Ο μεθυστής εξύπνησεν, τρίβει τους οφθαλμούς του,
κίτρινον είδε ουρανόν, γεμάτον πεταλούδας.

Με το πηγούνι τις μετρά, φυσά και αναχασμάται.
Ως είδε και τον ήλιον φιλοσοφεί και λέει:

«Χριστέ μου, να εγένετο ο ουρανός καράβιν και αι νεφέλαι άρμενον,
τιμόνιν το φεγγάριν, καραβοκύρης άνεμοι και ναύτες οι αστέρες»

ο καλυτερος τρόπος να διαβαζεις
είναι πανω σε ενα δεντρο ελεγε ο Τσε

κ εκει που μελετας ξανα τα αργοναυτικα
γιατι το ενστικτο σου
εκει σε πηγε

ξαφνικα νιωθεις το δεντρο να κινειται..

και θυμασαι την πρωτη φορα
που διαβασες τολκιν
- την αρχη της ιστοριας.. το "Χομπιτ"

το βιβλιο στο ειχε χαρισει η αντιγονη
η πρωτη σου -καλη παιδικη -φιλη
πηγαινατε κ καθοσασταν στο χορταρι
κ το διαβαζατε
κ ειχες νιωσει παλι το ιδιο

οτι ξαφνικα η γη ναι , οντως κινειται

θα επανέλθω καποια στιγμη
να πω
τι ειδα απο εκει ψηλα..

θα το πω ατσαλα
θα το πω λαθος..
ομως ειναι γονιδιακα γραμμενη μεσα μας
απο τον γερο ομηρο
η εντολη να φτιαχνουμε χαρτες
κ να συνεχισουμε να διηγουμαστε την ιστορια
οπως κ για οσο μπορουμε
οσο κ οπως αυτη συμβαινει

:)
μεσα στα ορφικα εξαλλου
αρχιζοντας την αναγνωση των αργοναυτικων
αυτον ακριβως τον προγονικο σου
γεννετικο κωδικα
διαβαζεις

σε ενα απο τα ομορφοτερα κειμενα
που εχουν γραφτει ποτε...


αργοναυτικα




Αφύπνισε στην καρδιά μου τον αληθινό λόγο, για να ψάλω
στις διασκορπισμένες φυλές των ανθρώπων ύμνο μελωδικό,
σύμφωνα με της Μούσας τους κανόνες και με συνοδεία άρπας
καλοκουρδισμένης γιατί τώρα, Λυράρη, καθώς ψάλλω σε σένα
τον ύμνο, με παρακινεί η καρδιά μου να φανερώσω πράγματα
που ποτέ πριν δεν είπα, όταν παρασυρόμενος από τη βακχική
μανία και την απολλώνια, αποκάλυψα τα φοβερά βέλη
στους θνητούς και τα γαλήνια όργια στους μύστες. Και πρώτα
τους φανέρωσα την ακαθόριστη ανάγκη του αρχέγονου χάους
και τον Κρόνο, πώς στην απέραντη αγκαλιά του τον αιθέρα
γέννησε, καθώς και το διφυή, με την πύρινη ματιά, ένδοξο
Έρωτα, ξακουστό γιο της αιώνιας Νυκτός, που οι νεώτεροι
Φάνητα αποκάλεσαν, αφού πρώτος φανερώθηκε. Επίσης
αποκάλυψα τα τέκνα της ισχυρής Βριμούς και τα έργα
τα σκοτεινά των Γηγενών, οι οποίοι, παίρνοντας ολέθριο
σπέρμα απ' τον Ουρανό, έπλασαν το προηγούμενο γένος
των θνητών που κατοικούν πάντα στην απέραντη γη.
Κι ακόμη το έργο του Διός και την αφοσίωση της ορεσίβειας
Μητέρας, η οποία συμβουλεύθηκε στα Κύβελα την Περσεφόνη
για τον ακαταμάχητο Κρονίωνα. Μίλησα επίσης για το περίφημο
καταξέσκισμα του Ηρακλή και του Ευβούλου, για τα όργια
των Ιδαίων και τη μεγάλη δύναμη των Κορυβάντων,
για την περιπλάνηση της Δήμητρας και της Περσεφόνης το μέγα
πένθος, για την όσια Θεσμοφόρο και των Καβείρων τα δώρα
τα λαμπρά, για τους απόκρυφους χρησμούς της Νυκτός σχετικά
με τον άνακτα Βάκχο, για την ιερή τη Λήμνο και τη θαλασσινή
Σαμοθράκη, την υψιτενή Κύπρο και την Αδωναία Αφροδίτη,
για τα όργια της Πραξιδίκης και τις νύκτες της φιλοπόλεμης
Αθηνάς, για τους θρήνους των Αιγυπτίων και τα ιερά λουτρά
του Όσιρη. Όσο για τη μαντική τέχνη, εσύ γνωρίζεις τους δρόμους
τους πολυποίκιλους των ζώων και τις πορείες των πουλιών και τη θέση
των σπλάχνων, καθώς και όσα προλέγουν οι ψυχές των θνητών
με ονειρικές σκηνές, όταν ο νους κοιμάται. Κι ακόμη γνωρίζεις
την εξήγηση σημείων και τεράτων, τις πορείες των άστρων
και τον εξαγνιστικό καθαρμό, που μέγα όφελος είναι στους θνητούς,
καθώς και τις εξιλεώσεις των θεών και τα άφθονα για τους νεκρούς
δώρα. Και άλλα βέβαια σου απαρίθμησα, όσα είδα και κατάλαβα,
όταν κατέβηκα το σκοτεινό δρόμο του Ταινάρου, για να μπω
στον Αδη λόγω του έρωτα προς τη γυναίκα μου, έχοντας πεποίθηση
βέβαια στη δική μου την κιθάρα. Και ακόμη όσα ιερά λόγια
ξεστόμισα στην Αίγυπτο, όταν έφθασα στη σεπτή Μέμφιδα και στις ιερές
πόλεις του ’πιδος, που στεφανώνει με τα πολλά νερά του ο Νείλος.
Όλα αυτά με ακρίβεια έμαθες απ' τα δικά μου στέρνα.
Μα τώρα που ο πλανώμενος στον αέρα φοβερός οίστρος
άφησε το σώμα μου και πέταξε στον πλατύ ουρανό, θα μάθεις
απ' τα δικά μου χείλια όσα πριν απέκρυπτα.





