κι αμα εχει καιρό
μη βαλεις ζωνη

βαλε μουσικη στο τερμα

σε κραταει καλυτερα

@γνος

επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα

διότι ο βρεγμένος..

τη βροχή δεν την εφοβάται

Hey...

look at the world

open up your heart

spread your love around

..αλλιώς,
ο Σωκράτης
το κώνιο
το ήπιε άδικα

24 ωρες χωρις φαι κ νερο, μόνο μυρίζοντας γιασεμί

Τη πρώτη χρονιά στη σχολή,
μας κατέβασαν στα υπόγεια της Κοραή 4
θα φωτογραφίζαμε με σκοπό να φτιάξουμε ένα ηχόραμα
για μια επέτειο
κ θα το παρουσιάζαμε σε μια εκδήλωση στην παλιά Βουλή
μετά βαΐων και κλάδων κ πολλών επισημοτήτων..

Ρε φίλε ειλικρινά απο αυτή την εκδήλωση αμυδρά θυμάμαι
μόνο την ομορφιά του χώρου της πρωτης βουλής..
τίποτε άλλο..
λες κ το μυαλό μου καταχώρησε τη στιγμή
στο συρτάρι με τα άχρηστα.

Αυτό όμως που πάντα θα θυμάμαι
είναι η στιγμή που κατέβηκα στα κρατητήρια..
Είχα ξαναβρεθεί στο κτίριο για να παω σινεμά
- ο κινηματογράφος Αστυ βρίσκεται εκει.
Κι όμως δεν είχα ιδέα - οπως κ οι περισσότεροι
στην Αθηνα, πως τα υπόγεια του κτιρίου
που αρχικα κατασκευάστηκαν σαν αντιαεροπορικα
καταφύγια , η Κομαντατουρ τα χρησιμοποιησε
στην κατοχη σαν κρατητήρια μεταγωγων,
Απο'κει είτε πήγαινες στη φυλακή είτε στο εκτελεστικό απόσπασμα..


Τι ένιωσα εκει κάτω
δεν νομίζω πως μπορώ να το πω με λόγια
Εμεινα πολύ ώρα ακόμα κ μετά που έφυγαν τα παιδιά..
Μελετούσα τους τοίχους νιώθοντας ανατριχίλα

Ο άνθρωπος οταν φυλακίζεται
η οταν αντιμετωπίζει το απόσπασμα
σκαλίζει τη ζωή στους τοίχους

Καποιος έφτιαξε το άλογο του
καποιος ενα τραμ
αλλος σκαλιζε λουλούδια
οι περισσότεροι έγραφαν νερό
για να ξεδιψάσουν
κ το ονομα τους για να μη ξεχαστούν,
έγραφαν την ηλικία κ τη διεύθυνση
του σπιτιού τους,
αλλος σκάλισε την ερωμένη του
γυμνή με τα πόδια ανοιχτά
κ έπειτα σαν να ντράπηκε που την εδειξε
σε ολους,
μουτζούρωσε με σκαλίσματα το αιδοίο της.
Πολλοί έγραφαν μπινελίκια,
άλλοι σκάλιζαν κιθάρες για ν ακουν μουσική..

Σε κάποιο σημείο του τοίχου
ένας 18χρονος έγραφε
"24 ωρες χωρις φαι κ νερό
μόνο μυρίζοντας γιασεμί"

Τα θυμήθηκα όλα αυτά χθες που άκουσα τη μάνα μου
να μιλάει με την ξαδέρφη της που μεγάλωσαν μαζι..
Αριάδνες κ οι δυο, θυμόντουσαν τα παιδικά τους χρόνια
"Βρε αριάδνη , η μουριά που ανεβαίναμε υπάρχει?"..
"κ εκείνο το γιασεμί, το έχετε κρατήσει..;"

Το κράτησαν το γιασεμί :)
κ χαμογέλασα γιατί το γιασεμάκι πάντα ήταν
το αγαπημένο λουλούδι της μανας μου
μα προχθές μεσα στο " κρατητήριο μου"
έγινε κ το δικο μου αγαπημενο

κ όποτε πάω στη δουλειά στεναχωρημένη
κ νιώθω το χώρο στενάχωρο γύρω μου
ασυνάισθητα κόβω ένα λουλουδάκι κ το πάιρνω μαζι μου,
να οπως προχθες το πρωι
και το βαζω στο νερό
κ το μυρίζω όλη μέρα
να με πηγαίνει στη φύση
Κ όποτε το κάνω αυτό
σκέφτομαι εκείνο τον φοιτητή
στα υπόγεια της κομαντατουρ
που έκανε ακριβως το ίδιο..

Και ξερω πια πως δεν έχει καμιά σημασία
που βρίσκεται φυλακισμένο το σώμα σου
όταν η ψυχή σου τρέχει ελεύθερη στη φύση
Αμα η ψυχη ειναι ελευθερη, θα τη βρεις την ακρη
θα πηδηξεις τον τοιχο
κ θα λευτερώσεις κ το σωμα.

Το ίδιο συμβαίνει κ με τους λαούς

έτσι για την ιστορία
όταν πρωτοφτιάχτηκε το κτίριο στην Κοραή
σε καιρό ειρήνης
φρόντισαν οι πόρτες
να φτιαχθούν στη Γερμανία
που είχε ειδίκευση στο αντικείμενο.
Επρεπε ναναι πρωτης ποιοτητας
γιατι οπως ειπαμε τα υπογεια προορίζονταν
για καταφύγια αεροπορικών επιδρομών.

Η ιστορία πάντα φτιάχνει κύκλους

κ εμεις πάντα ζητάμε δανεικές πόρτες
για να φτιάξουμε καταφύγια
χωρίς να θυμόμαστε
πως αυτός που σου φτιάχνει την πόρτα
μπορεί καλλιστα να σου φτιάξει
κ τη φυλακή.

Evergreen

ακούω τον Λύκο κ την Αλεπού να τραγουδούν

  " ακούω τον Λύκο κ την Αλεπού να τραγουδούν "

οι Tri Yann είναι παλιά θεοπάλαβη Κέλτικη μπάντα της Βρετάνης

οι σημαίες που ανεμίζουν στο πλήθος δεν μοιάζουν τυχαία με την ελληνική...

η σημαία της Βρετάνης δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920 με πρότυπο την ελληνική
κ την αμειρκανικη σημαια. βλεπεις τοτε η Ελλαδα κ οι Αμερική ήταν οι δυο χωρες που για ολοκληρο τον πλανητη αντιπροσωπευαν την ελευθερια κ τη δημοκρατια...

βρε πως αλλάζουν οι καιροί..!

για το καλο μου

Τελευταίως δεν την παλεύω που λες..

