εΝ Ιορδάνη..

όποιος έχει μεγαλώσει κοντά σε νερό..
το πιο πιθανό
να θυμάται τα Θεοφάνεια σα μια μέρα γιορτής

κι ομως φέτος..
αν κ το τελετουργικό το ιδιο
η ουσία αλλοιωμένη

δεν έχει αλητεία η βουτιά,
δεν έχει ιερότητα η στιγμή,
δεν έχουν υπόσταση τα λόγια
δεν συμβολίζει την κάθαρση η πτήση..

φέτος κατω απο τα βαριά αμφια
κ τα χρυσοποίκιλτα  ραβδιά
το νερό,
το νηπενθές απο τα τόσα πνιγμένα παιδιά
δεν καταφερε να καθαγιαστεί.
Μαυρες οι ψυχες, αδεια τα ματια φιλε
Και οχι οτι με σοκαρε..
Το θείο ποτέ δεν θα το βρεις σε χρυσα καλιμαύκια
κ ακριβά άμφια..
Ομως φετοςειδικα.. αυτο που το παπαδαριο -
που ελεγε κ ο αφορισμένος ο Καζαντζακης -
κατέβηκε μεσα στη χλιδα στο λιμάνι
για να ρίξει το σταυρο στη θαλασσα
που εχει ξεβρασει τοσα πτώματα..
σα να μην τρεχει τιποτα
μου ανακατεψε τα μέσα μου..!

Πως σκατα
κοιταζει ο ανθρωπος προς τα πανω με θράσος
κ αναζητα το Αγιο Πνευμα
με τοσο βαρος στις πλάτες;
Πως Του ζητά να καθαγιάσει τα υδατα
που γεμισαν ψυχες κατω απο τα παγκοσμια σχεδια
στα οποια η Εκκλησια δεν αντισταθηκε ποτε
εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις;

Μακρυά απο ολα αυτα
μέσα στους σκοτεινούς καιρούς
εγω κανω οπως παντα τη δικιά μου προσευχή
στο Φως, το καθαρο κ το θειο..

κ κοιτάω τα σταράκια μου φιλε
ταπεινα..
μέχρι να ξημερώσει..


https://youtu.be/kL2lx4jr4Kg

~ η μουσική ειναι Muse - Liquid State  ( The 2nd Law )
~ με το μαγικο βιντεο συναντηθηκα τυχαια στον ιστό
     αλλά το ένιωσα τοσο οικειο που λες κ ηρθε να με βρει