Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα..

 

Πάντα είχαν ένα βάρος για μένα οι Κυριακές.. μια επίγευση πικρή..

χωρίς λόγο και αιτία..

 Μεγάλη συνέπεια επέδειξε το ενστικτο μου ημερολογιακά 

αφου Κυριακή ήταν όταν έχασα τη μανα μου..

Κ έτσι πλεον δεν έχω καμιά απορία για την πίκρα αυτής της μέρας..

Μονάχα το βάρος της μεγάλωσε γιατι τώρα πια σηκώνω στους ώμους μου

κ το βάρος της απουσίας της μανας μου.. 

 

Σου άρεσε να το ακούς.. 

τόσο ταιριαστά τα λόγια.

2 φορες την εχω δει απο εκεινο το απογευμα στον υπνο μου.. και τις δυο ηταν φορες που φοβηθηκα κ τη ζητησα.. ερχεται στον υπνο μου και αγκαλαιζομστε φιλε.. τιποτα αλλο.. κλαιμε κ αγκαλιαζομαστε σφιχτα λες ειναι αληθεια.. αγκαλιες σφιχτες, δυνατές..

και μετά ξυπνάω..