Επειδη φετο την ειδα σε ασχημα χερια κ χαλαστηκα..
ξαναπαω να βρω μια απο τις πιο αγαπημενες μου σημαιες.
Χιλιοκαπνισμενη σημαια, εχει αντεξει αερηδες, χιονια, βροχες
Αντεξε εμπρησμους,
ορδες ηλιθιων τουριστων - πεζοπορων του σου/κου
Κι ομως εκει παντα κυματιζει..
Κ διαλεγω σημαιοφορο πιτσιρικα που οι γονεις του τον εντυσαν μπατμαν
κ ολο του φωναζαν "κατεβα κατωωωω, μη πηγαινεις εκει παιδι μουυυυ, ελα μεσα "
( το μεσα ηταν ενα ορεινο καταφυγιο καταμεστο απο μαζανθρωπους )
μα εκεινο φωναζε "οχι σου λεω "
κ ολο σκαρφαλωνε ακρη ακρη κ ολο γυρω απο τη σημαια επαιζε.

Λενε οι μελετητες οτι στον κοσμο δεν υπαρχει αλλη χωρα
που να γιορταζει την εναρξη ενος πολεμου. Μονο εμεις..
Ολες οι αλλες ευρωπαικες κ μη χωρες γιορταζουν απελευθερωσεις
κ νικες κλπ κλπ

Μα εμεις γιορταζουμε το ΟΧΙ φιλε.. το Οχι δεν σκυβω το κεφαλι.

Εγω προσωπικα
γιορταζω
πολλα μικρα οχι που ειπα αυτη τη χρονια
σε οτι προσπαθησε να με περασει απο τη μηχανη του κιμα.

Προσοχη δε βαραω στον τροπο ζωης που μου πλασαρατε ως κανονικο.
Προσοχη δε βαραω ουτε στην πατριδα οπως πατε να μου την πουλησετε.
Προσοχη μοναχα σε εκεινη τη σημαια τη βουνισια στεκομαι.

Κ επειδη μερα παρελασης σημερα εκει εξω,
εντος μου να ξερετε
παρελαυνουν τα ομορφα κ τα ιερα..
Κ τρεχουν
για να μην μπορεσετε να τα αγγιξετε.