γιατι ρε μαρία

οταν ο τσε σε μαθαινε να διαβαζεις
κ να σκεφτεσαι πανω σε ενα δεντρο
σε προετοιμαζε για αυτες τις εποχες
ανελευθερίας
σου μαθαινε τον τροπο να φτιαχνεις
αυτονομες , ελευθερες περιοχες
κ να βλεπεις τα πραγματα
απο ψηλα..

λογάκια.. :)

Και μετα σου λέει.. Τέχνη
Ποιηση..
Λογοτεχνια...!

Μωρε
υπάρχει μεγαλυτερη
λογο-τεχνια
απο τα λογακια
που λεγονται κ γραφονται
αναμεσα σε δυο εραστες...?

αυτα που οταν τα ξαναθυμασαι
σε κανουν κ κοκκινιζεις λιγακι
κ χαζογελάς..

ολες αυτες οι κουβεντες
μεσα στους αιωνες
φτιαχνουν
μια οικουμενικη γραμματεια
της ερωτικης επιθυμιας
που δεν την κλεινεις μεσα
σε βιβλιοθηκες κ μουσεία

γινεται ενεργεια..
κ επικοινωνεις μαζι της
μοναχα τις στιγμες
που μιλας τη γλωσσα της



αν χασεις αυτη τη γλωσσα

παει... στεγνωσες

και η τεχνη
γινεται ανεραστη
παει να πει
πεπερασμενη..

Αστερισμος

η πιο παλιά κ πιο όμορφη ιστορία..

ενας πατερας μαθαινει στο γιο του
να κοιταει τον ουρανο.. :)

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει...

http://www.youtube.com/watch?v=5cM6yn8oHtk

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει

όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.

Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή 

έπρεπε να σώσω,

πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα 

στις φλόγες.

Μιλάτε,δείχνετε πληγές αλλόφρονες 

στους δρόμους,

τον πανικό που στραγγαλίζει την 

καρδιά σας σαν σημαία.

Καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή 

φορτώσατε το εμπόρευμα.

Η πρόγνωσίς σας ασφαλής. 

Θα πέσει η πόλις

και παραμενουμε

σε τραγουδαρα 

μεγιστη 

και

ανεξαντλητη...!! 

- βαθια ερωτική οπως ολα τα επαναστατικα τραγουδια..

χθες ανακαλυψα κι αλλο της επιπεδο..

- ανεξαντλητη λεμε δεν με προσεχεις :)  -

... στον τροπο που ο μικρος Ακραμ

στην παλεστινη

προσπαθει ως αλλος μικρος χριστουλης

να φτασει στο σχολειο..

στον τροπο που τα πιτσιρικια

εκει

απο το σχολειό ακόμα,

μαθαίνουν το ρισκο..

http://www.youtube.com/watch?v=m7PawO0eId4

άλλο ενα πρωι που στα κατεχομενα παλεστινιακα εδαφη

ο Ακραμ

θα χρειαστει να περασει απο τα βουνα

ενω βρεχει

γιατι καποιος στρατιωτης του εκλεισε το δρομο

που τα πιτσιρικια στην κατεχομενη Χεβρωνα

θα ρισκαρουν για να πανε σχολείο

- ενω η ισραηλινη κυβερνηση

διαψευδει αυτες τις ιστοριας βεβαιως- βεβαιως !

Αλλο ενα πρωι στην υπο κατοχη χωρα μου

που θα βαλω την τραγουδαρα στο τερμα

και θα γουσταρω ;)

αντε καλημερες! :)

δήλωση κοινωνικών φρονημάτων

http://www.youtube.com/watch?v=7WlQp_AumBw

κρατηματα

τα τριποδια..
κ γενικα τα στηριγματα
δεν τα συμπαθησα ποτε στη φωτογραφια΄..

μια μηχανη στημενη σε ενα τριποδο
παντοτε μου εδινε την αισθηση
ενος πουλιου που του εχεις δεσει
το ποδι στο εδαφος
κι οσες φωτογραφιες εχουν φτιαχτει ετσι
οσο σπουδαιες κ αν ειναι
τις θαυμαζω για ενα λεπτο
κ επειτα μου ερχεται στο νου
η εικονα εκεινη κ τις ξεπερναω,
με εξαιρεση βεβαια την αστροφωτογραφια
αλλά εκεί μιλαμε με αλλους ορους
εκει ακομα κ ο χρονος μεταβαλλεται
οποτε η ακινησια καταργειται εξ ορισμου.


κι ετσι
χρειαστηκε
να βρω εναν τροπο δικο μου
να ξεπερναω το προβλημα στατικοτητας
να βρω το κρατημα μου αν θες..

βαζω λοιπον τη μηχανη
στον απεριοριστο χρονο
και την εναρμονιζω με τις αναπνοες μου..

παιρνω βαθια ανασα κ την κραταω στο στηθος
προσπαθω να νιωσω τη μηχανη
σαν μερος μου
κ μοναδικο μου κρατημα φτιαχνω το σωμα μου..

κ εκεινες τις στιγμουλες
που εχω την αναπνοη φυλαγμενη στο στηθος
κ το ματι μου στο παραθυρακι
βλεπω την πραγματικη φωτογραφια
που δεν θα συλλαβει κανεις μας ποτε

και ειναι ωραιες στιγμες.. βαθιες..
γιατι το κρατημα που φτιαχνω
δεν με καρφωνει στη γη
αντιθετα
με ανυψωνει
κατι σαν τα βυζαντινα "κρατηματα"
που τα λενε ολα χωρις λεξεις..

επειτα πιεζω το δαχτυλακι
κ αρκουμε στην αποτυπωση
απο το ενα χιλιοστο της στιγμης που εζησα :)

συνηθως ολες οι νυχτερινες μου
φωτογραφιες ειναι ανεταριστες
κακοτεχνες, τεχνικως απαραδεκτες

αν κ σιγα σιγα
οσο η μηχανη εναρμονιζεται με τις αναπνοες μου
τοσο
πιο ευκρινεις γινονται οι εικονες


και μ'αρεσει ετσι
και δεν προκειται να τη δεσω στο χωμα
τη μηχανη μου ποτε..
γιατι για μενα η μηχανη μου δεν ειναι μεσο
ειναι συντροφος καλος

και δεν καταδεχομαι να την κρατησω
καρφωμενη στο χωμα για επιτυχω
την επιθυμητη ακινησια

κι ας βγει κ λιγο πιο θολη η εικονα τι να κανουμε;


το θεμα ειναι να συγχρονιζονται
οι ανασες μας :)

το παρακατω τραγουδακι αφιερωμενο στη μηχανη μου

...μιλωντας για κρατηματα

θυμηθηκα ενα ωραιο κ μαγκιορικο

που ειδα πριν λιγο καιρο

ετρεξε ο πιτσιρικας να χαζεψει τη θαλασσα

φωναζε η μανα "θα πεσει το παιδι παρτε το απο εκει"

δεν του το απαγορεψε ο παππους

εγινε ο ιδιος κρατημα
κ αφησε τον πιτσιρικα ακρη-ακρη
να χαζεψει τη θαλασσα

γκρεμνά

φίλε Ερνέστο..


καταλαβαίνω τώρα νομίζω,
κ ήθελα να στο πω ότι καταλαβαίνω..

στις πλατείες κ στις αλάνες
παίζεται ωραία μπαλίτσα δεν λέω.
όμως η πλατεία άλλοτε στρογγυλή άλλοτε τετράγωνη
έχει σχήμα
κ όσο για τις αλάνες τις περιφράσουν πια

εξέγερση γεωμετρημένη
κ οριοθετημένη από τον εξουσιαστή
δεν γίνεται φίλε μου..

Μας μαντρώσανε κομμανταντε κ μυρωδιά δεν πειραμε
επαναστατες της πλατειας κ της λεωφόρου

Παλιά.. πριν την χαρτογραφήσουν την πλατεία γινόταν.
Τώρα ..τσού!

Δες τις διμοιρίες στην Αμαλιας,
το τοίχος στη Βασ.Ολγας , το φράχτη
μπροστά απο τον Αγνωστο στρατιωτη.
Αφου καταφεραν να ελέγχουν την αντίδραση
τελείωσε η ιστορια.
Οι "συντροφοι" κ τα συνδικατα
συνεργαζονται κ φροντιζουν να ειναι ελεγχομενη η αντιδραση.
Η αστυνομια φτιαχνει αναρχικους
κ τους χρησιμοποιει τοσο  οσο χρειάζεται για ναναι το κοκτεηλ
πειστικο..
οσο για την Κουλτουρα κ το Πνεύμα? χα..!
Πότε δεν μας πούλησε; πότε μάτωσε σε αυτη τη χωρα ;
Σωπα.. σσσ! να μην την ξυπνήσουμε.
μελεταει τη Θεωρία κ ενίοτε την Τέχνη.

Ξερεις τι εγινε ρε φιλε?
Τους αφησαμε κ μας ενηλικίωσαν
κ κατεβηκαμε στους δρομους ενηλικες πια
τους κοιταξαμε στα ματια απο το το αναστημα ενος μεγαλου κ οχι ενος παιδιου..
κ ο ενηλικας ειναι παντα προβλεψιμη δυναμη.

τωρα νομιζω πως πρεπει να χαμηλωσουμε ξανα
να γινουμε παιδια
να πλησιασουμε το κεντρο βαρους μας στο χωμα
να αφουγκραστούμε τη γη
να μελετησουμε τη φυση
να καταλαβουμε πως η ζωη
εξεγειρεται καθε δευτερολεπτο
εναντια στο αεναο τιποτα.

μεχρι τοτε στους δρομους δεν ξανακατεβαίνω
εξαλλου χρονια εχω να σε συναντησω εκει
αν εξαιρεσεις τα μπλουζακια κ τις σημαιες

θαθρω να σε βρω
εκει που συχναζες

στα απόκρυμνα κ στα γκρεμνά

γιατι φιλε μου

δεν ξεχναω
πως οταν εσυ μελετουσες την επανασταση
ανεβαινες στα δεντρα κ την διαβαζες

μονο απο ψηλα
μελετας
εχοντας στο μυαλο ξεκαθαρη την ιδεα
οτι τα βιβλια
καθολου τυχαια δεν εχουν σχημα πτησης.

"Ωσάν το έρημο δεντρί
που 'ναι στ' αόρι απάνω
μ' αρέσει νά 'μαι αμοναχός
με τους πολλούς δεν κάνω"

Che-Βολιβία ( τη χρονια της εκτελεσης του)

..διαβαζοντας στα δεντρα.

βλέμμα εκτός

.. δεν την λες κ σπουδαία φωτογραφία-
αλλά ήταν το μόνο παιδάκι
που γύρισε κ κοίταξε έξω απο την
προδιαγεγραμμένη τροχιά κίνησης
κ το γούσταρα
πάντα πίστευα οτι το πρώτο βήμα
είναι ένα βλέμμα
έξω απο τα καθορισμένα

τραγούδι απο τα -πολύ..- παλιά
είχα να το ακούσω αιώνες

Comandante Che Guevara ..

Καθε χρόνο τετοια μέρα
κλείνω τα μάτια
κ προσπαθώ να ακούσω το μπαμ
του όπλου
που σε εκτέλεσε φίλε μου..

Αν δεν είχες κανει εκείνο το ταξίδι
με τη μοτοσυκλέτα πιτσιρίκος
να δεις απο κοντα τη φτώχια
κ την εξαθλίωση
ίσως να μην είχες
επαναστατήσει ποτέ

Κι αν δεν είχες αφήσει
την υπουργική καρέκλα
για να ξαναγυρίσεις
στο αντάρτικο
ισως να μην
σε ειχαν πυροβολήσει ποτέ..

οταν ομως κλείνω τα μάτια
καθε τέτοια μέρα
κ προσπαθώ να αφουγκραστώ
τον ηχο του οπλου
ξερεις ποιο ειναι το πιο
συγκλονιστικό ;

τον ακούω πάντα ρε φίλε
γιατι πάντα
οποτε κι αν αφουγκραστείς
θα ακούσεις σε κάποιο σημειο της γης
εναν
να εκτελεί
το δίκαιο, την ελευθερία, το όνειρο

για αυτό το λόγο κ ξέρω
πως κ εσύ
αν ξαναγεννιόσουν
πάλι μαχητής θα κατέληγες..




φέτος
ο ήχος της σφαίρας
περνάει ξυστά
απ τα μαλλιά μου
γιατί φέτος
ανήμερα της δολοφονίας σου
φιλαρακι μου
εκτελούν τη χώρα μου
για άλλη μια φορά

το πόθου τ'αγρίμι..

και μου'χει κολλησει απ'το πρωί

η πρωτη στροφή

απο ένα τραγούδι

της Ελευθερίας  

* τη φωτογραφία την εφτιαξα στο δασος
και τραβήχτηκε σε πολύ μυσταγωγική στιγμή :)

σσσσ..!

και προσπαθεί η Σαμπίνε .. :)
να κάνει ησυχία
να μην ακουστεί στο μικρόφωνο..
να του χορεψει σιωπηλα..

μπορείς όμως να την ησυχάσεις
την φωτια ? :))))

αχ..

http://www.youtube.com/watch?v=_TjGQbUz36Q

...κόσμε

Κόσμε χρυσέ, κόσμ' αργυρέ, κόσμε μαλαματένιε,
κόσμε και ποιος σε χάρηκε και ποιος θα σε κερδίσει, ψεύτη κόσμε.
Εγώ 'μαι που σε γλέντησα και 'γω θα σε κερδίσω, ψεύτη κόσμε.
Πεζός περπατούν στα βουνά,
στους κάμπους καβαλάρης, ψεύτη κόσμε

* στις 20 αυγούστου κάθε χρόνο
ξεκινάει λέει η κυνηγητική περίοδος,

αυτά στη στεριά..

γιατι στη "θάλασσα"
ο Βοώτης κυνηγάει με τη Χαρά κ τον Αστερίωνα
τις άρκτους
όλο το χρόνο.
αν ακούσεις απόψε φτερουγίσματα
θαναι το φτερωτό σμήνος M3..
500.000 λαγωνικά-άστρα,
3 εκ. πιο φωτεινά απο τον ήλιο..

κάποιοι παλιοί
( ο Ομηρος ας πούμε)
λένε
πως ίσως
γι'αυτό να τον είπανε κ Βοώτη..
ακούγεται "βββοοουυυ"
κάθε φορά που βγάζει
τους θηρευτικούς κύνες
για κυνήγι...

δεν έχω δει
μεγαλύτερη χαρά
απο αυτή του
κυνηγόσκυλου
όταν του σφυρίζει
ο σύντροφος του ο κυνηγός
να πάνε για κυνήγι..

κάνει ωραία
αστρική
φασαρία η χαρά :)

δεν ξεχνάω ρε...

σήμερα είναι προκαθορισμένη η πτήση..
απο'δω μέχρι
την κορφή δέντρου σιδερένιου
να χαζεύω τα κατεχόμενα
απο ψηλά..

απο ψηλά
βλεπεις τα πράγματα καθαρά
βλέπεις τους ποιητές
κ τους κουλτουριάρηδες
να σιωπούν
παραδειγματικά
βλέπεις
κ δήθεν ένθερμους ελληνες
να καπηλεύονται την ιστορία
κ να χτιζουν πολιτικες
καριερες

για ναρθεις ωραίος
σε αυτό το δέντρο
πρέπει ναρθεις μονος
χωρίς σημαίες κ συνθήματα
ετσι..
ισως
κ να πάρεις μυρωδιά
για το τι έγινε
εκείνη τη μέρα..

http://www.youtube.com/watch?v=fyzCzLxYC5o

                                                                                         14 αυγούστου 1996

κ τα βελη επεφταν στρεητ θρου...

ε ψιτ!! κομανταντε..

ακόμα περιμένω να επισκευάσεις τη Norton
κ ναρθεις να μου σφυρίξεις ν'ανέβω.. :)

καποιοι μου λένε οτι σε σκότωσαν
αλλά είναι ζόρικες οι εποχές φίλε
δεν έχουμε πολυτέλειες για θανάτους,
γι'αυτό σήκω
παρε την Poderosa σου
κ έλα

μας χτυπάνε απο παντού σου λέω

δεν έχει πια νόημα
να κρατάς χαμηλά το κεφάλι
όπως θα έλεγε κι ο ζαμπέτας :)
" τα βέλη πέφτουνε στρεητ θρου"

Μια βροχή ρε γαμώτο..

( μια βροχη καλοκαιρινή ρε γμτ,
απο ' κείνες τις παλιες
που έριχνε οταν ήμασταν παιδια κ δροσίζανε την πλάση)


αααχ... να σε 'βρισκα στην ερημιά μια μέρα που να βρέχει


... απ'ο το 4 κ μετά
που αρχίζει η γκάιντα
γίνεται.. ανατριχίλα, έκσταση.. τρελό πράγμα!

σημερα θελω να ξαπλωσω στο χωμα,
να το αφουγκραστω..
και να γίνω ένα με τα λουλούδια.

μάλλον δίψασα.. :)

6 Ιουλίου.. αγαπημένη μου Φρίντα,

Τη μέρα που μπήκες στη ζωή μου...
δεν πρόλαβα ν'ακούσω παρα μονάχα το θρόισμα
της φούστας σου στο χώμα
κ τα ατελείωτα μαλλιά σου να ψιθυρίζουν μέσα απο τον κότσο :)

Πριν να σε γνωρίσω δεν ήξερα πως μπορείς
να μιλήσεις σαν παιδικό τραγούδι
για την σκληρή ζωή των μεγάλων
χωρίς ούτε μια μεγαλίστικη πινελιά!