το μυαλό μου κατεβαίνει στις μάχες χωρίς το σώμα μου
που το βρίσκει πια μάταιο,

κ οταν κατεβαίνει δεν παίζει πετροπόλεμο
φτιάχνει κινήσεις kung fu
μόνο που ο Μπρους - ο Λη λέμε-
δεν ήταν ποτέ κατανοητός στις μεγάλες μάζες
κ έτσι κανείς δεν ακολουθεί



 σκαρφαλώνω που λες κ εγώ στα Τείχη
κ χαζεύεω το κόσμο απο ψηλά
καθισμένη ακρη-ακρη
κουνώντας περα δώθε τα πόδια μου στο κενο
οπως εκανα απο παιδι
που παντα
μου λεγε η μανα μου να μην το κανω
γιατι μεγάλωσα πια

προχθές που θυμήθηκαν πάλι οτι πέθανες
σκέφτηκα οτι έχεις πάρα πολλές μέρες
ναρθεις
να με σηκώσεις στα χέρια σου όπως παλιά
Μη φοβασαι- δεν το χαυω ρε οτι "εφυγες"
εγω τους το λέω οτι καθε οκτωβρη στις 9
ξανανεβαινεις στο "Αρχαίο Βουνό",
που οι τουριστικοι οδηγοι το λενε Ματσου Πιτσου.
Και μετά πάλι γυρίζεις
κ με σηκώνεις στα χέρια σου
κ με πετάς ψηλά
κ εγω απο το φόβο μου γελάω :)

μέχρι να ερθεις κόβω βόλτες
στις γειτονιές του πειραιά που έχουν παγωσει
απο τοτε που σκοτωσαν το φυσσα
Στο Κοράλλι, στη καφετερια απο που ξεκινησε η φαση
φαγαμε τα νιατα μας να παρακολουθούμε

τις σεντρες του ολυμπιακου
να πινουμε καφεδες, να παιζουμε ταβλι
κ να λεμε μεγαλα λογια για το πως θα αλλαξουμε τον κοσμο

στα στεκια που συχναζε ..συχναζαμε
κ οταν παιρναμε το καραβακι για απεναντι ,για τη σαλαμινα
στις ιδιες πάραλιες αραζαμε με κιθαρες κ φωτιες
κ τραγουδαγαμε ρεμπετικα κ ασιμο
κ την ίδια βαρκούλα χαζεύαμε να ψαρεύει
κ λέγαμε α ρε κ να ειμασταν εκει μεσα

ο πατέρας του πλαι πλαι
ειχε δουλεψει 
μαζι με πατεραδες γνωστων κ φιλων
στη ναυπηγοεπισκευαστικη
στο περαμα

οι παππουδες μας καπου θα ειχαν συναντηθει
μικρος ο πειραιας
να πιουνε κρασι , να στριψουν ενα βαρυ τσιγαρακι
να ψαλλουν βαμβακαρη

τι σημασια εχει που δεν σκοτωσαν εμενα
τι αλλαζει που δεν σκοτωσαν καποιον απο τη παρεα..
φαγαν ενα κομματι απο ολους μας σου λεω
φαγαν μια μερα ζωης απο οποιον σκεφτεται με αυτον τον τροπο
ζει με αυτον τον τροπο
ονειρευται με αυτον τον τρόπο

κ αφου μας καρφωσαν
- τη γενιά μας όλη ρε..
επειτα μας σταυρωσαν κιολας
στα εξωφυλλα, στα δελτια των 8
στις τατιανες κ στους θοδωρακηδες

μας αποκαλεσαν αριστερους- δε γυρισαμε
μας φωναξαν αντιφασιστες
παλι δε γυρισαμε
ένα ολοκληρο Παιχνιδι εστησαν στις πλατες μας
αλλα ηταν οι πλάτες μας.. το πιάνεις;
τη πλατη μας καπηλευτηκαν
Με το ονομα μας δεν μας φωναξαν ποτε
-δεν το ξερουν-
κ ετσι στα ματια
ποτε δε γυρισαμε να τους κοιταξουμε

αλλά θα μου πεις
ποιος απο όλους Αυτούς
χρειάζεται το βλέμμα μου
οταν μπορει να στησει την κομπινα
στους ωμους μου ;

παντως- κ επειδη πανω στο αιμα στηθηκε η πλάνη
μη ξεχνας πως
οι προγονοι μου τον φονο τον τιμωρουσαν
αλλα τη βεβηλωση του νεκρου
την τιμωρουσαν δυο φορες

Για να μη στα πολυλογώ
μεσα στο συστημα ποτε δε χωρεσα
αλλά πλεον κ ο εκτος συστηματος τοπος
κατακτηθηκε
στενεψε κ μου πεφτει μικρος

αμα κατεβεις απο το βουνο κ θες να τα πουμε
κοιταξε προς τα πανω κ σφυριξε
θα σε ακουσω κ θαρθω με βουτα κατακορυφη
να με καμαρωσεις :)

μεχρι τοτε
θα σε κατεβασω κομμανταντε απο τον τοιχο
κ να με συμπαθας

γιατι
"ΓΑΜΑΤΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙΣ ΕΠαΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ"

μεσα μου ομως φιλε μου
δε θα σε κατεβασω ποτε

μπέσα..! ;)

μπακοτερμα

Καθε καινουργια λυπη που μπαινει
μεσα μας
ειναι οπως στο σπιτι η σκονη
καθεται απαλα πανω στην προηγουμενη

Επειτα απο λιγο καιρο τα επιπλα
τα χρωματα κ τα σχηματα κρυβονται

ομως μπορεις ολο κ πιο ευκολα
να γραψεις το ονομα σου

απο ολες τις χαρές
αυτές που περισσοτερο αγαπαω
ειναι οι αναπαντεχες
αυτες που στριμώχνονται αναμεσα στις λυπες
κ ερχονται λαθραια

αυτες που οταν η αμυνα σερνεται
παιζουν μπακοτερμα
κ σωζουν την κατασταση



ή οπως το Χερι του Θεου...

επεμβαινουν στο 51 κ σκοραρουν
κλεινοντας σου το ματι
διορθώνοντας τη συμπαντικη αδικία
ετσι ωστε να σε παιρνει 3 λεπτακια μετα
να πετυχεις το Γκολ του Αιωνα ;)

Μια απο αυτες τις μερες
θα ερθει μια χαρα αναπαντεχη
δεν μπορει..

ειναι η στιγμη
που σκουπιζεις το κατανα που φυλας για τις λυπες
το βαζεις στη θηκη του
κ πας μια βολτα στον καθαρο αερα :)

εξαλλου
καλο ειναι να μαθεις
απο μικρη
πως η μονη νεραιδα που θα σε φυλαει
εισαι εσυ...


Οταν παψεις να ελπιζεις στα παραμυθια
ειναι η στιγμη που κοιτας ψηλα
εκει που το χερι του θεου
γινεται νεφελωμα

Ειναι η στιγμη που αρχιζεις
να φτιαχνεις ιστοριες...

έχω κ'γώ μια νεραιδα στο σπιτι μου...











πανω στη στεγη










μέσα σε ενα φορεμα που καιγοταν

Οταν ήμουν παιδί.. πάντα σε συναντούσα τα καλοκαίρια.

Ερχοσουν κ μας εβρισκες απροειδοποιητα στις διακοπές στη Κάρυστο.

Ειχες ενα μποέμικο ντεσεβω πορτοκαλί που όταν ανεβαίναμε στο Κάστρο

νόμιζες πως εκείνος ο τρελός ο καβοντορίτικος αέρας 

θα το κάνει να πετάξει.

Ολο απο ταξιδι ερχοσουν κ πάλι για ταξίδι εφευγες.. 

