Στις κούνιες..

 

 

Είναι μερικά βιβλία που για κάποιο λόγο αργούν να έρθουν..

Ισως δεν είναι κατάλληλη η στιγμή , ίσως εσύ δεν είσαι έτοιμος για αυτά..

ποιος ξέρεις.. ωστόσω περιμένεις υπομονετικά και κάποια στιγμή

οι συμπαντικές δυνάμεις σας επιτρέπουν να συναντηθείτε..

Αυτό ακριβώς μου συνέβη με το "Οι Εψιλον" του Νικολάου .

Εξαντλημένο στους εκδοτικούς οίκους εδώ και χρόνια 

δεν μπορούσα να το βρω. Το είχα ξεχάσει, δεν του αναζητούσα πια.

Μέχρι που ενα πρωί κάτι με ξαναπήγε σε αυτό και το αναζήτησα.

Και αυτή τη φορά το σύμπαν μου επέτρεψε να συναντηθούμε.

Είμαι στην αρχή ακόμα αλλά έχω μεγάλη λαχτάρα ..

 

 

 

Ομοίως χθες με επισκέφθηκε μια μελωδία που κάποτε μου ζητήθηκε να αναζητήσω

και κάπως έτσι την ανακάλυψα, είχα χρόνια να την ακούσω και .." την άκουσα"..

Σε άλλα νέα , ο μέσος έλλογος νους μπορεί και να τρελλαθεί αν δει εικόνες

από την γενοκτονία που αυτή τη στιγμή συντελείται στην Παλαιστίνη.

Για αυτό φίλε ακροατή/αναγνώστη θα σε πάω σε κάτι πιο ελπιδοφόρο..

Στην αυτοσχέδια κούνια που η επιμονή και η παιδική καρδιά μπορεί να κρεμάσει παντου.

Ακόμα και στα ερείπια της Γάζας.