Με αφορμη  το θέμα για τους σημαιοφορους..
κ με τη σκεψη σε ενα αγαλμα
εφυγα απο τα ασχημα- νοητικως..
κ πηγα σε μια μνημη μιας σημαιοφοριας διαφορετικης

Κ επειδη μια εικονα που σε κανει να λυπασαι
χρειαζεται να αντικατασταθει απο μια ομορφη
σκεφτηκα να παμε μια βολτα στο αγαλμα του Λεωνιδα στη Σπαρτη..

προσωπικα την τελευταια φορα που πηγα - σωματικως
βραδιαζε κ ηταν πανεμορφα κ εμπνευστικα,
ποιος ξερει τι παιζει τωρα- εξαλλου το κενοταφιο του Λεωνιδα
λιγο πιο κατω βρισκεται παντα σε κακα χαλια.


ομως εγω λεω να παμε στο αγαλμα του ηρωα
τη στιγμη που ενας δρομεας μεγαλων αποστασεων

φτανει κατακοπος κ προσκυναει το βασιλια..

Το να επιμενεις να βηματιζεις
σηκωνοντας την ιδεα της Ελλαδας στις πλατες σου
ειναι μεγαλος αθλος κ επιπονος..

Ομως παντοτε μεσα στη γενικευμενη σαπιλα,
κ εκει που η χωρα εχει λυγισει
θα υπαρχουν καποιοι, ελαχιστοι που θα βαζουν πλατη
ωστε να μη χαθουν τα σημαντικα,
το πρωταρχικον,
η ιστορια
κ η ροη.

..την τελευταια φωτογραφια τη γουσταρω πολυ


γιατι ειναι η στιγμη που ο ταξιδευτης
βρισκει τον πολεμιστη..