Τρίτη 26 Ιουλίου 2016






{ Η ιστορια βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα.. }


Σηκώνομαι σήμερα για τη δουλειά..
Ξαγρύπνησα το βραδυ απο ωραίες σκέψεις..  :)
Λίγος ύπνος, το ξυπνητηρι αμειλικτο.
Και αυτο που πρεπει να κλειστω γαμωτο μεσα στο γραφειο
με τοσο φως εξω κ τοσο ήλιο
με σφάζει!
Και εχω αργησει, τα μαλλια ανακατα , τα ματια υγρα απο τη νυστα..
Μπαινω στο αυτοκινητάκι μου.
Νααα κατι μουτρα μεχρι το πατωμα.
Και βαζω ραδιοφωνο.. Μεγάλη σημασία δίνω στο πρώτο τραγούδι της μερας.
Ειναι σκανταλια μεγαλη το πρωτο τραγουδι, σου λεει μυστικα για ολη τη μερα!
Για το τι θα δεις, τι θα ακουσεις, που θα σε βγαλει η μέρα.
Ειπαμε το συμπαν σου μιλαει αν ξερεις να το ακουσεις.
 (Και σε πολυ πολυ σπανιες στιγμες, σε ακουει κ αυτο-
αλλα αυτο ειναι μυσταγωγια μεγαλη και δεν ειναι της παρουσης. )

Εμεις βρισκομαστε ακομα μεσα στο ουρανι μου αμαξακι
κ ειναι πρωι ακεφο και αυπνο.
Και πεφτει το πρωτο τραγουδι..
Και πως με γλυκαινει , πως μου φτιαχνει τη μερα!
Το ανοιγω στο τερμα!!
Και οσοι βρεθηκαν στο δρομο μου το πρωι
ειδαν ενα ουρανι σαραβαλακι
με τη μουσικη στο τερμα
κ την οδηγο να τραγουδαει εξω φωνη
το παρακατω τραγουδακι!

Εφτασα στη δουλεια αλλος ανθρωπος!
Και ελεγα απο μεσα μου,
σιγα μη δεις και συννεφα ρε μαρακι εκει στο κλουβι που θα βρισκεσαι παλι σημερα,
μονο το τραγουδι θα μας μεινει!

χμ...

Το συμπαν ήξερε καλύτερα ;)





Κυριακή 24 Ιουλίου 2016



και περνάμε να ακούσουμε Rainbow
με το το επόμενο τραγούδι να παιζει στο τερμα..

εκπέμπουμε πειρατικά..

απο το κουδουνάκι του παιδικού μας ποδηλάτου



από το ιερό Χάος του εφηβικού μας δωματίου




από την παραβατικότητα των τελευταίων θρανίων