αγαπημένη μου κασετούλα..
ποιος ξερει που να βρισκεσαι τωρα
αποψε σε σκεφτηκα.. ποσες απειρες φορες δεν πατησα το PLAY
ποσες φορες δε μου εκανες παρεα
απο τα πορτοκαλι ακουστικα του γουωκμαν..
ή απο τα ηχεια του διπλου κασσετοφωνου οταν ηθελα να χορευω...
γιατι πες ποιος νορμαλ ανθρωπος, ακομα κι αν δεν λατρεψε τη σειρα
οταν ακουει αυτο
δεν αρχιζει εστω να κουναει ρυθμικα το ποδι
αν οχι να πεταγεται πανω κ να χορευει τα σωθικα του..
κ πως να ξεχασω το πρωτο τραγουδι απο την Α'πλευρα...
που μιλαει για δυναμη εν τη αδυναμια
που με εκανε να δακρυζω, κι ακομα το κανει!
σε ευχαριστω ρε κασετουλα..
κι αποψε να ξερεις
παταω απαλα το PLAY του κοσμικου κασσετόφωνου
κ βαζω τα ηχεια του γαλαξια στο τέρμα...
γιατι οι ηχοι ζουν μεσα μας για πολλα ετη φωτος
κι ακομα περισσοτερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου