Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018



αυτό το μπλογκάκι..
που έχει τιτανοτεράστιο σεβασμο στα επη, στα κυματα κ στους ινδιανους..
εχει χαραγμένες πάνω ψηλα  13 αχλαδιές, 40 συκιές, 10 μηλιές,50 κλήματα κ 1 ουλή

γιατι στην Ιθάκη θα φτάσουν πολλοί
όμως από τη γη που σκαβεις και καλλιεργεις
κ απο την ουλη που σε εσκαψε
θα σε ξεχωρισει ο Πατερας σου απο τους δηθεν..

350 Πήρε τον λόγο ο Λαέρτης πάλι, φώναξε:
«Αν πράγματι ο Οδυσσέας είσαι, αν έφτασες εδώ εσύ ο γιος μου,
σημάδι πες μου αληθινό, τότε θα σε πιστέψω.»
Ο Οδυσσέας πολύγνωμος αμέσως αποκρίθηκε:
«Ας δουν τα μάτια σου ετούτη πρώτα την ουλή, που τη στιγμάτισε
355-6 με τ’ άσπρο δόντι του ο κάπρος, ψηλά όταν βρέθηκα / στον Παρνασσό· [...].
358 [...] θα πω ακόμη και τα δέντρα
στο νοικοκυρεμένο χτήμα σου, όσα εσύ, σαν ήμουν κάποτε παιδί, μου χάρισες,
360 καθώς στο περιβόλι εγώ σ’ ακολουθούσα και σου ζητούσα αυτό κι εκείνο.
Κι όπως περνούσαμε ανάμεσά τους, εσύ τα ονόμασες ένα προς ένα:
δέκα μηλιές μού χάρισες, συκιές σαράντα και δεκατρείς μού μέτρησες
ωραίες αχλαδιές· είπες δικά μου και πενήντα αράδες κλήματα [...].»
367 Τόσα του είπε, λύθηκαν τότε του Λαέρτη γόνατα και καρδιά, αναγνωρίζοντας
σημάδια απαραγνώριστα, όσα ομολόγησε ο Οδυσσέας.
Οπότε, απλώνοντας τα δυο του χέρια, κρεμάστηκε από τον λαιμό του,
370 ενώ λιπόθυμο τον συγκρατούσε πάνω του βασανισμένος ο Οδυσσέας και θείος.


φετος
νύχτα εφτασα στην ακτη στις 20 του αυγουστου
ειχα κολυμπησει τεραστια κυματα..
δεν ηξερα αν εφτασα καλα..
τα δεντρα που θα καρποφορουσαν στο μυαλο μου τα ενιωθα..
την ψυχη μου ινδιανικη να χορευει γυρω απο τη φωτια την αφουγκραζομουν..
την ουλη την ειχα ηδη στο στηθος εκ γενετης..

κ οταν ειδα σημαδια στην ακτη ειπα ζορικη η παραλια
αλλα εδω μου κληρωσε να ξαποστασω..






οι καιροι παντα ηταν δυσκολοι για τους ινδιανους φιλε μου..
οπως παντα ηταν δυσκολοι και για το λαο μου..

Και οι μνηστηρες φτανοντας στην ιθακη
βρηκαν ομοιως
πετρες να σηκωνουν το αναστημα τους
και ενα φτερο μπηγμενο στην αμμο..

δεν καταλαβαν φυσικα τιποτα..

 https://youtu.be/gbfczyWZ63Y

Άπλωσαν ασυγκράτητα την έκταση της απληστίας
πέρα απ’ τα κρύα όρια του αλμυρού νερού
ήρθαν και πήραν μερίδιο από έναν κόσμο που δεν τους ανήκε
θέλησαν και κατάφεραν να γίνουν κύριοι της θείας γης.

Κι ήρθε η σειρά μου να θυσιαστώ με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ
Κι ήρθε η σειρά μου να θυσιαστώ με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ

Αμήχανος τώρα κοιτώ την δυστυχία της φυλής μου
ίδιοι με μένα προδικασμένοι να ζούν να πολεμούν και να πεθαίνουν
κι εσύ η κόρη του περήφανου αρχηγού πάψε σαν λύκος να θρηνείς
με το τραγούδι του ποταμού αθάνατη θα μείνεις μην χαθείς.

Κι ήρθε η σειρά μου να θυσιαστώ με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ
Κι ήρθε η σειρά μου να θυσιαστώ με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ

Ήρθε η σειρά μου
να θυσιαστώ
με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ
Ήρθε η σειρά μου
να θυσιαστώ
με το λαό μου
σε βωμό Θεού αγνώστου να προσφερθώ
Ίσως να υπήρχε
κάτι καλύτερο
κάτι πιο αγνό
οι μάχες που δώσαμε
θα 'πρεπε να κρατήσουν
μακρυά
τους λευκοπρόσωπους
με τις μαύρες βάρβαρες καρδιές

