Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα μονομαχία σε γουεστερν.. μου φανηκε πολυ περιεργη φαση
να στηνονται δυο τυποι αντικριστα και να τραβουν πιστολι αναμεταξυ τους..
Με τα χρονια την εκτιμισα αυτη την τοποθετηση σωματων και μυαλου..
Σπανιο πραγμα στις μερες μας να δινες μαχες σε ευθεια ματια, ορθιος και ευθυτενης
κοιτωντας τον αλλον στα ματια..
Στην εποχη του πισωπλατου μαχαιρωματος και του μουλωχτου χτυπηματος
ολα αυτα φανταζουν ομορφα και σπανια..
Βλεπεις την ιστορια αυτης της Εποχης δεν την περιγραφουν γουεστερν και επικες μαχες..
αλλα το westworld..
Καμια φορα ομως καθως πεφτει ο ηλιος μεσα στη θαλασσα, πισω απο λαμαρινες και φορτηγα πλοια
ετσι καθως για μια στιγμη θαμπωνει το βλεμμα
ξαναβλεπεις για δευτερολεπτα μια μικρη μονομαχια παλαιου τυπου και χαμογελας..
Οχι για την οπτικη σκανταλια..
Αλλα γιατι για να μπορεις να διακρινεις παλιας κοπης στιγμες
πρεπει να εχεις παραμεινει και εσυ παλαιας κοπης ανθρωπος..
Και αυτο στο μελλον θα εχει πολυ μεγαλη αξια να το δεις..
