Πάντα είχαν ένα βάρος για μένα οι Κυριακές.. μια επίγευση πικρή..
χωρίς λόγο και αιτία..
Μεγάλη συνέπεια επέδειξε το ενστικτο μου ημερολογιακά
αφου Κυριακή ήταν όταν έχασα τη μανα μου..
Κ έτσι πλεον δεν έχω καμιά απορία για την πίκρα αυτής της μέρας..
Μονάχα το βάρος της μεγάλωσε γιατι τώρα πια σηκώνω στους ώμους μου
κ το βάρος της απουσίας της μανας μου..
Σου άρεσε να το ακούς..
τόσο ταιριαστά τα λόγια.
2 φορες την εχω δει απο εκεινο το απογευμα στον υπνο μου.. και τις δυο ηταν φορες που φοβηθηκα κ τη ζητησα.. ερχεται στον υπνο μου και αγκαλαιζομστε φιλε.. τιποτα αλλο.. κλαιμε κ αγκαλιαζομαστε σφιχτα λες ειναι αληθεια.. αγκαλιες σφιχτες, δυνατές..
και μετά ξυπνάω..
