Χθες η ροη με εβγαλε στα χναρια του..
διαβαζοντας για το φασκιωμα, τις φασκιες , το σπαργανωμα που λεμε
ο συνειρμος με πηγε σε ενα στιχο που λεει
"Στου πόλεμου το χρώμα οι πρώτες μου φασκιές
παιδάκι πράμα ακόμα, ντύθηκα μ` αρματωσιές"..
Να μη λεω πραγματα που δεν ισχυουν.. δεν το θυμομουν το τραγουδι ..
εψαξα κ το βρηκα κ το ξανακουσα κ θυμηθηκα για ποιον λεει.
Δεν ειναι οτι καλυτερο εχει γραφτει για τον Αλεξανδρο
αλλα το παιζω να τιμησω τη ροη..

Τι σου ειναι το θυμικο ομως του Ελληνα.. που τοποθετει τον Αλεξανδρο
να σκοτωνει το Φιδι-Δρακο..
Σκεψου ποσα παιδακια στη μεταπολεμικη ελλαδα τοτε που στο σχολειο μετα βιας
μαθαιναν γραφη κ αναγνωση- αν πηγαιναν,
εμαθαν βλεποντας τις σκιες του Σπαθαρη πως ο Μεγας Αλεξανδρος
βασιλεας της Μακεδονιας, σκοτωσε τον καταραμενο δρακο.

Επισης καβαλα στο θυμικο
σημερα του αη-Λια
σκεψου πως ο απλος γνησιος ανθρωπος
συνεχισε να ονοματιζει μεσα του τον Ηλια Προφητη κ οχι Αγιο.
Αγιο Ηλια δεν θα τον ακουσεις..
Αη-Λια θα τον ακουσεις στα χωρια κ στα νησια
οταν σου δειχνουν το υψωμα που εχουν φτιαξει το εκκλησακι του
Ονομα που σαν ηχος σε παει πιο πολυ στη κλιση του μηνα Λωου ,
του μηνα στο μακεδονικο ημερολογιο που γεννηθηκε ο Αλεξανδρος,
παρα στην αγιοποιηση του προφητη.
Κ δεν ειναι η γλωσσα μας η πανσοφη που σε ζοριζει
μπροστα σε ενα τελικο κ ενα αρχικο φωνηνεν..
Ειναι το θυμικο που σου διακρινει οτι αλλη η κινησις
του προφητη αλλη του αγιου..

Σαν σημερα λοιπον του Ηλια
θυμηθηκα εκεινη τη στιγμη που περιγραφει ο πλουταρχος
τη χιλιοειπωμενη.. - μα δεν ειναι η επαναληψη που φτιαχνει την προσευχη εξαλλου;

"Οιον ιππον απολλυουσι, δι'απειριαν και μαλακίαν χρησασθαι μη δυναμενοι"..
πως γινεται να χανουν τετοιο αλογο απο ανικανοτητα να το τιθασευσουν.
Μελετησε το φοβο του αλογου, κατανοησε πως ηταν η σκια του που φοβοταν
κ μετα το πλησιασε αφοβα κ του γυρισε απαλα το κεφαλι προς τον Ηλιο..

δυστυχως δε μεγαλωσα σε μια πολη που να εχει ενα εστω αγαλμα του
να πηγαινω σαν παιδι να μερωνει η ψυχουλα μου..- θα εχεις δει πως μερωνει τα παιδια..
Κι αν με διαβαζε η ελενη
θα γελαγε τωρα θυμουμενη
τοτε που τσακωθηκα στη συνευλευση γιατι οι πρωην συντροφοι
μου τον ειπαν σφαγεα των λαων..
Να το εξηγησω δεν μπορω
ομως μεχρι κ την τελευταια μου πνοη ξερω πως θα δακρυζω οταν τον σκεφτομαι
κι ας μου το κανουν ευκολο να τον ξεχναω..

αυτα που υπερασπιζομαστε απο ενστικτο κ οχι απο λογικη
ειναι που δεν μπορουν να σκοτωσουν
αφου δεν μπορουν να βρουν που στην ευχη εδραζονται..

παει να πει οσο καραγκιοζη κι αν σε εχει κανει η Ταξη η καινουργια
εκει καπου στο 14:24
θα αρπαξεις ενα ποτιστηρι κ εκει μεσα στο λιγο σου, μεσα στο καραγκιοζιλικι σου
θα τον υπερασπιστεις. Οχι γιατι σε εχει αναγκη, εσυ τον εχεις.
Κ θαναι ακριβως εκινη τη στιγμη που δεν θα το περιμενουν πια.

 
Το ερωτημα θα τιθεται παντοτινα..
Και παντα μια θα ειναι η απαντηση

ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΥΡΙΕΥΕΙ