Απο κεινες τις μερες
που φτιάχναμε πορειες
για συμπαράσταση
στον αγωνα των Κούρδων για λευτεριά
πέρασαν χρόνια..

Κι έμαθα καλά
πως όποτε ένας αδικημένος πετάξει μια πέτρα
ή οποτε σηκώσει οπλο στον κατακτητη
πάντα θα τρέξει κάποιος να κρυφτεί στη σκιά του
για να καπηλευτεί τον αγωνα του.
Κ ετσι ειδα τους Κουρδους- λαος που σεβομαι πολυ
να πολεμάει
να ματωνει
να ξεπουλιέται
να εξυπηρετεί συχνά συμφέροντα άλλων
και πάλι να πολεμαει να ματωνει.. κοκ

Οπως και ναχει
εκει στα κουρδικα συνορα
υπάρχει ενας στρατός απο κορίτσια
που ειδικα τις τελευταιες μερες
πολεμάνε για την ελευθερία κ τις ιδέες τους
με αστείο οπλισμό και πενιχρά μέσα.

Στη Κομπανι οι κουρδοι σφάζονται για τη λευτεριά τους
κ τα ταυτόχρονα σφαγιάζονται απο τη δύση
που αφου δεν καταφερε να τους εξοντώσει
έμαθε να τους χρησιμοποιεί..

Τα πολιτικά τους παιχνίδια δεν με αφορουν..

Μα απόψε η σκέψη μου
ανέβηκε σε εκείνα τα κορίτσια μαχητες
που κρατάνε το οπλο
με τον ιδιο τρόπο που πλέκουν λουλούδια στα μαλλιά τους..
Αντάρτικα..!