τις τελευταιες μερες περπαταω πολυ..
οχι απλως πολυ,
περπαταω υπερβολικα πολυ για τα μετρα μου.

υπερβολικα πολυ για τη φυσικη κατασταση ενος ανθρωπου που πριν 10 μηνες
καθοταν για 8-10 ωρες καρφωμενη σε ενα γραφειο
υπερβολικα πολυ για τα ακαταλληλα σταρακια μου που δεν σχεδιαστηκαν
να περπατησουν χιλιομετρα
υπερβολικα πολυ για τη μιση ωρα που ειχα μεχρι τωρα συνηθισει να περπαταω καθημερινα..

περπαταω 2 με 3 ωρες τουλαχιστον
κανοντας ελαχιστα διαλειμματα
για νερακι κ παρατηρηση..
κι αν ειναι το πρωι
το βραδυ ζηταω παλι να ξαναπερπατησω..

διαστημικες αποστασεις για μενα την αμαθη..
απο κουραση σταματαω, αν αντεχε το κορμι μου θα συνεχιζα με χαρα..

τα ποδια μου γεματα χανζαπλαστ κ πληγες
τις γαμπες μου δεν τις νιωθω
το βραδυ το σωμα μου ποναει παντου..

κι ομως την επομενη μερα
ως εκ θαυματος
ξυπναω ολοκαινουργια!!!
βαζω ενα καινουργιο τσιροτο
ξαναδενω τα κορδονια κ ξεκιναω,
εξερευνω γειτονιες, ανεβαινω στην ακροπολη,
ακολουθω την ακτογραμμη..
να ξημερωνει κ να περπατας
να νυχτωνει κ να βλεπεις το βραδυ να πεφτει απαλα γυρω σου..

δεν ειναι αυτη η αληθινη μου φυσικη κατασταση, ειναι πλασματικη το ξερω
δεν παω για δρομεας μεγαλων αποστασεων, δεν κατεβαινω στο σπαρταθλον
δεν τρεχω στο μαραθωνιο - τον αυθεντικον που λενε κ οι χορηγοι του..
τι σχεση εχω εγω με αυτα τα μαγικα πλασματα τους δρομεις..

ομως κατι συμβαινει πρωτογνωρο κ το σωμα μου εχει παρει τα ηνια..
πολλα χρονια, στα ζορια , το μυαλο μου κυριαρχουσε στο σωμα μου κ δεν του εκανε καλο
τωρα το μυαλο ακολουθει το σωμα,
δεν με εκδικουμαι, δεν με τιμωρω,
αντιθετα με επαναφορτιζω, με επουλωνω
με φροντιζω δεν ξερω πως να το εξηγησω.
Νιωθω τοσο καλα οταν περπαταω.. 

κ οσο περπατας βλεπεις, μυριζεις, ζεις την πολη που εχει αδειασει απο τη μαζα
κ εχει παρει ανασα κ αυτη

κ καπου μετα τα πρωτα χλμ το μυαλο σου συνεργαζεται
διωχνει τον πονο κ την κουραση
κ γινεσαι λιγακι αιθερικος τολμω να πω
εισαι αναλαφρος σα να εχει αλλαξει το ειδικο σου βαρος.

καθεσαι σε ενα πεζουλακι, πινεις νερο
κ εκει ακους το μυαλο σου
επιτελους
να σκεφτεται καθαρα
οπως ετρεχε το νερακι απο την πηγη
πριν το εγκλωβισουν σε ενα πλαστικο μπουκαλι

τα λεω ολα αυτα γιατι χθες χτυπησαν ξανα ενα πεζοδρομο στη Βαρκελωνη
τον Λας Ραμπλας.. τον πιο διασημο πεζοδρομο της Ευρωπης
13 νεκροι, 80 τραυματιες..

κ σκεφτομαι οτι δεν ειναι τυχαιο που χτυπουν συνεχεια πεζοδρομους
εναν στη Νικαια, εναν στη Γερμανια, εναν στη Βαρκελωνη, ενα πεζοδρομιο στο Λονδινο
στοχευουν τους πεζους, στοχευουν αυτους που ακομα πρπατανε..
Γιατι ο περισσοτερος κοσμος επαψε να περπαταει, ξεχασε..
Το βλεπω στις φιλες μου που στην αρχη ερχονταν μαζι μου
κ πλεον εγκατελειψαν γιατι κουραστηκαν.
Δεν το παιζω αθλητρια- εδω γελανε κ οι πετρες
αυτο που συμβαινει σε εκεινες συνεβαινε κ σε μενα.
Κι ουτε πιστευω πως το σωμα μου
ετσι στα ξαφνικα κ απροπονητο εντελως
θα συνεχισει για πολυ αυτη την υπερβολη βηματων.
Καποια στιγμη προφανως θα επανελθω στην αληθινη μου φυσικη κατασταση.
Αλλα ειλικρινα αν δεν περπατας δεν ζεις..

Και  σκεψου αυτο που λεω. Δεν θελουν να περπατας..
Οχι ελευθερος, οχι φλανερ, οχι περιπατητης..
Υποστηριζουν την ασκηση αρκει να γινεται ελεγχομενα, μεσα στα πλαισια αγωνων κ διαδρομων
ορισμενων απο κωνους κ κορδελες..

Ο νεος στοχος της μουφα τρομοκρατιας τους
ειναι αυτος που περπαταει περιπετειωδως..
Αυτος που δεν ξερουν για που το εβαλε
αφου ουτε κ ο ιδιος ξερει..

θα γελασεις με το βιντεο..
δεν υπαρχει ταυτιση προς θεου.

υπαρχει ομως - ειδικα αυτες τις μερες που εχει μελτεμια-
αυτη η αισθηση του αερα στα μαλλια σου οταν περπατας με ταχυ βηματισμο..
ειδικα οταν εχεις τον ανεμο κοντρα..

στο λεω γιατι το νιωθω πολυ εντονα μεσα μου
δεν ειναι καθολου μα καθολου ευκολο για το ειδος μας
να περπαταει αγερωχα
μεσα σε περιβαλλοντα
φτιαγμενα για σκυφτα οντα..


 ~ μιλωντας για πεζοδρομους ισως αυριο σου πω μια ιστορια που ακουσα στο δρομο..

τωρα πρεπει να δεσω τα κορδονια μου, αργησα..



@ το βιντεακι το ανεβαζω ξανα απο αλλου γιατι το δικο μου ακυρωθηκε
γιατι εβαλα τραγουδι χωρις να ρωτησω την Εταιρια..