Δεν ήξερα πως μπορεί να ζωγραφιστεί
ετσι
ο πόνος, ο θάνατος, η καύλα, η ζωή,
ο έρωτας, η προδοσία, η επανάσταση
η φωτιά που μας καίει απο μέσα.

Μου μιλούσανε καλλιτέχνες κ ποιητές και δάσκαλοι
για το πως φτιάχνουμε το Εργο :)))))
και εσυ έτσι απλά
μου έδενες μια κοκκινη κλωστή στο δαχτυλάκι
και με περνούσες
απο το υλικό στο αιθερικό
στο αστρικό
στο ανώτατα συναισθηματικό
κ απο'κει καρφί στο νοητικό!
Κι όσα βράδια κι αν εκπυσοκρότησα τον εαυτό μου
- τι μαλακισμένο παιχνίδι κι αυτό που συνήθιζα
να παίζω μικρή :))))
- εσύ εκεί. μαζί μου
ν'αυτοπυρπολείσαι φωνάζοντας
"γουστάρω τη ζωήηηηηηη ρεεεεεε" :)

Κι όποτε τύχει κ ζοριστώ λίγο παραπάνω
ακουλουθώ τον τρόπο σου..
Χτενίζω τα μαλλιά μου ψηλά
κ δένω τις στεναχώριες σφιχτά σε κότσο
η τις δένω πλεξούδες.
Κοριτσίστικες μάνδολες αυτές :)


Σαν κ σήμερα γεννήθηκες φιλενάδα

Καλοκαίρι του 1910

λίγο μετά ο Εμιλιάνο Ζαπάτα
θα ξεσήκωνε το Νότο  ;)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=d9T-XqgLToA

καληνύχτες τωρα
.. γιατί αύριο έχω να φυτέψω
" 12 αχλαδιές
40 συκιές
10 μηλιές
κ 50 κλήματα "

Νόστος

«ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα»

Υγρή Πτήση

την ψυχή μου υγραίνει..

Γενέθλια

Προχθές γεννήθηκες ρε φίλε..

σε σκέφτομαι πάντα 

αλλά τη μέρα της γέννησης σου 

νιώθω το αίμα στις φλέβες πιο άγριο..

κ ταυτόχρονα νιώθω το μέσα μου

πιο ήσυχο..

Που κ που σε κοιτάζω

κ γίνομαι αόρατη :)

- χαμένο βλέμμα σου καταλογίζουν

οι άλλοι όταν κοιτάς καρφί

τους ονειροπόλους.

Νέα δεν έχω..
τα βλέπεις κ μόνος σου,
η πλειοψηφία στις πλαζ
χαζεύει κωλαράκια,
οι υπόλοιποι καρφωμένοι
μπροστά στα κανάλια
πλένουν τα μυαλά τους
στο πρόγραμμα για τα ασπρόρουχα.
Κι όμως που κ που σκάει μύτη
κ κάποιος μαχητής.
Σήμερα γνώρισα τον Π.
Είναι λίγο πιο μεγάλος από εσένα
από εκείνο το καλοκαίρι που
σου διέγνωσαν το ασθμα..
τότε που οι γονείς σου σε πήγαν στις Ανδεις
για να μπορέσεις ν'ανασάνεις πιο εύκολα..
Πριν λίγο η γιαγιά του τον ταιζε ψάρι.
"φάε το φαγητό σου είπαααααααααα"
"όχι..μόνος μου θέλω, άσε με να φάω μόνος μου"
" η εγώ θα σε ταισω η δεν έχει φαι"
"εεε. δεν τρωω κ εγώ!!!"

Πάντα είχες πρόβλημα με τις ανάσες σου..
κ σκέφτομαι
ποιος ασθματικός παίρνει τα βουνά
να πολεμήσει για τις ιδέες του?
Θέλει κόπο να ρυθμίσεις τις αναπνοές σου
το ξέρω κ απο πείρα.
Ξέρεις όμως τι γίνεται;
Σου μαθαίνει να εκτιμάς
εκείνες τις ανάσες που έχεις
πάρει ελεύθερα!

Τα λέμε φίλε..

Ανεμόσκαλα

Σκαρφάλωσα με δύναμη σε κάβο σαπισμένο
που ο άνεμος τον έκοψε, μας έβγαλε στα βράχια.
Ένα πακέτο πέταξα σέρτικα στον πνιγμένο
που παίζει ζάρια και χαρτιά και όλο χάνει τάχα.

Βρίζω που λες το χρόνο μου που είναι όλο καρτέρια,
που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια.

Η μια της άκρη στο κενό, η άλλη από τα ρέλια
η μια της άκρη στο βυθό, η άλλη ως τα αστέρια.

( 11/6 ακρόαση πρώτη , cd "Μαγγανείες".. ο Γιάννης Χαρούλης τραγουδά Β.Παπακωνσταντίνου.
   Ωραία πράγματα.. το συνιστώ ανεπιφύλακτα.. Ειδικά για τα τραγούδια που εκτός από τον καπετάνιο
   ακούγεται απο πίσω κ το πλήρωμα.. λες κ ακούς πειρατές να τραγουδάνε!!!..)

Αρκετά χρόνια πριν από την καμπή Tamburello στην πίστα της Ιμολα,
όταν ο Senna ήταν 25 χρονών κ μόλις είχε υπογράψει με την ομάδα των ονείρων του
παρέλυσε ολοκληρωτικά η μια πλευρά του προσώπου του.
Οι δημοσιογράφοι τον είπαν ανίκανο να οδηγήσει μονοθέσιο..
ανίκανο ακόμα κ για να αυτοεξυπηρετηθεί αφού ούτε καν νερό
δεν μπορούσε να να πιει μόνος.
Ολα έδειχναν οτι η καριερα του τελειωσε εκεί..
Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κανουν τιποτα..
Και τότε έσκασε μύτη ο Νούνο Κόμπρα..
Οι μεθοδοι του στηρίζονταν στη σωματική κ πνευματικη ασκηση,
στην ισορροπια πνευματος κ σωματος.
Η θεραπεία ήταν έντονη σωματική άσκηση κ πολύ κουβέντα!
Λίγους μήνες μετά ο Senna έκανε την πρώτη του μεγάλη νίκη..

Συνήθως οι άνθρωποι που αγαπούν να τρέχουν ελεύθερα
δεν προλαβαίνουν να γεράσουν..
τους πυροβολούν σε κάποια στροφή.

Ε και?...
Το προτιμώ όταν φυγω
να φύγω.. τρέχοντας... έξω στον καθαρό αέρα!

16/5

Η θεία μου η Μαρία.. όταν ήμασταν μικρά.. κ μπαίναμε στη θάλασσα
στεκόταν στην άκρη της παραλίας κ μας φώναζε να προσέχουμε..
Λες κι αντί για καλοκαιρινό κολύμπι θα ανοιγόμασταν στο πέλαγος
σε βάθη απύθμενα κ σε μαύρα νερά.. Τότε τσαντιζόμασταν γιατί
μόλις είχαμε βάλει το καινούργιο μαγιό, ήμασταν 12 κ το παίζαμε
μεγάλες... Κι όμως τα ταξιδέψαμε τελικά κ τα βάθη κ τα σκοτάδια..

Η θεία μου η Μαρία μεγάλωσε σε νησί αλλά φοβόταν τη θάλασσα..
Κάθε καλοκαίρι που κατεβαίναμε με το πλοίο, σαν έπαιρνε στροφή
στον Καβο Ντόρο κι άρχιζε να κουνάει έτρεμε σαν το ψαράκι..
Κι όμως δεν έφυγε από πνιγμό..
Απλώς η καρδιά της αποφάσισε ότι δεν ήθελε πια να χτυπά.

Η θεία η Μαρία κάθε πρωτοχρονιά έφτιαχνε ένα τεράστιο
τραπέζι στο σπίτι της να γιορτάσει το θείο μου το Βασίλη.
(Μεγάλος έρωτας οι δυο τους,
καυγάδες, παθος, αγάπη.. όλα!)
Θυμάμαι μια πανδαισία από μεζεδάκια φτιαγμένα με αγάπη..
Τα πιατάκια το ένα δίπλα στο άλλο να μας περιμένουν.. :)
Μυρωδιές.. Οι κουβέντες των μεγάλων που πάντα μου άρεσαν
να κρυφακούω..
Και μετά οι άντρες το τσουζανε.. κι γινόντουσαν
κοκκινα τα μαγουλα του θειου κ μεγάλωνε η έκταση
του χαμόγελου στο προσωπο κ έλεγε
"Η Μαρία μου κ εγώ είμαστε Αντρας με Γυναίκα"...
Χαχανιζε ολη η παρέα, γιατί ξέραμε πως όταν το έλεγε
ήταν σίγουρο πως ήταν πια μεθυσμένος.
Κι όμως.. Σοφά τα έλεγε ο θείος. Ελεγε τη μεγαλύτερη
και ομορφότερη Αλήθεια που δένει ενα ζευγάρι.

Σήμερα ο θείος μου έκατσε στην άκρη της παραλίας,
κ της έκανε ένα νεύμα να παει να τον βρει.
κολύμπησε η θεία μου, άφοβα για μια κ  μοναδική φορά
κι έφτασε στα κόκκινα μαγουλάκια του Βασίλη της
και ξανασμιξαν πάλι

και εγώ εδώ απόψε θέλω να ξεχάσω όλες τις ασκήμιες
που είδα
να υπερασπιστώ για μια ακόμη φορά την ομορφιά
και να τους πως οτι
όλες τις ωραίες ιστορίες που μου διήγηθηκαν θα τις θυμάμαι
κ θα τις λέω όσο ζω

γιατί έτσι ρε φίλε
παραμένουν
οι ανθρωποι ζωντανοι
κι αν τους αφήσεις να πεθάνουν
πεθαίνει μέσα σου κ εκείνο
το κομμάτι της υπαρξής σου
που τους αναλογεί..
πεθαίνεις λίγο και εσυ.

Εκλογες 2012

δώσε ήχοοοοο

Διοδια

Στον κόσμο που γεννήθηκα τα βρήκα όλα γραμμένα
πάνω σε βλέφαρα κλειστά σε χείλη σφραγισμένα
γυναίκα τρυγεί την ζωή με βυσσινιά πορφύρα
δεν έχει ο μόνος πέρασμα ήλιο δεν έχ' η μοίρα

Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;

Στον κόσμο που γεννήθηκα δε χάραξα πορεία
τσιγάρο μ' ανεμόχαρτο στρίβω στα πρακτορεία
να δω τον ήλιο ανάστροφα και τ' άστρα ζαλισμένα
να σταματήσω τη στιγμή με τα φτερά ανοιγμένα

Παιδικό

Θέων Θέωνι τω πατρί χαίρειν.

Καλώς εποίησες• ουκ απένηχές με μετ’ εσού εις πόλιν.

ή ου θέλις απενεκκείν μετ’ εσού εις Αλεξανδρίαν, ου μη γράψω σε

επιστολήν ούτε λαλώ σε ούτε υιγένω σε είτα.

Αν δε έλθης εις Αλεξανδρίαν, ου μη λάβω χείραν παρά σου ούτε πάλι χαίρω

σε λυπόν. Αμ μη θέλης απενέκαι με, ταύτα γείνετε.

Και η μήτηρ μου είπε Αρχελάω, ότι αναστατοί με• άρρον αυτόν.

Καλώς δε εποίησες• δώρα μοι έπεμψες μεγάλα, αράκια. Πεπλάνηκαν ημάς εκεί

τη ημέρα ιβ’, ότι έπλευσες. Λυπόν πέμψον είς με, παρακαλώ σε. Αμ μη πέμψης, ου μη φάγω, ου μη πείνω. Ταύτα.

Ερώσθε σε εύχομαι.

