Εχει μια πέτρα να την βαραίνει στο στήθος η πατρίδα μου, χρόνια τώρα..

Πως να σηκωθεί.. πως να πετάξει ?

Ποιό μελτεμάκι θαλασσινο, ποιο αεράκι βουνίσιο θα γίνει ριπή ανέμου

που θα αποτινάξει από πάνω της το βάρος?

που θα την κάνει να ξαναπετάξει ψηλά?

 

Δεν έχω απαντήσεις 

καθώς ελπίζω σε αυτό τον καθαρό άνεμο που δεν μπορει

θα φυσήξει κάποια στιγμή..

Κι ελπίζω όχι γιατί έχω την παραμικρή σιγουριά,

αλλά γιατί γουστάρω να ελπίζω και έτσι γεννήθηκα.

 

  

Προς το παρόν ο ανεμος έρχεται μόνο στον υπνο μας

και οι πτήσεις συμβαίνουν μόνο στα ονειρα μας..

Μα όταν 

όνειρο + τυχαίο τραγουδάκι στο ραδιόφωνο + ανεπαίσθητο ανατρίχιασμα στην επιδερμίδα 

συνδιάζονται..

Χαμογελάς κι ανασαίνεις μετά από μέρες..

Ετσι κι αλλίως μετά από μια βαθιά ανάσα ακολουθεί μια βαθιά εκπνοή- 

που κι αυτό μια μικρούλα ριπή αέρα είναι..

Και που ξέρεις ρε φίλε.. μπορεί και οι αέρηδες έτσι να φτιάχνονται..