Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Ποδηλατακι



Εφτασες χθες αργα το βραδυ κουρασμενη, τρομαγμενη, με ματια κλαμμενα..
Τα ποδαρακια σου τρεμανε απο την κουραση, με τα μικρα χερακια εσφιγγες το τιμονι.. Τα γονατα λερωμενα, τα παπουτσακια γεματα λασπες.. Στο μπλουζακι σου μια μικρη μαγισσα στο σκουποξυλο απο τις εποχες που πιστευες σε μαγικα κ θαυματα, λερωμενη απο παγωτο Αγνο ξυλακι ..
Κοιταξα πισω σου το σκοταδι που διεσχισες για να φτασεις εδω..και τρομαξα. Ενα μικρο κοριτσακι σε ενα ποδηλατακι πως κατεβηκε τοσο βαθια μεσα στη νυχτα.. Καποτε το παρατησες το ποδηλατακι κι αρχισες να το παιζεις μεγαλη θυμασαι? Σκαρφαλωνες πανω σε κατι τακουνια κ ετρωγες γλιστρες. Φορουσες το κραγιον της μανας σου ατσαλα κ εμοιαζες αστεια.
Πολλοι σου κουνησαν τοτε το δαχτυλο κ σε επεληξαν. Τι κλαμα που ειχες ριξει τοτε που απογοητευσες εκεινους που θαυμαζες, θυμασαι?..
Κι επειτα ντραπηκες κ ανεβηκες πανω στο ποδηλατο κ χαθηκες μεσα στο σκοταδι με μενα να φωναζω πισω σου το ονομα σου κα να προσεχεις κ να γυρισεις γρηγορα..
Οσο ελειπες καθησα κ σκεφτηκα πολυ, καποια στιγμη φοβηθηκα πως δεν θα ξαναγυριζες. Και θαχες δικιο γιατι σου φερθηκα σκληρα, γιατι ποτε δεν σε πηρα μια αγκαλια γιατι ποτε δεν πηρα το μερος σου να σε υπερασπιστω.
Μονο να σε μαλωνω ηξερα και να κατηγορω κοριτσακι.. Παντα να παιρνω το μερος των αλλων, να παραμυθιαζομαι απο μεγαλα λογια κ να μη βλεπω μικρες πραξεις.Και να σε παραμυθιαζω κ σενα με ονειρα και αυταξιες και αμπελοφιλοσοφιες. Σε μαντρωσα κοριτσακι.. μεσα στα ωραια λογια κ τα μεγαλα νοηματα. :)
Μα την πηδηξες τη μαντρα.. κ γυρισες.. :)

Θα σε παρω αγκαλια, θα σε γαργαλησω μεχρι δακρυων.. θα κυλιστουμε στο χορταρι.. θα σου σκουπισω τα ματακια..
Κι επειτα θα σου βγαλω τις βοηθητικες ροδες γιατι πλεον δεν χρειαζεσαι βοηθεια απο κανεναν.. εγω ειμαι εδω!
Και θα σου δειξω τον τροπο να φτιαξουμε το ποδηλατακι αεροπλανο και αεροστατο και πλοιο και αλογο..
Γιατι πανω απο ολα η βολτα με το ποδηλατακι πρεπει ναναι χαρα! :)

παμε ρε πιτσιρικα?..




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου