Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ερωτας στα χρόνια της χολέρας...







..... Πλατεία Συντάγματος ένα κυριακάτικο απόγευμα
-Ματατζής : "Φύγε μωρή σκύλα" !!!!!
-Κορίτσι : "Βάρα ρε μαλάκα, βάρα !!!"

... η αλλίως μια πολύ σύντομη ερωτική ιστορία


Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Aurora Marialis

Σε οριακές καταστάσεις,
κάτι βράδια που κινδύνεψες να χάσεις την αναπνοή σου για πάντα
ανακαλύπτεις κάτι ανεπαίσθητες εκφάνσεις του σύμπαντος
κρυφές και άγριες.
Ο αέρας παγωμένος ανασαίνει στο αυτί σου
και εσύ παλέυεις να θυμάσαι τον αλγόριθμο της αναπνοής σου.
Τη στιγμή που αυτή η έννοια σε αφήνει
βλέπεις για μια στιγμή..
γίνεσαι ένα με το σύμπαν
και αναπνέετε μαζί.



Και μεθάς με την ομορφιά του Κόσμου
και σε διέπουν πλεον οι Κανόνες οι Ονειρικοί..
Κανεί δεν καταλαβαίνει..
και λυπάσαι..
Και τότε είναι η ώρα που ο Ζαρατούστρα
κατηφορίζει για να σε συναντήσει..

Ωραία πράγματα :)))






'' Όταν ο Ζαρατούστρα έγινε τριάντα χρόνων, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του κι ανέβηκε στα βουνά. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και την μοναξιά του, και δεν κουράστηκε απ'αυτά για δέκα χρόνια. Μα στο τέλος η καρδιά του γύρισε, κι ένα πρωί σηκώθηκε με την αυγή, στάθηκε μπρος στον ήλιο και, έτσι του μίλησε:

"Ω σύ μεγάλο άστρο. Ποιά θα ήταν η ευτυχία σου, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί για τους οποίους λάμπεις;
Ερχόσουνα εδώ ως την σπηλιά μου για δέκα χρόνια* θα είχες κουραστεί από το φως σου κι απ'το ταξίδι σου αυτό, χωρίς εμένα, τον αητό μου και το φίδι μου.
Αλλά εμείς σε περιμέναμε κάθε πρωί, παίρναμε το περίσσευμα σου και σ'ευλογούσαμε γι'αυτό.
Μα κοίταξε. Μου γίνε βάρος πια η σοφία μου και σα μια μέλισσα που μάζεψε μέλι πολύ, έχω ανάγκη από χέρια που ν'απλώνονται προς εμένα για να την πάρουν.
Θα μου άρεσε να τη δώσω, να τη μοιράσω, μέχρι που οι σοφότεροι από τους ανθρώπους, να γίνουν πάλι ευτυχείς μες τη μωρία τους, και οι φτωχοί να γίνουν ευτυχείς μέσα στα πλούτη τους.
Εν τέλει πρέπει να κατέβω προς τα βάθη, όπως κι εσύ που κάθε βράδυ, πηγαίνεις πίσω στη θάλασσα και φέρνεις το φως σου στον κάτω κόσμο, ω άστρο της υπέρτατης αφθονίας.
Όπως κι εσύ, πρέπει κι εγώ να δύσω, όπως το λεν κ' οι άνθρωποι που προς αυτούς πηγαίνω.
Λοιπόν, ευλόγησε με, γαλήνιο μάτι, εσύ που μπορείς να βλέπεις χωρίς φθόνο, ακόμα και την πιο μεγάλη ευτυχία.
Ευλόγησε την κούπα που θέλει να ξεχειλίσει, έτσι που τα νερά να ξεχυθούν από αυτήν χρυσά, αντανακλώντας τη χαρά σου, πάνω απ'ολόκληρο τον κόσμο.
Ω ναί. Αυτή η κούπα θέλει πάλι να αδειάσει κι ο Ζαρατούστρα θέλει πάλι να γίνει άνθρωπος."

Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος του Ζαρατούστρα."


~Φρειδερίκος Νίτσε~
                                                           
                                                                                  

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Συνταγές μαγειρικής


H γιαγιά μου που λες.. ήταν σπουδαία μαγείρισσα !
Κι έτσι όλο τη ρωτούσανε..
"Μα πως το κάνεις βρε κυρα-Σοφία,
πως το κάνεις;"

Και εκείνη απαντούσε..
"με Αγάπη"...





...να χαμηλώσεις την Φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η Πλάση ξανά από την Αρχή.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

"Ενα γελαστό απόγευμα"..

Πόση ντροπή νιώθω
που απόψε θα κοιμηθώ στα ζεστά
ενώ εσύ στο κρύο...






Η υπεύθυνη στο Κέντρο Αστέγων ντρέπεται και αυτή.. γιατί αν απόψε "φύγει"
ο βαριά καρκινοπαθής άστεγος που φιλοξενεί, αύριο δεν θα έχει κονδύλι
να τον θάψει..




Απέραντη η Λύπη απόψε φίλε..
και μου 'χει κολλήσει  και εκείνο το τραγούδι
απο μια παλια ελληνικη ταινια



εντάξη αύριο θα τα φτιάξουμε όλα
άνθρωποι μοιράζουν κουβέρτες...

την Κυριακή στο σύνταγμα
θα μαγειρέψει ο Κωνσταντίνος και η Καλλιόπη
σημερα μαγείρεψαν στην πλατεια Εξαρχείων
χθες στη Νεας Σμυρνη.

Ομως γινεται να σωσουμε τον κοσμο
απο αυριο???
Κι απόψε απλώς
να κατσουμε και να κλαιμε

να κλαιμε...
να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε
να κλαιμε να κλαιμε να κλαιμε