Αφορμη εβρισκες πάντα για να κάνεις χιλιόμετρα

Οταν παράτησες τη δασκαλιστικη εδρα στη Σιβατανιδειο 

για να πας να δουλεψεις σε εκεινη τη κατασκευαστικη 

που σε εστελνε σε ολο το κοσμο.. ο παππους λεει

βροντηξε κ αστραψε απο το θυμο. 

Ομως εσυ δεν ηθελες να γινεις δασκαλος,

δε σε ενοιζε η σιγουρια ο κ σταθερος μισθος, 

ηθελες να μεινεις για παντα μαθητης κ ταξιδιώτης..

Κ εφτιαξες ετσι σπιτια κ κτιρια κ ξενοδοδοχεια 

απο τον Εβρο μεχρι την Κρητη.

Και απο το Ιραν μεχρι τη Σαουδικη Αραβια. 

Παντα ειχες ενα σωρο ιστοριες να μας λες... 

Πως πινουν τον καφε τους οι Βεδουινοι, 

τι αισθηση εχει η αμμος στη ερημο, 

ποσο ζεστη ειναι η Ερυθρα θαλασσα οταν κολυμπας, 

πως φτιαχνουν οι γιαγιαδες τυρι στα χωρια της Κρητης, 

πως μυριζει ο αερας οταν πλησιαζεις τα συνορα. 

Τις θυμαμαι τις ιστοριες ολες να ξερεις..

Θυμαμαι την αγαπη σου για τη φυση

την παιδικη χαρα που ενιωθες οταν εκοβες τον καρπο

κατευθειαν απο το δεντρο κ τον ετρωγες

οταν ψαρευαμε κ ανεβαζα πιο πολλα ψαρια απο σενα :)

- εκεινη τη φορα που εριχνα κρυφα 

πισω στο νερο τα ψαρια που επιανες

γιατι τα λυπομουν κ βρηκες το κουβα σου αδειο

μονο με θαλασσονερο :))))

οταν μαζευες χορτα κ ερχοσουν σπιτι κι ανοιγε φυλλο η μαμα

κ τα εφτιαχνε πιτα κ 

κ εκεινα τα μακαρονια τα χειροποιητα τα καρυστινα.

Θυμαμαι κ τα ασχημα που περασες κ σε πικραναν

θυμαμαι τα παντα..

Τα τελευταια χρονια ταξιδευες λιγοτερο κ ερχοσουν συχνοτερα..

Κ γελουσα με τη μανα μου που σε εβλεπε καθε φορα 

σαν το μικρο της το αδερφακι 

κ ολο σε νταντευε κι ας ειχατε ασπρισει κ οι δυο.

Δε ξερω πως να σου εξηγησω ποσο πληρης νιωθω 

που τα τελευται χρονια  δεθηκαμε

κ σε γνωρισα.. που ανταλλάξαμε βιβλια κ μου μαθαινες αρχαια ελληνικα 

κ αμπελοφιλοσοφουσαμε με τις ωρες

κ μου εδειχνες τους πινακες σου ακομα κ πριν τους τελειωσεις.

Κι οποτε κι αν ενιωσες πως σε χρειαζομαι θειουλη ησουνα παντα εκει. 

Οπου κι αν βρισκοσουν.. 

Και ετσι ειναι η πρωτη φορα 

που χανοντας καποιον απο την οικογενεια 

αισθανομαι πως χανω κ εναν καλο φιλο.

Μεγαλο κ σοφο..

Θελω ναρθω να σωσω τα βιβλια σου κ τους πινακες σου κ τα σχεδια...

Αλλα η γραφειοκρατια δεν με αφηνει.

Κ ξερω πως ο ανθρωπος που θα τα παρει δεν θα τα σεβαστει θα τα πεταξει.

Εσωσα ομως μια φωτογραφια που στη φυλουσα εκπληξη

κι ολο ελεγα να στη δωσω οταν ερθεις

Ειναι ο παππους ο Αυγουστής

οταν εχτιζε την Αγια Τριαδα , κοντα στον Αητο

- το πιο αγαπημενο χωριουδακι μας στην Καρυστο :)

Η μαμα ελεγε παντα 

ο θειος ο Χρηστος 3 πραγματα πηρε απο τον παππου

το μποι, το επαγγελμα κ την ξεροκεφαλια.

Συγνωμη μωρε θειουλη 

που αμελησα να στη δωσω τη φωτογραφια

δεν τοχα σκεφτει οτι θα εφευγες τοσο νωρις

να πας να βρεις τον πατερα σου

για να χτιζεται σπιτια στον παραδεισο ...

το τραγουδακι ειναι δανεικο
οταν το πρωτακουσα το συνεδεσα
με τη θεια
αλλα τωρα που ειστε παρεουλα
δεν θα εχει προβλημα να το μοιραστειτε

γιατί ειμαι αλήτης κι οχι επινόημα δικό σου

Αδύνατον να πηγαινεις μονιμως καταστηθα στη λυπη
να κοιτας καταματα οτι σε απογοητευει ξανα κ ξανα
να υπερασπιζεσαι μεσα σου
οποιον δε σε σεβεται αρκετα ωστε να σε υπαρσπιστει μεσα του
Καποια στιγμη γυρνας πλατη...
οχι οτι κ ετσι δε θα σε χτυπησουν

δεν περιμενεις ομως πια την πλημμυρα για να ξεδιψασεις...
θα πας στο ρυακι
κ οποιοςκαταλαβαινει
θα σε βρει εκει

γυριζεις πλατη
κι ισως καποια στιγμη
να ακουσεις ενα σφυριγμα
που θα αξιζει τον κοπο
να γυρισεις προς το μερος του

Επιτέλους γυρνάω σελίδα,
ανέλπιστο δώρο από ένα λαό χωρίς ελπίδα.
Του κοπαδιού η αφροσύνη με στολίζει με μίσος
γιατί ξεστόμισα βλασφήμιες για τα ιερά τους, ίσως.
Εγώ δε χωράω πουθενά τραγουδιάρη μου.
Αρνιέμαι, σ' αυτή τη γη να μπει το κουφάρι μου.
Δεν αφήνω ενέχυρο τους στίχους μου σε κανένα σας,
για λίγο από τη μέθη και το ψέμα σας.
Οι ήρωες μου είναι όλοι νεκροί, έτσι κι αλλοιώς
Τι τύχη να χω μ' εσάς ο φωνακλάς ο μισερός;
Είμαι γέρακας άφτερος κι αν θες να ξέρεις τα φτερά μου
κοπήκαν κάποτε από κάποιους σαν και σας στο αρχίνημα μου κι όμως χαρά μου.
Σα λιόπετρος ξενομερίτης έχω κοντά μου,
μνήμες, απ΄τα λεύτερα όλης της πλάσης.
Χαλάλι εμένα, αυτές πως θα τις δικάσεις;


Ποιός είσαι εσύ που ρόλο στη παρωδία, μου διαλέγεις
με τους ανήμπορους γιατί με συγκαταλέγεις
μπορεί τσίπα να μην έχω , αλλά είμαι μαγκιώρος
του καλού δεν ειμαι γιος, της λευτεριάς ειμαι ο λώρος.
Κοφ' το, με τα δόντια επαναστάτη μπόσικε
και σαν μουσαφίρης το κακό μέσα σου χώθηκε.
Εχεις λαξεμένο ένα μπάτσο κι ενα φασίστα στο πλευρό σου
που φροντίζουν για σένα στο λήθαργο σου
Πρεπει ν' αρχίσω να τη πίνω στα γεράματα,
για να βρω λιγο χώρο δίπλα σου στα χαλάσματα.
Να επαινώ το λαό και τους αγώνες του,
να 'μαι αθέατος μπροστά στους αιώνες του.
Πρέπει να δηλώσω ότι είμαι κάτι σώνει και καλά.
Να γίνω η κοπριά στ' αγκάθια για ν' ανεβαίνουνε ψηλά,
δε θα σου φέρω όμως, τόσο, σιμά τον ουρανό σου
γιατί ειμαι αλήτης κι οχι επινόημα δικό σου.


Απ' το βιβλίο της ζωής για μένα λείπει μια σελίδα,
είναι εκείνη η φημισμένη που μιλάει για τη πατρίδα.
Αυτός , που την έσκισε πριν μου το δώσει
δεν ήθελε με κάτι βαρύ επιπλέον να με φορτώσει.
Ίσως για να με γλυτώσει και λεύτερο μ' αμόλησε
δε με κρυφοαπάγκιασε, ουτε μ' αγκυροβόλησε.
Μου 'δωσε τις ευχές ενός πουλιού κυνηγημένου
και τη κατάρα ενός κόσμου κουρασμένου.
«Κάθε φορά οι πολλοί να με παρερμηνεύουν
κι οι λίγοι οι πιο χρήσιμοι πάντα να με προμαντεύουν»,
ωσότο ανέβουν στα σύννεφα, οι χαρακιές της γης
και στις κρυφές τις ρίζες η δροσιά, οταν φτάσει της βροχής.

Αυτά θα 'ναι μου 'παν τα πρώτα σημάδια
κι οταν οι δειλοί κουρνιάζουν τ' αφέγγαρα βράδια,
του μαχαιριού σου να πυρώνεις τη λεπίδα,
όμως ποτέ μη γυρέψεις τη χαμένη σελίδα.

Πόσο μακρυά είναι..;
Πόσο ψηλά είναι..;

Η μόνη αυθεντική απάντηση
θα δωθεί μέσω μιας ιδιόχρηστης μονάδας
καπνιστικού χρόνου..
"Δυό τσιγάρα δρόμος"...

Μετά πάλι διάνυσμα..
πάλι η επανάληψη του γεωμετρικού σημείου..
το χωρικό μέγεθος ανάμεσα σε δυο στιγμές..
σημεία εκκίνησης- αφετηρίες- τερματα
Η εμπειρία να ακροβατεί
πάνω στο τεντωμένο σχοινί
του βιωμένου χρόνου.
Οι αποστάσεις είναι πάντα μεγάλη απάτη..
Η ίδια φάση με το Χρόνο..
είτε κύκλος.. είτε ευθεία..
κομπίνες σημειακότητας είναι όλα..!
Οι τροχιές είναι που αστρονόμευσαν τη γεωμετρία-
εκεί δώσε βάση.
Ποια ιστορικότητα μπορεί να σταθεί μπροστά μου
κ να με χρονικοποιήσει χωρίς να με κατακερματίσει;
Νταξει.. δε λέω είναι βολικό το κυνήγι της άπιαστης στιγμής,
διαφεύγουσα καταμηκος του χρόνου, της απόστασης
κ λοιπών διανυσμάτων..

αλλά
...έχει μια γλύκα.. να γραπώσεις απο πίσω
την εκστασιακή στιγμή της αυθεντικής απόφασης
κατα την οποία το ΕΔΩ κ ΤΩΡΑ..
αποτελεί την εμπειρία της εντελειάς μας που διαστέλλεται
από τη γένηση ως το θάνατο..

Τεντώνουμε την εμπειρία του χρόνου ανάμεσα σε 2 σημεία..
ίσα για να απλώσουμε τα άπλυτα των δισταγμών μας..
κ επειτα σχοινοβατουμε πανω στο σχοινι που φτιαξαμε..
Εκει ειναι η εγκληματικη παρεμβαση της Δυσης στο θεμα
του Χρονου
Διαστρεβλωσε το ...μπουγαδοσχοινο σε ισορροπιστικο υπερθεαμα.



Μανουριάζω με τα διανύσματα ρε φίλε
σου δινουν αυτη την καλπικη σιγουριά
πως θα δεις την αφετηρία πισω σου
αν κοιτάξεις στον καθρεφτη
του αυτοκινητου
κ θα δεις το τερμα μπροστα ευκρινως  αρκει να παιξεις
τους υαλοκαθαριστήρες..
Η εμπειρία δεν ταξιδεύεται ετσι...



Σκέψου την εμπειρία της Ηδονής..
που- ο Αριστοτέλης τα λέει στα Ηθικά Νικομάχεια όχι εγώ..-
"η ηδονή σε αντιδιαστολή προς την κίνηση δεν συνδέεται με κάποιο
διάστημα χρόνου αλλά είναι καθε στιγμή κάτι το πλήρες κ ολοκληρωμένο".. :)

τραγουδαρα επιλεγμενη απο τη δισκοθηκη..
αλα παλαια , αλλα και διαχρονικη
κ αγαπημενη εις το απειρο...

μπηκε ο Αυγουστος... αντε καλο μηνα ναχουμε ...

βοσκοτόπια

Περπατώντας στα βοσκοτόπια της Αθήνας...
δεν ακούς σαλαγισματα κ κουδουνάκια, δεν ακους φωνούλες αθώων αμνών
κ τσοπανίσια παραγγέλματα. Κι ούτε φλογέρες ακούς
κι ουτε σκαλίσματα ξύλου.
Μα θα μου πεις.. μηπως κ στην επαρχεια ακους πια τετοια πραγματα..?

Συναντας καμια φορα, μεσα στη φυση, ανθρωπους της πολης
- κι ας μην εζησαν σε πολη ποτε..
ανθρωπους που δεν βρισκονται σε καμια συνδιαλλαγη με τη φυση γυρω τους
σε καμια αλληλεπιδραση με το θαυμα που συντελειται ολογυρα τους.
Που φτυνουν κ βιαζουν τη φυση με μεγαλυτερη ασεβεια απο οτι η αστοι...

Κ αντιθετα μεσα στις πολεις μπορει κ να βρεις χωριατες κ νησιωτες κ βοσκους ακομα..
Κ ας εχουν μεγαλωσει μεσα στα τσιμεντα κ την ασφαλτο..
Ανθρωπους που οταν μυριζουν χορταρι δακρυζουν,
που μπαινουν στη φυση με ταπεινοτητα κ δεος,
οπως ο πιστος στο ναο της θρησκειας του...

Η ψυχη φιλε μου... γεννιεται με μια καταγωγη.. με μια ιδιοσυχντοτητα
Μια πάστα πως να το πω..
Κι αν γραφει το φυλοκαρδι σου βοσκος κ εισαι τυχερος
θα γεννηθεις σε ενα μιτατο στο ψηλορειτη , σε μια στανη στο βουνο
Κι αν δεν εισαι τυχερος θα γεννηθεις σε διαμερισμα
κ θα χρειαστει να κανεις μεγαλο ταξιδι για να γυρισεις πισω στην πατριδα σου.

Περπατωντας λοιπον μεσα στα βοσκοτοπια των εξαρχειων-
οταν η ψυχη σου ταλαντώνεται για μια στιγμη στη συχνοτητα της καταγωγης της
το σωμα οσο κι αν τοχεις εξαντλησει μεσα στη λαθος γεωγραφια
θα γινει ηχειο
κ θα πιασεις ηχο απο αλλου...
Κ εκει που θα πεις αμαν τρελλαθηκα..
με χτυπησε η τρελλα της πολης
κ ακουω θροισματα φυλλων κ ρυακια κ βουνισιο αερα εντος μου

εκει σε βρισκει ο Εύμαιος, ο πιστος βοσκος
κ μεσα στα κουρελια κ την ενδεια σου
σε καταδεχεται να ξεκουραστεις
για ενα δευτερόλεπτο στη καλυβα του
να παρεις μια ανασα πριν σκοτωσεις τους μνηστηρες
πριν σε αναγνωρισει το ταιρι σου
πριν παρεις πισω το βασιλειο σου
Αμα ξαναγινεις βασιλιας
πολλοι θα προστρεξουν.. πολλοι θα σε καμαρωσουν
Μα δεν θα ξεχασεις ποτε την επικη ειρωνία
και ποιος μπορει να τη διακρινει.


Πως να στο εξηγησω ρε γαμωτο..
ειναι σα να περπατας ιουλιο μηνα
στα εξαρχεια
κ εκει που σκαρφαλωνει το μυαλο σου σε δεντρα
σε πληρη αντιδιαστολη με το σωμα σου που παταει σε ασφαλτο,

τη στιγμη την πιο κρισιμη που λες θα το χασω το μυαλο μου
...να ακους δοξαριά να βγαινει απο το τσιμεντο
να σηκωνεις το βλεμμα
κ να αντικριζεις τον Δια..

Ητανε λεει μια φορα ενας βοσκος
που ειδε εναν αντρα να κατεβαινει απο τον Ψηλορειτη...
Τον ειδε κουρασμενο κ τον καλεσε στη καλυβα του
του εδωσε κρυο νερακι να πιει
τον ταισε φρεσκο τυρι κ γαλα να δυναμωσει...
Φχαριστηθηκε ο Διας, γιατι ο Διας ητανε φιλε μου
κ θελησε να  κανει στον βοσκο ενα δωρο.
Θα του εφτιαχνε ενα οργανο να μπορει να παιζει
να μιλαει με τα ζωα , τη φυση κ τους ανθρωπους.
Πηρε το καυκαλο της χελωνας
δέρμα, κέρατα αίγας, αντερένιες χορδές
και δοξάρι με τρίχες τράγου και του φτιαξε μια λυρα.
Του εδωσε Μουσικη φιλε μου... αυτο εκανε.
μαγευτηκε ο βοσκος
κ καθως απομακρυνοταν ο Διας
δεν σταματουσε να παιζει
να δινει δυναμη στο θεο καθως ξεμακραινε μεσα στα κακοτραχαλα...

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν•
με του Καιρού τα αλλάματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κι εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν•
και των Αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του Έρωτα οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη•
αυτά να μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν' αναθιβάλω και να πω τα κάμαν και τα φέρας

κι όποιος  του πόθου δούλεψε εισέ καιρόν κιανένα, 
ας έρθει να τ’ αφουγκραστεί ότ’ είναι εδώ γραμμένα...

Επιχείρηση Απόλλων εξετελέσθη

Σήμερα στη δουλειά.. δεν ήταν καλή μέρα
Τη βαριέμαι τη δουλειά μου για να είμαι ειλικρινής
κ τώρα τελευταία όλο κ περισσότερο :(

Αλλά σήμερα ήταν αποπνιχτικά..
κ τα πράγματα στον εργασιακό χώρο
της  Ελλάδας
όλο κ χειρότερα θα γίνονται

Οταν ζορίζομαι, όταν ασφυκτυώ
σιγοτραγουδάω...! Αυτός είναι ο τρόπος μου..
Βεβαια εδώ που τα λέμε.. κι οταν είμαι χαρουμενη
ή λυπημένη, ή αγχωμένη ή αφηρημένη
πάλι σιγοτραγουδάω... :))))))
Η μάνα μου λέει πως λίγους μηνες
αφου φτιαχτηκε αυτη η φωτογραφια
στο σπιτι της γιαγια μου

 *

... αρχισα να μιλάω
κ πριν καλα καλα μαθω προτάσεις
αρχισα να σιγομουρμουράω δικούς μου ήχους
αργότερα σκοπούς.
οσο μεγαλωνα  τραγουδια
κ δεν σταμάτησα ποτέ :)
Κ έτσι κ επίσημα το παρατσουκλι που μου έδωσαν
οι γονείς μου ήταν "ραδιόφωνο"...
Παω βόλτα το ραδιόφωνο..
"κοιμησου βρε ραδιοφωνο 12 η ωρα πηγε..!"
αυτο δεν ειναι παιδι ειναι ραδιοφωνο
κ άλλα τετοια χαριτωμένα :)

Σήμερα τα θύμηθηκα όλα αυτά κ άλλα πολλά..
όταν ξαφνικά εν ώρα δουλειάς
κ ενώ νιώθω να πνίγομαι
σιγοτραγουδάω για να την παλέψω
και μου σκαει
η μελωδια απο μια ταινια που παντα
τη γούσταρα τρελα!

Νανανανα νανανανανα να να νανανανα !!!!! :))))

Επιχειρηση Απόλλων λέγεται... παλιά ελληνική
Που όταν την εβλεπα απο παιδί έκανα τεράστια χαρά !!!
Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας
χόρευα κ τραγουδούσα σα χαζο..
Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα
οτι με την παιδική διαίσθηση απλώς
εκανα χώρο μέσα μου για καταπλητικές μουσικές
που είχε φτιάξει ο Μαρκόπουλος κ ο Β.
Ολο το εργο μουσικά είναι ένα διαμαντάκι
που μοσχοβολάει Ελλάδα.. !!!!!!

Ομως ειδικά αυτή η μελωδία
είναι μεσα στην καρδια μου
κ οποτε τη θυμαμαι μου φτιάχνει το κέφι

Ξεκινάω λοιπόν το μουρμουρητό...:)
χαμογελάνε οι συνάδελφοι που ξέρουν πια
την ιδιορυθμία μου...

κ μεσα σε λιγα λεπτά
ολη η αιθουσα
ο ένας μετά τον άλλον
αρχιζει να μουρουράει τον ίδιο σκοπό..
κ ειναι λες κ ανοίγει η οροφη του γραφείου
κ μπαινει ηλιος.. κ αεράκι θαλασσινό
Και σκανε ολοι στα γέλια μολις καταλαβαινουν
τι εχει παιχτεί..

Να πω εδώ..
- πολύ σημαντική πληροφορία-
πως το συγκεκριμένο ανάλαφρο τραγουδάκι
-"εκδρομικό τραγούδι"  ο τίτλος-
δεν είναι τυχαίο..
Ανακάλυψα καποια στιγμή με μεγάλη μου εκπληξη
πως ο συνθέτης ...είναι ο Βαγγελης Παπαθανασίου !!!

Και αν θες... το παμε και πιο βαθιά ;)

...μονο ο Β.Π. θα μπορουσε να έχει ντύσει μουσικά
μια τοσο προφητική σκηνή...