Τύβι ιη’

(στην πίσω όψη του παπύρου γράφει: )

Απόδος Θέωνι από Θεωνάτος υιώ

"Ο Θέων χαιρετά τον πατέρα του τον Θέωνα

Καλά τα κατάφερες! Δεν με πήρες μαζί σου στην πόλη• αν δεν με πάρεις μαζί σου στην Αλεξάνδρεια, δεν θα σου γράψω γράμμα ούτε θα σου μιλήσω, ούτε θα ευχηθώ στην υγειά σου. Αν πας στην Αλεξάνδρεια, δεν θα σου ξαναπιάσω το χέρι ούτε θα σε χαιρετήσω ποτέ πια. Αν δεν με πάρεις μαζί σου, αυτά θα γίνουν. 

Και η μαμά είπε στον Αρχέλαο «Θα με τρελάνει αυτό το παιδί, πάρ’ τον από εδώ». Καλά τα κατάφερες! Ωραία δώρα μου έστειλες, αράκια. Μας ξεγέλασαν εκείνη τη μέρα, στις 12 του μήνα, ότι είχες φύγει. Λοιπόν, στείλε να με πάρουν, σε παρακαλώ. Αν δεν στείλεις να με πάρουν, δεν θα φάω, δεν θα πιω. Αυτά.

Σου εύχομαι να είσαι καλά.

18 του μήνα Τύβι

Να δοθεί στον Θέωνα από τον Θεωνάκο τον γιο του."

Έφυγες κ δεν με πήρες μαζί.. Το αιώνιο παράπονο κάθε παιδιού.

Το γράμμα γράφτηκε σε ένα αιγυπτιακό χωριό τον 2ο-3ο αιώνα μ.Χ

Ο πάπυρος διατηρήθηκε υπομονετικά μέχρι το 1898 που τον ανακάλυψαν 

στην αρχαία Οξύρρυγχο. Είναι ο πάπυρος αριθ.119

Τόσους αιώνες ένας πάπυρος φύλαξε το γράμμα που έγραψε με παράπονο

ένα πιτσιρίκι στον πατέρα του γιατί δεν τον πήρε μαζί του στην Αλεξάνδρεια..

Έφυγες χωρίς εμένα.. Και εγώ λοιπόν δε θα σου ξαναμιλήσω για να μάθεις!

* http://en.wikipedia.org/wiki/Papyrus_Oxyrhynchus_119

@ τρελός

Ξεκινάς τη βόλτα ελπίζοντας σε καλό καιρό..
Έρχεται η βροχή και μελαγχολείς..!

Σε εκείνο το σημείο.. η γενιά μου ξέρει πως ήρθε η ώρα
να παίξει με τη βελόνα του ραδιοφώνου..
Συγχρονίζεσαι με την καρμική συγκυρία κ εκείνη
σου στέλνει τραγουδάκι ζάχαρη,
που όποτε κι αν το ακούς σε φτιάχνει..

Ρε φίλε βρέχει λέμε.. Ρίχνει καρέκλες
και εσύ γουστάρεις..?
Βρε μπας κ είσαι τρελός?

Αμέ!..

Αμετανότητα τρελός για την ακρίβεια :)

http://www.youtube.com/watch?v=9YNGd11mIhY

Η

Κλείσε τα Φώτα.....όλα τα φώτα όλα...

¨Εχουμε τόσο ωραία άστρα

Ένας καλός παίχτης φαίνεται από το σκοτίδι

Ο Πόνος του Ηρακλή

Στίχοι Λάμπης Ξυλούρης

Μουσική Λάμπης Ξυλούρης

Σαν είναι πέτρα την εσπώ

σίδερο το λυγίζω,

μα την παντέρμη αμοναξιά

δεν τηνε νταγιαντίζω

μ.

Αιντε.. δεν μαραίνεται!

Μον' πικραίνεται..

και βαράει στα στήθια

Κλαίει αχ.. και ματώνει βρε

μα δε μένει ορέ

αχ!!..στιγμή στα δίχτυα.

το τραγούδι είναι από την Nefeli L.

Once more into the fray

Into the last good fight I'll ever know.

Live or die on this day

Live or die on this day







                        ... κι ωστόσο μύρισε Άνοιξη ρε φίλε :))))))))

Διάλειμμα... Στείλε τον τραγουδιστή στο πόδι σου *

λόγω μετακίνησης
διάλειμμα για λίγες μέρες..

bonus track.. η κομματαρα που ακουσα το πρωι

*  http://www.youtube.com/watch?v=uNJgKBBj1sg

Υψη

Πέταξε όσο ψηλά μπορείς
τα ύψη δεν σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν.

Ο Ερωτας στα χρόνια της χολέρας...

..... Πλατεία Συντάγματος ένα κυριακάτικο απόγευμα
-Ματατζής : "Φύγε μωρή σκύλα" !!!!!
-Κορίτσι : "Βάρα ρε μαλάκα, βάρα !!!"

... η αλλίως μια πολύ σύντομη ερωτική ιστορία

Aurora Marialis

Σε οριακές καταστάσεις,
κάτι βράδια που κινδύνεψες να χάσεις την αναπνοή σου για πάντα
ανακαλύπτεις κάτι ανεπαίσθητες εκφάνσεις του σύμπαντος
κρυφές και άγριες.
Ο αέρας παγωμένος ανασαίνει στο αυτί σου
και εσύ παλέυεις να θυμάσαι τον αλγόριθμο της αναπνοής σου.
Τη στιγμή που αυτή η έννοια σε αφήνει
βλέπεις για μια στιγμή..
γίνεσαι ένα με το σύμπαν
και αναπνέετε μαζί.

Και μεθάς με την ομορφιά του Κόσμου
και σε διέπουν πλεον οι Κανόνες οι Ονειρικοί..
Κανεί δεν καταλαβαίνει..
και λυπάσαι..
Και τότε είναι η ώρα που ο Ζαρατούστρα
κατηφορίζει για να σε συναντήσει..

