νασαι μονο σου..
κ ξαφνικά
να ακούς πίσω σου.. βήματα
κ να γυρνάς..
όμορφη άισθηση.. :)

Ευρεση εκπεσμου κ διορθωση πορειας

ο παρακάτω διάλογος μεταξύ Αμερικανών και Ισπανών καταγράφτηκε από το κανάλι 106 (Finisterra/ Galicia) των Θαλάσσιων Επικοινωνιών.

- προσωπικά το διάβασα στο Ε της Ελευθεροτυπίας
κ το γούσταρα γιατί μου θύμισε ένα από τα βασικά μαθήματα πλεύσης..

Ισπανοί:...
Εδώ Α-835, για να αποφύγετε την σύγκρουση, παρακαλώ αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια. Αυτή τη στιγμή βρίσκεστε 25 ναυτικά μίλια μακριά και κατευθύνεστε ακριβώς κατά πάνω μας.

Αμερικανοί:
Αλλάξτε εσείς την πορεία σας 15 μοίρες νότια.

Ισπανοί:
Αρνητικόν! Επαναλαμβάνω, αλλάξτε πορεία 15 μοίρες, 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί:
Σας ομιλεί ο πλοίαρχος σκάφους των ΗΠΑ, αλλάξτε πάραυτα την πορεία σας 15 μοίρες νότια.

Ισπανοί:
Την υπόδειξή σας δεν την βρίσκουμε ούτε λογική, ούτε εφικτή. Εάν δεν θέλετε να προσκρούσετε επάνω μας, αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί:
(Με υψωμένη φωνή) Σας ομιλεί ο πλοίαρχος του σκάφους USS Montana, του δεύτερου σε μέγεθος αεροπλανοφόρου του στόλου των ΗΠΑ. Έχουμε μαζί μας δυο αντιτορπιλικά, καταδιωκτικό αεροσκάφος και τέσσερα υποβρύχια. Επιπλέον έχουμε την υποστήριξη καταδρομικών.
Δεν κάνω ΥΠΟΔΕΙΞΗ, αλλά σας ΔΙΑΤΑΣΣΩ!  Αλλάξτε πορεία 15 μοίρες νότια, σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του στόλου μας. Πάραυτα τσακιστείτε και αλλάξτε πορεία!

Ισπανοί:
Σας ομιλεί ο Juan Manuel, εδώ είμαστε δυο άτομα. Έχουμε μαζί μας ένα σκύλο, το βραδινό μας φαγητό, δυο μπουκάλια μπύρα και ένα καναρίνι. Το καναρίνι κοιμάται αυτήν την ώρα.
Επιπλέον μας υποστηρίζει ο ραδιοφωνικός σταθμός Cadena Dial de La Coruna. Σας ομιλούμε από τον φάρο με αριθμό Α-835 των ισπανικών ακτών Finisterra Galicia και σας γνωστοποιούμε ότι δεν έχουμε πρόθεση να μετακινηθούμε. Δεν έχουμε ιδέα αν είμαστε ο μεγαλύτερος ή ο μικρότερος φάρος των Ισπανικών ακτών. Μπορείτε να προβείτε σε όλες τις γ... απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του γ... σκάφους σας, που σας επαναλαμβάνω κατευθύνεται ολοταχώς προς τις βραχώδεις ακτές μας. Αλλά και πάλι επιμένουμε και σας υποδεικνύουμε να αλλάξετε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί:
ΟΚ, κατανοητόν, ευχαριστούμε...


Το τραγουδάκι που επέλεξα δεν είναι ελληνικό
αν κ αυτό το μπλογκάκι - τώρα που όλοι στρέφουν το βλέμμα στη Δυση,
προσπαθεί να την παλέψει με ελληνικό ήχο..
Ομως το τραγούδι καταρχήν το γουστάρω
κ κατα δεύτερον το άκουσα στο walking dead , μια σπλατεριά που βλέπω
αυτό τον καιρό.. (βασισμενη σε παλιο κομικ)
μια σειρά που πριν 2 χρόνια που τη χάζεψα δεν μου είπε τιποτα..
Και τώρα αναγνωρίζω σε αυτή όλη μου τη χώρα..
Μια χώρα που εχει μολυνθει με το μικρόβιο του ζόμπι..
Πριν 2 χρονια ειχα πάθει πλακα με τη βιαιοτητα που εβγαζε..
Τωρα.. η οικονομικη κ πολιτικη βια
που αντιμετωπιζεις καθημερινα.. ειναι τοσο εντονη
που ειλικρινα τι να σου πουν τα ζομπια ρε φιλε???...


Βαλτο στο τέρμα να παιξει..
Και μαζι βαλε στο τερμα οτι ακομα εχει παραμεινει
να σου θυμιζει την ομορφια..
Αλλαγή πλεύσης προς το όμορφο
μπας κ αποφύγουμε την προσκρουση..

Κ δώσε βάση στο στίχο..

Come with me and walk the longest mile.

παιδικά τραγούδια

Το άκουσα απόψε στη ζούλα κ ένιωσα περίεργα..
Παιδική νοσταλγία..
Ο Βαμβακάρης έλεγε ο παππους μου
είναι ευαγγέλιο

Μου πήρε κάνα δεκάλεπτο
να θυμηθώ κ να χαμογελάσω..

Πρώτη δημοτικού ή δευτέρα..
μας φέρνουν καινούργια δασκάλα ωδικής.
Μας φωνάζει ένα-ένα τα πιτσιρίκια
να της πούμε ποιο τραγούδι ξέρουμε..
Φωνάζει κ μένα
κι αρχίζω στράτσα-πατρα να τραγουδάω
το " απο κάτω απο το ραδίκι κάθονται δυο πιτσιρικοι
.. απο κάτω απ'τη μολόχα αιντε πρώτα το τσαρδι μου τοχα"
κλπ κλπ κλπ
Φριττει η δασκάλα του ιδιωτικού σχολείου..
φωνάζει τη μάνα μου.. κ εκείνη φωνάζει στο σπίτι εμένα
"πες μου ποιος στα μαθαίνει αυτά τα πράγματα κορίτσι πράγμα"..

