Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016



Οταν τα καταφερνω να κανω κοπανα απο τη δουλεια..
τρεχω να μαζεψω ΗΛΙΟ..
παιρνω φρουτα κ καφε και ανεβαινω στον αγαπημενο μου λοφο
εκει.. αναμεσα στις μαργαριτες, τα κοτσυφια, τις μυρτιες κ τα δεντρα..
ψηλα πανω απο την πολη,
το πορτοκαλι εχει αλλη γευση σου λεω..
το εδειξα στον ηλιο σημερα
και αυτο μοσχοβολησε κ γυαλισε
κ εσκασε μεσα στο στομα μου ζουμερο
γλυκο
και ξεδιψαστικο..


μια σταλια πορτοκαλι
και λιγος ηλιος
κ μου εφυγε αυτη η πικρα που ενιωσα
οταν νωριτερα ειχα περασει απο την πλατεια βικτωριας

δεν θα θειξω το μεταναστευτικο
εχω πολλα στο μυαλο μου κ δεν χωρανε σημερα περισσοτερα
ομως πικραθηκα πολυ
γιατι στο σημειο που σημερα εχει κατι κακασχημα μεταλλικα παγκακια
που πλεον κοιμιζουν μεταναστες
εκει υπηρχαν κουνιες..
εμενε η γιαγια μου εκει κοντα
κ ενα διαστημα που χρειαστηκε να μεινουμε στης γιαγιας
με πηγαινε εκει η μανα μου καθε μερα
κ εκανα κουνια για ωρες..
βλεποντας τον Θησεα να σωζει την Ιπποδαμεια απο τον Κενταυρο
- μιλαω για το αγαλμα της πλατειας ενα απο τα ωραιοτερα της πολης!



Και ενταξη θα μου πεις εδω ο κοσμος χανεται κ εσυ το βιολι σου
Οι κουνιες αυτες ομως ηταν πολυτιμες για μενα
γιατι με βοηθησαν σε μια μελαγχολικη φαση της παιδικης μου ηλικιας
να θυμαμαι
1. πως το να πετας ναι ειναι εφικτο
2. πως ο θησεας παντα ερχεται για να σε σωσει..

μου πηραν τις κουνιες μου ρε φιλε..
καταλαβαινεις???







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου