Είναι μέρες που νιώθω πολύ στενάχωρα μέσα στο μονοθέσιο μου..
Μολις έχω αφήσει τη McLaren και στη Williams μου έχουν δώσει να οδηγώ μια σκοτώστρα..
Βλέπω ναρχεται κατα πανω μου η tampurello κ πως να στρίψω με πειραγμένο τιμόνι..?

Κι άλλες φορές οδηγώ Ferrari κατακκοκινη και το ξέρω το εργαλείο που οδηγώ, εγώ το έλυσα κ το έφτιαξα απο την αρχή - διότι η Ferrari προ Nikι Lauda δεν ηταν η ιδια φιλαρακι μου.
Το μονοθεσιο μου εχει καρβουνιάσει στη βρεγμένη πιστα του Nurburgring , με βγάλανε με τρομερά εγκαύματα κ πριν προλάβω να φτάσω στο νοσοκομειο η ομαδα μου εχει ηδη βρει αντικαταστάτη οδηγό..
Φορεσα με δυσκολία το κράνος γιατι πονάνε τα καψίματα κ τρέχω πάλι σήμερα- μολις λίγες βδομάδες μετά το ατύχημα-  όχι τόσο για να μη μου πάρει το πρωτάθλημα αυτός ο τρελός ο James Hunt αλλά για να πετάξω έξω τον αντικαταστάτη. Ειμαι στα πρωτα 10 λεπτα κ οδηγάω σα μωρό στο τιμόνι , ταχω ξεχασει όλα κ νιώθω ολους τους υπολοιπους να με προσπερνούν με ταχύτητα.. Η πιστα της Monza μου φαινεται βουνό.. Δεν μπορώ να κουμαντάρω το αυτοκίνητο ρε φίλε..

--------------------------------------------------------
Για την ιστορία σε εκεινη τη στροφή ο Σένα σκοτώθηκε.. Ο Λαουντα πάλι, μέσα σε δεκα λεπτα ξαναθυμήθηκε τα πάντα κ οχι μονο πεταξε έξω τον Reutenman που κληθηκε να τον αντικαταστήσει αλλά κ μπήκε δυναμικά στον αγώνα για το πρωτάθλημα.

Η μεγάλη μου αγάπη οσον αφορα τη φορμουλα 1 θα ειναι για παντα ο Σενα για λογους που δεν ειναι της παρουσης..

Τη Ferrari δεν την πολυγουσταρω.. Κι αν θες να το πας λιγο πιο βαθεια θα δεις οτι ο Σουμαχερ, αν κ εξαιρετικος οδηγος, τραυματιστηκε στο χιονι. Οι οδηγοι της Ferrari δεν το σεβονται το χιονι κι αν καταλαβες τι θελω να πως καταλαβες, παπαλα.

Ομως εκεινη η κουρσα του Λαουντα παντα θα με συγκινει.

Με τον ιδιο τροπο που με συγκινουν αυτα τα δεντρα που ανθιζουν μεσα στο χειμωνα πρωτα, παρα το κρυο κ τις αντιξοοες συνθηκες, κατι αμυγδαλιες, κατι κερασιες,κατι βερυκοκιες:)
Απο ολα τα δεντρα αυτα τα σεβομαι περισσοτερο. Εχω ενα κατω απο το σπιτι μου, πραγμα περιεργο γιατι οπου κι αν εχω μεινει συνειδητοποιουσα αργα η γρηγορα οτι υπηρχε παντα τριγυρω ενα τετοιο δεντρακι. Πριν λιγο καιρο γυριζοντας αργα το απογευμα σπιτι κουρασμενη κ ξεπαγιασμενη, περασα απο κατω του κ εκεινο μου εδειξε το πρωτο του λευκο ανθακι. Πολυ τις αγαπω τις ανθοφοριες που συμβαινουν εκει που κανεις δεν τις περιμενει :) Τωρα εχει φουντωσει κ ετσι οπως φωτιζεται απο τη λαμπα του δημου, μοιαζει μαγικο :) Σα να φωτιζει ολη τη γειτονια..
Αμα εχω τις καλες μου κ βγαινω στο μπαλκονι κ τα λεμε, φτιαχνει φως κ το στελνει οπου ο πλανητης το χρειαζεται..
Τελευταια για παραδειγμα αναψε με τα ανθακια του τα κερακια σε ενα σχολειο στη Τζαμπαλιγια , εκει που οι μικροι παλαιστινιοι μαθαινουν τα πρωτα τους γραμματα στο σκοταδι

Η ζωη οταν δεν το βαζεις κατω ειναι πολυ ομορφη..
Ομως ποτε δεν μπορω να το θυμηθω τη στιγμη που με παλευει..

καλο μηνα συμπαν.. καλη δυναμη να εχουμε οικογενειακως αυτο το μαρτη


και καλες κουρσες ναχουμε


"..  Ήμουν ήδη στην pole, ένα (1) δευτερόλεπτο ταχυτερος από τους άλους, αλλά συνέχιζα. Ξαφνικά, ήμουν σχεδόν δύο (2) δευτερόλεπτα, συμπεριλαμβανομένου του ομόσταβλού μου, που έτρεχε με το ίδιο μονοθέσιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούσα πλέον συνειδητά. Οδηγούσα με κάτι σαν ένστικτο αλλά βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Ήταν σαν να βρίσκομαι σε ένα τούνελ. Όλο το σιρκουί ήταν ένα τούνελ. Συνέχιζα να πηγαίνω όλο και πιο γρήγορα. Ήμουν πολύ πάνω από το όριο αλλά μπορούσα να βρω κι άλλο. Τότε σαν να ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να επιβραδύνω και να επιστρέψω στα pit. Αυτό δεν με τρόμαξε, παρόλο που ήμουν πολύ μακριά από τη συνειδητή μου αντίληψη. Πήγα στο δωμάτιο του ξενοδόχείου απλά δεν είχα όρεξη να οδηγήσω άλλο."
Ayrton Senna da Silva




~ τα λεμε αυριο στα πιτ,
την ωρα που θα αλλαζουμε λαστιχο για βρεγμενο δρόμο
 θα σου πω μια ιστορια για την ουκρανια