Δες ξανα το βιντεο ...
Ο Φριντζ ( το  αληθινό ονομα του Γερμανού ηθοποιού)
καβάλα στο ελληνικό λεωφορειάκι..
να του κραταει τα γκέμια κ να ανεμιζει
το μπαγλαμαδακι ωσαν λαβαρο...
Μεσα η ελληνιδα καλλονή  "καταγοητευμενη"
να τραγουδά..
κ να ξεναγεί τους ευρωπαίους στις ομορφιες
της χωρας μας...

Πίκρα φίλε μου αμα το δεις ανάσκελα το πράγμα..

Ομως ;)
δωσε βαση

όσο ο πιτσιρικάς
θα προσπερνά
με την ιπτάμενη κωπήλατη μονήρη του
όλα καλά κ θα πανε :)))

( υπομονή... απο μοναδα  γινεται παντα η αρχή,
επειτα θα ελθει και η διήρης
Η τριήρης να σε απασχολεί
που χρειάζεται πευκο κ ελατο απο τον Αχελώο
κ εξωστάτη σωστά τοποθετημένο
κ Τριήραρχο μαγκιόρο-
για να συμβεί... )




Πάντως η επιχείρηση Απόλλων
με έσωσε για άλλη μια φορά...



κ μια που μιλάμε για την ταινία
μη ξεχνάς κ αυτό...

http://youtu.be/AyRlIo8xJ6A


(* τωρα που χαζευω τη φωτογραφια αναρτημενη..
ποσο αρχιζουμε  ρε φιλε
να μοιαζουμε φατσικα στους γονείς μας
οσο μεγαλωνουμε... συγκινητικό είναι..!
οσο εκείνοι γερνάνε κ χάνουν την εικονα τους
τη βρίσκουμε εμείς στον καθρέφτη μας..)

σπορά

Θυμήθηκα σήμερα ένα άγαλμα που υπαρχει καπου στον πλανητη...
Που άμα το δεις βιαστικά χωρις να δωσεις βαση
δεν θα καταλαβεις τι ακριβως είναι

μα αν εχεις υπομονη...
κ κοιταξεις προσεχτικά
οταν φτασει η κατάλληλη στιγμη
θα δεις
γιατι ακριβως
λεγεται "Σπορέας Αστρων"...

Οι παλιοί σπέρνανε με το χέρι.. αφου είχαν πρώτα αφρατέψει
το χωμα για να δεχτει το σπορο..
Τωρα σπερνουν οι μηχανες κ ο σπορος είναι υβρίδιο

Κι ομως που κ που
συναντας ακομα ωραιους σπορείς..
που σου αφρατευουν το μυαλο
σου σπερνουν τη σκεψη
κ οταν πεσει η πρωτη "βροχη"
 ο Νους σου ανθιζει κ καρποφορεί...
Ξυπνάς...
Τεντώνεις το κορμάκι σου
κ καταδυονται οι ριζες σου σε ωραια χωματα αρχαια
κ τα κλαρακια σου ανεβαίνουν μεχρι το βαθυ συμπαν...

ατλαντίς

άκου ...
μια ιστορία που θυμήθηκα τώρα

αρχές δεκαετίας του '90..
εκεί κάπου στις αρχές την μπάντας των fm
επιανες Atlantis 90fm,
δεν ηταν ακριβως στους 90
επρεπε να παιξεις λιγο με τη βελονα
- ετσι μονο ηξερα να σε πάω, ψηλαφιστά :)
επαιζε ροκιές, μέταλλα, κ κυρίως ελληνικές μπάντες
οτι δλδ είχε αρχίσει να αποκλείει σιγα-σιγα το ραφιοφωνο
του νεοελληνα κ μιας ελλαδας που επενδυε στο σκυλαδικο
κ στην παραλιακή. Οαση ο Ατλαντις...
Επαιρνες τηλεφωνάκι για να παιξουν το κομματι σου
κ σε ξερανε με το μικρο σου, αφιερωσεις, πλάκες
κ αμα γουσταρες παιρνουσες κ απο το στουντιο
να κατσεις για την εκπομπη.. Οι συναυλίες τα καλοκαιρια
συνεβαιναν στα Βοτσαλακια στον Πειραια- εκει που εχουν
γυριστει σκηνες κ απο το Βασικα Καλησπερα σας :))

Μαρτιο του 2001 η κυβερνηση Σημιτη 
με μια αποφαση ταχα μου για λογους ασφαλειας
ταχα μου λογω της κατασκευης του αεροδρομιου στα Σπατα
κλεινει καμια 70αρια σταθμους
Πως βγαινει τωρα ο Κεδικογλου κ λεει το ποιημα..?
ετσι βγαζαν τοτε το Ρεππα!
Μεσα σε ενα βραδυ οι καλοι υπαλληλοι της ΔΕη ανεβηκαν
εκει ψηλα στον Υμηττο - που λεει κ ο Χατζιδακις
κ κατεβασαν δεκαδες ραδιοφωνα αφηνοντας κοσμο ανεργο.
Ενα μερος των συχνοτητων μοιραστηκε αργοτερα 
φυσικά στους μεγαλοεπιχειρηματιες 
κ στους μεγαλοεκδοτες.
Φιμωτρο στον Ατλαντις... 
βλέπεις παντοτε οι ανυποτακτοιστα fm,
ηταν κινδυνος, παντοτε εριχναν αεροπλανα :)

Και τοτε εγινε ενα μπαμ..
Χωρις συνδικατα, χωρις οργανωτικες επιτροπες αγωνα..
ξεσπασε μια αυθόρμητη Αντιδραση - μια αναδραση αναμεσα
στους φιμωμενους παραγωγους κ τους ακροατες.
Ακομα κ τωρα στις γειτονιες του Πειραια βλεπεις στους τοιχους
συνθηματα για το κλεισιμο του Ατλαντις.
Τι συγκεντρωσεις
Τι πορειες.. 
Η φιλη μου η Αντωνια τυπωνε αφισσες
 και εκει να δεις βραδυνη αφισοκολληση :))
Η δε συναυλια διαμαρτυριας που εγινε στη Σφεντονα
θα μεινει στα χρονικα... :)
Για την ιστορια.. ο Ατλαντις μετα τη φιμωση του αρχισε
να εκπεμπει στη γιαφκα... παρανομα ,ποτε στη μια συχνοτητα
ποτε στην αλλη. 
Μεγαλη χαρα ενιωθες οταν επεφτε συρμα
απο τα φιλαρακια- 
βαλε τη ταδε συχνοτα ρε βγαινει ο Ατλαντις..!
Ειχε το ονομα "Μαχητης στα FM" κ τον θυμαμαι ενα διαστημα
στους 88,4... Μετα καποιος τον καρφωνε κι ολο τους κατέσχεταν
τον εξοπλισμο, χανοταν για λιγο κ μετα απο λιγο παλι
εσκαγε σε καποια συχνοτητα :)

Για την ιστορια παντα.. ακουω ακομα Ατλαντις
ομως δεν ειναι το ιδιο..βλεπεις αυτο που εμεις τοτε σεβαστηκαμε
κ ακολουθησαμε, δεν το σεβαστηκε ο ιδιος ο ιδιοκτητης του.
Μπηκανε πολιτικα συμφεροντα στο παιχνιδι...
- μεχρι κ η παε Ολυμπιακος προσπαθησε να βαλει χερι
χωρις αποτελεσμα ευτυχως!! 

Η μπορει να φταιει που τωρα εκπεμπει με αδεια ;) 

Οπως κ ναχει οφειλω να ομολογησω 
πως η μουσικη μενει παντα καλη κ δυσευρετη στα fm
που τα περισσοτερα πλεον παιζουν σκουπιδια.
Διαφημησεις δεν ακους
Στα μικροφωνα βρισκεις αρκετα πιτσιρικια
που ευτυχως δεν μιλανε
την ξυλινη επαγγελματικη ραδιοφωνικη γλωσσα
Κ το σπουδαιοτερο..  
υπαρχει ακομα σταθμος που παιζει μεταλ
κ ελληνικη ροκ σκηνη ! Μέγιστο..! 



Κι εξαλλου.. οτι κι αν αλλαξε στα ερτζιανα,
εκεινα τα ραδιοφωνα 
οπως κ το 80 οι πειρατικοι
τη ζημια τους  
την κανανε στο συστημα ;) 
Μας εμαθαν να ακουμε ελευθερα 

Κ ετσι υπαρχει μια περιοχη εντος μας αλώβητη
-μια παραλια αν θες...
που σκαει καθε τοσο το κυμα των πειρατικων
εκπομπων που εχουμε αφομιωσει  κ που κανεις δεν μπορει να
μας τις παρει
Εκεινες οι διαδρομες πανω στη βελονα του ραδιοφωνου
ειναι φιλε μου μια αναμνηση καλπασμου ελεύθερου
που πια δεν την γευεσαι ακουγοντας ραδιοφωνο...

Ομως οταν τις θυμασαι 
νιωθεις τη χαιτη σου να ανεμιζει
κ το μπροστινο σου ποδι
χτυπαει με μανια το χωμα... 

Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα αποτελεί μέρος του εν εξελίξει μεγάλου μήκους ντοκυματέρ AGORÁ - From Democracy to the Market που ο Αυγερόπουλος κ η ομάδα του γυρίζουν εδώ κ 3 χρόνια κ θαναι ετοιμοι την ανοιξη του 2014

 το τσίμπιμα της Digea .. διαρκει 5"
- τόσο χρόνο χρειάζεται για να κόψει το σημα
απο τον 90,2 οταν αναμεταδίδει το πρόγραμμα
της  ΕΡΤ - το μέτρησα...

το τσίμπιμα του 90,2 εμπεριέχει πολυ ζζζζζζζζ
βαβούρα κοινώς.. πολύ μπλα-μπλα
- έτσι ακούγεται συνήθως στα καθαρά αυτιά
η παλαιοκομματική αριστερή προπαγάνδα
που πρέπει να φας στη μαπα αν προσπαθησεις
να δεις την ερτ μεσω 90,2- το τσέκαρα..

το τσιμπιμα παλι της νεας
αγωνιστικής αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ
... φέρνει πολυ φαγούρα
πρέπει να ξύσεις πολλάαα επίπεδα δέρματος
για να απαλλαγείς απο την εικόνα της ΕΡΤ
οπως ηταν ολα αυτα τα χρόνια 
οταν έπαιζε απαλή
μουσική επιπεδου κ κουλτούρας
ωστε να καλύπτει τα απανωτα τσιμπίματα
της εκάστοτε κυβέρνησης στο λαό-
το έζησα..

το τσίμπιμα τωρα αυτής της κυβέρνησης..
είναι ύπουλο.. 
μπαίνει οπως το κουνούπι 
κάτω απο τη φούστα
κ σε δαγκώνει καρφι στα πόδια 
χαμπάρι δεν παιρνω εγω, 
σηκώνομαι κ ψάχνω απο που μου ήρθε
 κ εντωμεταξύ καθώς εγω ανασηκώνομαι
απο τη θέση μου κ διαμαρτύρομαι
εκείνη προσπαθεί να με οδηγήσει
πότε σε εκλογές 
πότε σε φόβο
πότε σε οργή
οτι εξυπηρετεί τα "έντομα"
τα οποία η κυβέρνηση εξυπηρετεί 
- το έχω νιώσει...


υπάρχει κ άλλο τσίμπιμα
δια μέσω αυτιού κ ματιού
σου τσιμπάει τον εγκέφαλο..
είναι το χειρότερο απο όλα
τελευταίως κατασκευάζει επαναστάσεις
υποκινεί εξεγέρσεις 
κ είναι το πιο επικίνδυνο
γιατι είναι κ αυτό που για να τραφεί
θέλει κ το περισσότερο αίμα-
βλεπε πλατεία ταξιμ 
( στην οποία θα αναφερθούμε
σε επόμενη κουβεντούλα)

ξύνοντας λοιπόν
τα διάφορα τσιμπίματα που έχω φάει
όλο αυτό τον καιρό στο κορμάκι μου
θυμήθηκα ένα σχόλιο του Μάνου
στο τρίτο πρόγραμμα

και έκατσα κ το ξανακουσα αυτές τις μέρες

...αυτές τις μέρες
που θέλει μεγάλη σπουδή το τσίμπιμα
μιας κ οι κώνωπες
μάθαν το παραμύθι
κ μασκαρεύονται σε μέλισσες..

κοινώς..
είδαν πως ματώνουμε
ορμησαν κ οι κώνωπες 

Μ. Χατζιδάκις: Πράξεις πολίτου και αντιδράσεις κωνώπων 

"Κι' όσο για τα κουνούπια ας ενώσουμε τις προσευχές μας κι' ίσως μας στείλει ο Θεός ένα γερό άνεμο και ξαπαστρέψει τη Έλληνική μας Χώρα απ' την ντροπή της δραστηριότητας των κουνουπιών και της επικινδύνου παρουσίας των.

Αμήν."
Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 1978

Αποχουντοποιητες ψηφιακου σηματος

στην πηγή...

το καλοκαίρι.. που ο ήλιος καίει
κ σου κοκκινιζει τα μαλλιά...
κ διψας
υπάρχουν ρε παιδί μου κάτι μουσικές
που εχουν κατι απο τη μοριακη δομή του νερού

ειδικά τούτο εδώ τραγουδάει για το ανέβασμα
στην πηγή
κ  έχει ένα κατέβασμα μελωδικο
που ξεκινάει απο μι κ καταλήγει σε μι
μέσα απο διπλές νότες
που είναι σα να ακούς νερό γάργαρο κ τρεχούμενο

κ επειδή  ο Τουρνάς το έγραψε στην κιθάρα
αμα πας να το παίξεις θα παρατηρήσεις
πως ναι μεν οι νοτες κατεβαίνουν τονικά
αλλά στην ταστιέρα το χέρι κάνει ανάβαση..

έτσι για να σου  υπενθυμίσει
πως κάθε επίσκεψη στην πηγή
ενέχει μια δυσκολία
αλλά και απο την άλλη εμπεριέχει
κ τη χαρά της ανάτασης
κ την εμπειρία της διαδρομής
κ την ηδονή του ξεδιψάσματος...

"βλέπεις κεινο το βουνο"...
κ ξεκινάνε τα δαχτυλάκια σου
μι ρε ντο σι λα σολ φα μι
..να τρέχουν χαρούμενα σα νεράκι
κ όταν φτάσουν στο τελικό μι
...νιώθεις μια αποφόρτιση ωραία
να κυλαέι μέσα σου κ να δροσίζει
την υπαρξη σου
 


αντε αυτο να συγκριθει
με το να πιεις νερο απο την ευκολια
της οικιακης βρυσης...

