Σταθήκαμε αντικριστά
κ κοιταχτήκαμε στα μάτια

Σήκωσα τη μηχανή
κ νόμιζε πως θα πυροβολήσω..
- Αντε ρίχτο μου'πε.. Ρώτα!

- Ποιός σε έβαλε μέσα στη βιτρίνα?
τη ρώτησα..
Ξυστά την πέρασε η ερώτηση
μα δεν δείλιασε
ούτε ένα πετάρισμα του ματιού ρε φίλε..

Θέλω να σε αγγίξω , της είπα
..και ανατρίχιασα..
οταν ακούω τον ήχο σου ταράζομαι..
σα να ακούω την καταγωγή της αναπνοής μου
καθαρό νερό από την πηγή
τις τροχιές των πλανητών
τους βαθύτερους αναστεναγμούς του σύμπαντος..
την κυκλωτική κίνηση του Χρόνου
όταν δαγκώνει
με το Τέλος του την ουρά της Αρχής του

-Κάνε την σωστή ερώτηση.. μου είπε ασκογελώντας..

Βιάστικα..
"πως σπάνε το τζάμι"..?
είχα λαχτάρα μεγάλη βλέπεις..
να κρατήσω το σώμα της
να την παίξω να την ακούσω να τραγουδάει
σαν σώμα τούτο το όργανο..
ερωτικό πράγμα..
κι έπειτα η αντανάκλαση του εαυτού μου
στη βιτρίνα
μου κούραζε τα μάτια..

Τράβα ρώτα τη φυσούνα με πρόσταξε..

Μελέτησα τα σκαλίσματα..
μελέτησα τα σχήματα.. ερώτηση δεν βρήκα..
"Απο τι ξύλο είσαι φτιαγμένη ; " της λέω..
- Απο δέντρο..  μου αποκρίθηκε

Τίποτα δεν κατάλαβα..


Το απόγευμα γυρίζοντας σπίτι
βρήκα το δεντράκι κάτω από το μπαλκόνι μου
κάτασπρο..
Φύσηξε ο αέρας μέσα από τα κλαδιά του
γέμισε τα πνευμόνια μου
φούσκωσε η ανάσα του μέσα στο στήθος μου
άνοιξα μια ιδέα τα χείλια
κ ακούστηκε η ερώτηση
ιερή κ αρχέγονη σαν άσκαυλος.

Πότε ανθίζεις..?  :)

 ( κ αυτή..
    είναι η μόνη ερώτηση..)