Δεν μαρτύρησα αλλά κατάλαβε κ έπεσε η σχετική κατσάδα.. ;)

Ωστόσω τα μαθήματα... ωδικής συνεχίστηκαν κανονικά
στο ανώι του παππού μου
κ έτσι μέσα στα παιδικά τραγούδια που έμαθα
ήταν κ αυτό :)

"Το έαρ με θύει και φέτος"....

Αλλαξαν τα πράγματα στο δάσος..

Μύρισε Ανοιξη..

και αφού καιρό τώρα

μας έχουν παρει τις πόλεις..

ειπαν να βάλουν χέρι

και στα δάση..

Λευτεριά στη Ανοιξη ρεεεεεεε....!!!!!!!!!!!!!!!!

( διευκρίνηση: τις φωτο κ το σκιτσο τα βρήκα στο διαδίκτυο
                         δεν μου ανήκει τίποτα.. )

Η μέρα της γυναίκας..

Τις σιχαίνομαι αυτές τις εξειδικευμένες μέρες..
βαλεντίνους, μέρες του πατέρα, γιορτή των ζώων κλπ κλπ

 Κι όμως ρε φίλε
αυτή η γιαγιά απο την Ιερισσό..
μου θύμισε σήμερα
τι πάει να πει Γυναίκα..


μου θύμισε οτι η συγκεκριμένη γιορτή
δεν θεσπίστηκε
για να πουλάνε τα Hondos περισσότερα βαφτικά,
για να κάνουν τα κωλόμπαρα
βραδιές γυναικών
ούτε κ για να βγαίνουν απόψε
οι γυναικοπαρέες να τα πιούν..


η μέρα γιορτάζεται
γιατι στις 8 μαρτίου του 1857
οι εργάτριες κλωστουφαντουργίας
της Νέας Υόρκης
βγήκαν στους δρόμους
να ζητήσουν
καλύτερες συνθήκες εργασίας κ ζωής.

Και δεν μιλάω για συνδικαλιστικές αηδίες..
Μιλάω για το αυτονόητο!
Δηλαδή γιατι το ότι είναι αδιανόητο
η γυναίκα που τίκτει τη Ζωή
να μην παλεύει
κ να μην αγωνίζεται
για αυτήν!

Μιλάω για το τραγούδι
της γιαγιάς απο την Ιερισσό..

και φυσικά η γιαγιά
θα αναθρέψει
κ μια εγγόνα.. :)



http://www.dailymotion.com/video/xy1kvp_yyyyyyyyy-yyyyyyy-yyy-yy-yyyyyyyyy-yyyy-yyyyyyyy_news



http://www.dailymotion.com/video/xy1kt3_yyyyyyyyy-yyyyyyy-yyyy-yyyyyyyy-yyyyyyyyyy_news

γεια σου ρε φιλε..
χαιρετίσματα στα παιδιά πάνω..

Σταθήκαμε αντικριστά
κ κοιταχτήκαμε στα μάτια

Σήκωσα τη μηχανή
κ νόμιζε πως θα πυροβολήσω..
- Αντε ρίχτο μου'πε.. Ρώτα!

- Ποιός σε έβαλε μέσα στη βιτρίνα?
τη ρώτησα..
Ξυστά την πέρασε η ερώτηση
μα δεν δείλιασε
ούτε ένα πετάρισμα του ματιού ρε φίλε..

Θέλω να σε αγγίξω , της είπα
..και ανατρίχιασα..
οταν ακούω τον ήχο σου ταράζομαι..
σα να ακούω την καταγωγή της αναπνοής μου
καθαρό νερό από την πηγή
τις τροχιές των πλανητών
τους βαθύτερους αναστεναγμούς του σύμπαντος..
την κυκλωτική κίνηση του Χρόνου
όταν δαγκώνει
με το Τέλος του την ουρά της Αρχής του

-Κάνε την σωστή ερώτηση.. μου είπε ασκογελώντας..

Βιάστικα..
"πως σπάνε το τζάμι"..?
είχα λαχτάρα μεγάλη βλέπεις..
να κρατήσω το σώμα της
να την παίξω να την ακούσω να τραγουδάει
σαν σώμα τούτο το όργανο..
ερωτικό πράγμα..
κι έπειτα η αντανάκλαση του εαυτού μου
στη βιτρίνα
μου κούραζε τα μάτια..

Τράβα ρώτα τη φυσούνα με πρόσταξε..

Μελέτησα τα σκαλίσματα..
μελέτησα τα σχήματα.. ερώτηση δεν βρήκα..
"Απο τι ξύλο είσαι φτιαγμένη ; " της λέω..
- Απο δέντρο..  μου αποκρίθηκε

Τίποτα δεν κατάλαβα..


Το απόγευμα γυρίζοντας σπίτι
βρήκα το δεντράκι κάτω από το μπαλκόνι μου
κάτασπρο..
Φύσηξε ο αέρας μέσα από τα κλαδιά του
γέμισε τα πνευμόνια μου
φούσκωσε η ανάσα του μέσα στο στήθος μου
άνοιξα μια ιδέα τα χείλια
κ ακούστηκε η ερώτηση
ιερή κ αρχέγονη σαν άσκαυλος.

Πότε ανθίζεις..?  :)

 ( κ αυτή..
    είναι η μόνη ερώτηση..)