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018






Το πρωτάθλημα αρχίζει, η εξέδρα πλημμυρίζει, γίνεται χαμός σε κάθε γκολ. Μα το derby είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ. Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς. Μπόρα είπες, θα περάσει, μα ο κόσμος τα 'χει χάσει, τα σκουπίδια δίνουν πάρτυ στα στενά. Τα FM και τα κανάλια, έχουν σφίξει σαν τανάλια κι οι αφίσες φτύνουν μέλι με καρφιά. Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς. Μέσα σ' όλη αυτή τη δίνη, όρθιο πες μου τι θα μείνει, σου φωνάζω, μα εσύ δε μου μιλάς. Ψάχνεις για το μεγαλείο, που σου μάθαν στο σχολείο κι εγώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς. Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς. Δε γουστάρω τα στημένα, έρχομαι ξανά σ' εσένα, δυο μαζί μπορούμε, δώσ' μου δυο φιλιά. Όλα μοιάζουνε χαμένα, μα καλή μου έχω εσένα, παίρνω φόρα απ' τη δική σου αγκαλιά. Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς.






https://youtu.be/IFB42M-iWC0

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018



Ο Αχέροντας είναι ένας πανέμορφος ποταμός..




Τον εχουν πειράξει τον Αχέροντα.. ( αντιγράφω απο τα κιτάπια):

" ..ουδεμία σχέση έχει η σημερινή γεωγραφία του Αχέροντα με αυτήν της αρχαιότητας, αλλά ακόμη και με χάρτες πριν το 1950 Τα πάντα άλλαξαν, μετά την αποξήρανση της λίμνης Αχερουσίας από την Βρεταννική εταιρεία Boots Ltd το 1960-1965."

κι ομως αν μπεις μεσα στο ποταμι , νιωσεις την αγρια παγωνια στα σημεια οπου το νερο πηγαζει..
αν περπατησεις κατα μηκος με τη ροη κοντρα .. νιωθεις τοση ευεξια και καλη ενεργεια
που νομιζεις πως για λιγο ακους τη ροη του αιματος σου να ταξιδευει το σωμα σου..


και σε πιανει το παραπονο που ο ανθρωπος προσπαθησε να επεμβει στην αρχαια ροη..
- αν και την Ροη κανεις δεν την χειραγωγει τελικα, εχει αυτη τους τροπους της -

μεχρι που
αρχιζεις να χαμηλωνεις μεσα στο κεφαλακι σου τον εκκωφαντικα μαγικο θορυβο
που φτιαχνει το ποταμι η φυση και η ομορφια
και αρχιζεις δυστυχως να ακους τα πατηματα κ τα τσαλαβουτηματα του Νεο-Ανθρωπου..



μπυρα στο χερι , κινητο να γραφει συνεχεια, συνδεση στο fb να ανεβαζουμε την εικονα μας..

και να μην την ειχε πειραξει ο βρετανος τη γεωγραφια
τοση ασκημια δεν θα την αντεχε ο Αχεροντας κ θα ειχε απο μονος του εκτραπει..





αν αργοτερα πας και σε καμια παραλια

ε τοτε εισαι σιγουρος..

οι πεδιαδες το καλοκαιρι σε χαλανε




πρεπει να ανεβεις το βουνο..



Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

αστρακα



όταν βρωμίζει ο αέρας στις πεδιάδες.. λίγο να βρεθείς κοντά σε βουνό..
το βουνό σε καλεί να πας..
και ειναι τόσο όμορφο και αρχέγονο και αγριο μέσα σου αυτό το κάλεσμα του βουνου..
που δεν κανει να το σιγησεις..

ο καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα όταν συνομιλεί με ένα βουνό..
αλλός έχει ανάγκη να το ανέβει
αλλος εχει αναγκη να σταθει απεναντι του κ να μετρησει το μποι του
αλλός χρειάζεται μια συνομιλία.. να ρωτήσει κ η πέτρα να του απαντησει
κ εκεινος να βρει τρόπο να ακουσει την πετρα..

η Αστρακα έχει αναστημα 2.432μ. ειναι η τριτη ψηλοτερη κορφη της Τυρφης..
ανηκει στην Βορεια Πινδο η τυρφη.. και πάντα η Πίνδος μου προκαλούσε
μια κατανυξη περίεργη .. Οπως οταν το Φ γινεται Β στην ροη.. κ η ροη τυρβωδης
Παει να πει στροβιλοειδης.. οχι στρωτη.. εκει δλδ που η ρευστομηχανικη χανει την μπαλα..

Το να κοιμηθεις στη σκια της Αστρακας.. Και το ξημερωμα να σηκωθεις να δεις το Φως
να ανατελλει βουνισιο κ καθαρο , ειναι προνομιο και ευλογια.
Κοντρα στη θανατηλα κ την πικρα των ημερων.. Ειπα να δειξω λιγη ομορφια..







Σαν σημερα λεει το ημερολογιο ο Κακκαλος μαζι με αλλους 2 ανεβαινει
για πρωτη φορα στον Μυτικα.. Δεν το ειχε ξανατολμησει λεει η διηγηση.
Δεν ξερω αν ειναι αληθεια η ψεμα.. Αλλα αν ειναι , το γεγονος οτι χρειαστηκε
να φτιαχτει Τριαδα αντρων , ωστε να πατηθει ο Μυτικας.. μπορει
να λεει πολλα.














Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018

















“...μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.
Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα.
Σε λίγο δε θα χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο,
πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν”
(Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ - Αθήνα, 8-7-1940)