Ωραία πράγματα :)))

'' Όταν ο Ζαρατούστρα έγινε τριάντα χρόνων, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του κι ανέβηκε στα βουνά. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και την μοναξιά του, και δεν κουράστηκε απ'αυτά για δέκα χρόνια. Μα στο τέλος η καρδιά του γύρισε, κι ένα πρωί σηκώθηκε με την αυγή, στάθηκε μπρος στον ήλιο και, έτσι του μίλησε:

"Ω σύ μεγάλο άστρο. Ποιά θα ήταν η ευτυχία σου, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί για τους οποίους λάμπεις;
Ερχόσουνα εδώ ως την σπηλιά μου για δέκα χρόνια* θα είχες κουραστεί από το φως σου κι απ'το ταξίδι σου αυτό, χωρίς εμένα, τον αητό μου και το φίδι μου.
Αλλά εμείς σε περιμέναμε κάθε πρωί, παίρναμε το περίσσευμα σου και σ'ευλογούσαμε γι'αυτό.
Μα κοίταξε. Μου γίνε βάρος πια η σοφία μου και σα μια μέλισσα που μάζεψε μέλι πολύ, έχω ανάγκη από χέρια που ν'απλώνονται προς εμένα για να την πάρουν.
Θα μου άρεσε να τη δώσω, να τη μοιράσω, μέχρι που οι σοφότεροι από τους ανθρώπους, να γίνουν πάλι ευτυχείς μες τη μωρία τους, και οι φτωχοί να γίνουν ευτυχείς μέσα στα πλούτη τους.
Εν τέλει πρέπει να κατέβω προς τα βάθη, όπως κι εσύ που κάθε βράδυ, πηγαίνεις πίσω στη θάλασσα και φέρνεις το φως σου στον κάτω κόσμο, ω άστρο της υπέρτατης αφθονίας.
Όπως κι εσύ, πρέπει κι εγώ να δύσω, όπως το λεν κ' οι άνθρωποι που προς αυτούς πηγαίνω.
Λοιπόν, ευλόγησε με, γαλήνιο μάτι, εσύ που μπορείς να βλέπεις χωρίς φθόνο, ακόμα και την πιο μεγάλη ευτυχία.
Ευλόγησε την κούπα που θέλει να ξεχειλίσει, έτσι που τα νερά να ξεχυθούν από αυτήν χρυσά, αντανακλώντας τη χαρά σου, πάνω απ'ολόκληρο τον κόσμο.
Ω ναί. Αυτή η κούπα θέλει πάλι να αδειάσει κι ο Ζαρατούστρα θέλει πάλι να γίνει άνθρωπος."

Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος του Ζαρατούστρα."


~Φρειδερίκος Νίτσε~
                                                           
                                                                                  

Συνταγές μαγειρικής

H γιαγιά μου που λες.. ήταν σπουδαία μαγείρισσα !
Κι έτσι όλο τη ρωτούσανε..
"Μα πως το κάνεις βρε κυρα-Σοφία,
πως το κάνεις;"

Και εκείνη απαντούσε..
"με Αγάπη"...

...να χαμηλώσεις την Φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η Πλάση ξανά από την Αρχή.

μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει

"Ενα γελαστό απόγευμα"..

Πόση ντροπή νιώθω
που απόψε θα κοιμηθώ στα ζεστά
ενώ εσύ στο κρύο...

Η υπεύθυνη στο Κέντρο Αστέγων ντρέπεται και αυτή.. γιατί αν απόψε "φύγει"
ο βαριά καρκινοπαθής άστεγος που φιλοξενεί, αύριο δεν θα έχει κονδύλι
να τον θάψει..

Απέραντη η Λύπη απόψε φίλε..
και μου 'χει κολλήσει  και εκείνο το τραγούδι
απο μια παλια ελληνικη ταινια

εντάξη αύριο θα τα φτιάξουμε όλα
άνθρωποι μοιράζουν κουβέρτες...

την Κυριακή στο σύνταγμα
θα μαγειρέψει ο Κωνσταντίνος και η Καλλιόπη
σημερα μαγείρεψαν στην πλατεια Εξαρχείων
χθες στη Νεας Σμυρνη.

Ομως γινεται να σωσουμε τον κοσμο
απο αυριο???
Κι απόψε απλώς
να κατσουμε και να κλαιμε

να κλαιμε...
να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε

Μασκαρέματα, στολές, χαρτοπόλεμος κ τα συναφή

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο

Bάρα καλή..βάρα γερή!
..μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία.

( ξεκίνησε λέει χθες το πατρινό καρναβάλι.. - άρα το μασκάρεμα
  νόμιμο για λίγες μέρες.. - τι μελαγχολείς ρε μαράκι, έτσι πάει το ημερολόγιον..
       έτσι.. έτσι ...!!)

μεγάλα κύματα

Στην κιθάρα δεν διαβάζω νότες.. Δεν ξέρω ακόρντα. Και οι μελωδίες που παίζω κ είναι αναγνωρίσιμες μετριούνται στα δάχτυλα. Πλήρης ελευθερία δηλαδή.. 

Κάποια στιγμή ηχογράφησα τις βλακείες που έπαιζα.. 

Και ανακάλυψα γιατί μου αρέσει να γρατζουνάω την ταλαίπωρη δανεική κιθάρα.  

Κύματα..!! Εφτιαχνα κύματα με τα δάχτυλα μου :) 

Μελετούσα τα κύματα..

Κι αν το καλοσκεφτείς μελετούσα τη ζωή την ίδια.. Γιατί σκέψου την αναπνοή..

Κυμάτα δεν είναι..; Στο Κοίλο η εισπνοή , στην Κορυφή η εκπνοή.. 

Και σκέψου και τον Ερωτα.. τον τρόπο που οι εραστές ενώνουν τα σώματα τους 

και έπειτα τα απομακρύνουν για λίγο.. 

Τον τρόπο που η γυναίκα απομακρύνει για μια ελάχιστη στιγμή τον άντρα 

ώστε εκείνος να επιστρέψει μέσα της πιο πεινασμένα..

Και όσο πιο παρατεταμένη η απομάκρυνση

τόσο πιο έντονη η επανένωση..

Γι'αυτό σου λέω τ'αγαπάω τα μεγάλα κύματα..

Τα μεγάλα ύψη, τους δυνατούς ανέμους..

Είναι τα σημεία όπου μπορείς ν'ακούσεις τον Κόσμο 

να αναπνέει και να ερωτεύεται παράφορα.

Bang Bang..My Baby Shot Me Down

Τραγουδάρα ρε φίλε.. !!! :)))