Φίλε μου αν με βοηθάς, όπως πάντα, πάρε τούτη την καρδιά,πάρε δύο τριαντάφυλλα

και περπάτα... Βλέπεις κείνο το βουνό που τα δέντρα φτάνουν ως τον ουρανό,
τραγουδάνε τα πουλιά, νύχτα μέρα...
Στην πηγή μια κοπέλα θα βρεις και θα της πεις, στα μαλλιά της τα κόκκινα
άνθη να φορεί, την καρδιά μου να χει στο στήθος της
στην πηγή, να προσμένει... 
Απ' τα ρούχα τα καλά θα διαλέξω  'κείνα τα πιο όμορφα και στεφάνι πράσινο
θα της πλέξω... Θέ ν' ανέβω στο βουνό, με μια αχτίδα,το στεφάνι να φορώ,
της πηγής νερό να πιω, μες τα φύλλα...
Κι αν τα χέρια της τα λευκά με χαϊδέψουνε
κι αν τα χείλη μου στα φιλιά της αντέξουνε,
τ' όνειρο μου θα βγει αληθινό...
Στο βουνό θε να μείνω φίλε μου σ' ευχαριστώ 'κει θα μείνω...

απούσα...

αχ μωρέ θειούλα... :)

μια γελαστή ανηφόρα...

σπάσε την ψηφιακή τους tv
κ ανέβα στο βουνό
εκεί που κάποτε υπήρχαν κεραίες...
να εκπέμψεις καθαρό κ ελευθερο νου

τηλεντρόγκες

τηλεντρόγκες

ένα παιδί με ένα βιολί.. δεν είναι φτωχό

"Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη τροφής και στέγης. Φτώχεια είναι το να αισθάνεσαι Κανένας, το να στερείσαι ταυτότητας. Η μουσική, το να είσαι πρωταγωνιστής σε μια ορχήστρα, το να παίζεις, να τραγουδάς, δημιουργεί στο παιδί μια αυτοεκτίμηση, μια υγιή και ωραία περηφάνια που το βγάζει από τη φτώχεια. Γιατί το παιδί με το που παίρνει το μουσικό του όργανο, παύει αμέσως να είναι φτωχό. Ένα παιδί με ένα βιολί δεν είναι φτωχό! Γιατί το βιολί το οδηγεί σε ένα δρόμο αυξανόμενου πνευματικού πλούτου."  

http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2012-2013/340-el-sistema-sozontas-zoes

* στην παραπάνω σελίδα,

κάτω από το αβαταρ της αφίσας μπορείς να δεις την ταινία

  :)))
προσωπικά την γούσταρα πολύ...

Ο εξάντας (εκ της καθαρεύουσας ο εξάς, του εξάντος), είναι ένα γωνιομετρικό όργανο χαρακτηριζόμενο και αστρονομικό που χρησιμοποιείται στη ναυσιπλοΐα, από τους ναυτιλλόμενους για τη μέτρηση υψών ουρανίων σωμάτων καθώς και κατακόρυφες ή οριζόντιες γωνίες γήινων, ή επίγειων σταθερών αντικειμένων.
Βασικά, χρησιμοποιείται στη μέτρηση της γωνίας (ύψους) ενός σκοπούμενου ουράνιου σώματος (π.χ. Ήλιος, Σελήνη, Πλανήτες, Αστέρες), από τον ορίζοντα.

                                                                       αφιερώνω...
             

                                                                       

αγαπημένο μου ημερολόγιο..
 

Είδα πριν λίγο στο μπαλκόνι μου έναν αρσενικό κότσυφα... :)
Πολύ μεγάλη χαρά πήρα...
Πρώτη φορά που με άφησε να τον δω.. 

γιούπι γιούπι...!!!

 

Η αγαπημένη μου ηχητική περιοχή είναι η υπόκρουση...
Η υπόκρουση χρησιμοποιεί κανάλια πιο βαθιά..
Απλώνει το σώμα γυμνό για να βρει κάπου ζεστά να απλωθεί η μελωδία κ να τεντωθεί..
Η υπόκρουση συγχρονίζει κ συγχρονίζεται. Αφουγκράζεται με το δέρμα εκείνη τη φλέβα
στο λαιμό της μελωδίας, πιάνει την τονικότητα , ρυθμίζει την ανάσα της κ φτιάχνει τα πατήματα.
Δημιουργεί τελικά το μονοπάτι που χρειάζεται η μουσική για να κυλίσει..
Οτι ακριβώς κάνει η φλέβα για το αίμα.
Αν θες να ακούσεις το αίμα σου 2 τρόποι υπάρχουν-
ο ένας να κλείσεις τ αυτιά σου σφτιχτά στους έξω ήχους-
κ ο άλλος όταν κάνεις έρωτα...Αν παρεις την προσοχή σου από την βασική μελωδία
κ δώσεις βάση στην υποκρουση θα πιάσεις το νόημα με τη μια.
Το ίδιο κ στο σινεμά... Αν ξεκολλήσεις απο την εικόνα κ ακούσεις το μουσικό χαλί..
το χαλί γίνεται μαγικό κ αρχίζει να ύπταται πάνω απο την επιδερμίδα των νοημάτων.


Οταν λοιπόν ο Django μπαίνει καβάλα στο αλόγο
ελεύθερος για πρώτη φορά, μέσα στην πόλη των λευκών
παίζει υπόκρουση ένα περίεργο ταξίμι...
Ακούς τη πενιά του Μορικόνε κ συντονίζεται μέσα σου
ο πειραιάς του Βαμβακάρη με την άγρια δύση
η ανατολή με τον αμερικάνικο νότο..
η χορδή με το κελαιδισμα πουλιού
το όργανο με τη φωνή ζώου

Και εκεί αρχίζεις να παίρνεις μυρωδιά πως κάτι τρέχει εδώ..

Είχα καιρό να γουστάρω ταινία κ ο Ταραντίνο ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή.
Ανατίναξε τον εαυτό του ο μάγκας σε αυτή την ταινία
κ μαζί όλα τα στερεότυπα.
Ηρθε να σου πει την ιστορία της αγρίας δύσης.. ανάστροφα.
Κι αντί να σε ξαναπαραμυθιάσει με τα τετριμμένα περι άγριας δύσης
καταπιάνεται με θέματα αρχέγονα..
Με τα δυο μεγάλα θέματα για την ακρίβεια...
Την Ελευθερία κ τον Ερωτα...
Πλασματα αιώνια που έχουν την ίδια ιδιοσυχνότητα
σπάζουν ακριβώς στον ίδιο τόνο κ ταλαντώνονται σε κοινό τόπο..
Και φτιάχνουν ωραία κανάλια για να μιλήσεις για τα άλλα
τα πιο μικρά που είναι όμως πιο μεγάλα ;)



Ομως οσα κ να πω
αν δεν καβαλήσεις το άλογο να το γραπώσεις απο τη χαίτη
ζωσμένος με δυναμίτη
δεν θα τα καταλάβεις.. ;)

http://www.youtube.com/watch?v=WbiBaK1QH3U