την ειδα στην τιβι κ την εψαξα..

 

https://www.iefimerida.gr/ellada/mia-maska-stin-oyra-enos-ippokampoy 

 

 

δεν χρειαζονται λογια..

 

 

 

χαρτι και καλαμαρι δες κι εμε το παλικαρι

 

 

 

Μην το δεις σε καμια περιπτωση γιατι εγινε μοδα..

Δεστο ομως για το .. παιχνιδι.. παντοτε το παιχνιδι ηταν εκπαιδευτικη διαδικασια..

Αριθμοι, σχηματα, παιχνιδια, ομαδες, αθλητικες φορμες βγαλμενες απο το '80

εχει πολυ ζουμι και χρηζει μελετης..

 

 

δεν λεω περισσοτερα γιατι θα μαρτυρησω..

Υ.Γ.

εχει μεγαλο ενδιαφερον το πως η κοκκινη στολη με τη μασκα που στο Casa de Papel

εγινε συμβολο επαναστατικης ρομπενδασικης αλητειας

εδω παιρνει αλλο ρόλο !!!

( SQUID GAME- Το παιχνιδι του καλαμαριου )

 

 

 

 

 

 

Η φωτογραφία τραβηχτηκε πρόσφατα με πολύ δυνατό άνεμο και μεγαλα κύματα..

Ισως να μην τον αποτυπώνει τον κακο καιρό επιτυχώς..

Ομως αν εισαι παρατηρητικός θα δεις το σχήμα του φοίνικα να αλλοιώνεται 

προσπαθώντας να κρατηθεί όρθιος στον αέρα..

 

Μεγάλος αγώνας να καταφέρεις να παραμείνεις όρθιος

κόντρα στον καιρο..

 

Γενικά καλό είναι να μην αναφέρεσαι σε αποφθέγματα και συνθήματα..

Είναι όμως βιβλία, φωτογραφίες, μουσικές που με κάποιο τρόπο τα αφομοιώσαμε

σε βαθμό που να αποτελούν μέρος του πυρήνα μας 

Ενα απο αυτά τα βιβλία είναι και ο Καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη,

φίλου καλού, φίλου ζωής!

Το βιβλίο καλό είναι αλλά έχει γράψει κ καλύτερα..

Αυτό που αξιζει στο βιβλιο είναι ο πρόλογος 

που ο συγγραφέας πρόσθεσε δυο χρόνια μετά.

Θα αντιγράψω όσα πρέπει

και όσα είναι χρειαζούμενα κατα το μυαλό μου

για τουτες τις ώρες τις δύσκολες

που ο άνεμος σε λυγίζει ξανα και ξανα

και τρέμεις μήπως σπάσεις..

Και σαν τον φοινικα της φωτογραφιούλας μου..

τα κλαδιά σου ανοίγουν προς τα πίσω

ετοιμα ακομα κ να κολυμπησουν αν χρειαστει

μέσα σε μεγάλα κυματα.

 

Πάλι οι φρόνιμοι, οι λιγόπιστοι, δίνουν νηφάλιες, πολύ λογικές συμβουλές· πώς μπορεί, λένε, μια σπίθα φως να τα βάλει με τόσο παντοδύναμο σκοτάδι; Όμως ο αληθινός άντρας δεν απελπίζεται· ξέρει αυτός πως στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες τού ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε με ιδρώτα, αίμα και κλάματα, κι είναι αθάνατες· οι περισσότερες γεννήθηκαν στην Ελλάδα· δυο οι πιο τρανές: η ελευτερία κι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου
Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος –αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θά ’ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος– σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται. Θαρρείς κι είναι απαραίτητος αγώνας πολύς κι ιδρώτας πολύς για να εξαγοράσει ο άνθρωπος το δίκιο του – κι η ελευτερία είναι το πιο ακριβαγόραστο αγαθό· δε δίνεται δωρεάν μήτε από τον άνθρωπο μήτε από το Θεό· πηγαίνει από χώρα σε χώρα, όπου τη φωνάξουν, από καρδιά σε καρδιά, ανύπνωτη, ανυπόταχτη, χωρίς συμβιβασμό.
 

 

Αυτό ’ναι το μυστικό τής Ελλάδας· σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη, κι από τη στάχτη ξεπετιέται ανανιωμένη. Δε θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη; Δεν μπορεί να την εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης μήτε καν η διχόνοια; Όχι, δεν μπορεί· σίγουρα υπάρχει μέσα της κάτι το αναπάντεχο, το ανανεούμενο, το αληθινά θεϊκό… 

 

 

 

Και επειδή μας πρέπει ηθικό ακμαίο..

τραγουδάκι απο τα παλιά