να εισαι το απολυτο αουτσαιντερ
κανεις να μη πιστευει σε σενα
να μπαινεις με ενα τρυπιο πειρατικο
κ να τους παιρνεις το θησαυρο

να εχεις την ψυχη να το γιορτασεις διονυσιακα μεχρι το πρωι
κ πολλα χρονια μετα να το εχεις μεσα σου τοσο ζωντανο
που θα το βλεπεις κ ακομα θα δακρυζεις..

να στεκεις κοντρα στη φθορα κ στο χρονο
για να δοξαζεται αιωνια το φως

κ για να υπενθυμιζεις την αρχεγονη στατικοτητα κ γεωμετρια
που διδασκει
την ορθη τοποθετηση που πρεπει να εχει το ανθρωπινο σωμα
στο χωρο, στο χρονο κ στα δυσκολα.

να μπαινεις κατω απο εναν πλατανο
κ να αφουγκραζεσαι τον ανεμο κ τα πουλια μεσα απο τα κλαδια του..

ολες οι μικρες ομορφιες που υπερασπιζομαι μεσα μου
ερχονται με τη σειρα τους
κ με υπερασπιζονται στα δυσκολα


για αυτο κ ειπα σημερα να μιλησω μονο για ομορφιες..


( ετσι για την ανθρωπογεωγραφια..
η φωτογραφια τραβηχτηκε στο Ναο του Απολλωνα καλοκαιρι του 2007
σε στιγμη ζορικη κ με απειρα ερωτηματα στο κεφαλι μου

πηρα ενα μεγαλο μαθημα σε εκεινη τη βολτα
για το οτι ο τροπος που τοποθετεις το σωμα σου μεσα σε ενα ιερο χωρο
μοιαζει λιγο με προσευχη
κ μπορει να σου επιτρεψει να ρωτησεις κ να λαβεις απαντησεις -

η μονη αναλογη σχεση που μπορει να περιγραψει
αυτη την τελεια Αλληλεπιδραση
ειναι νομιζω
ο τροπος που επισης τοποθετεις το σωμα σου πανω
σε ενα αλογο,
ενα βουνο
ή μια μηχανη- κ τα 3 ομοιως ιερα. )