Ομως την κατάνα σου δεν την αξιζουν όλοι. 

Στη μάχη την φέρνεις μόνο όταν ο αντίπαλος την αξίζει..

Και σε αυτά που ζούμε πλέον , οι μονομαχίες είναι στημένες και ανίερες..

Αντε να την παλέψεις , οταν εσυ θαυμαζεις τους τροπους των σαμουραι

και των αρχαιων πολεμιστων..

 

 

https://youtu.be/gxwWf-MfZVk?feature=shared

 

 

πλόες

 

 

( σελίδα από τα ημερολόγια καταστρώματος.. )