Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

24 ωρες χωρις φαι κ νερο, μόνο μυρίζοντας γιασεμί








Τη πρώτη χρονιά στη σχολή,
μας κατέβασαν στα υπόγεια της Κοραή 4
θα φωτογραφίζαμε με σκοπό να φτιάξουμε ένα ηχόραμα
για μια επέτειο
κ θα το παρουσιάζαμε σε μια εκδήλωση στην παλιά Βουλή
μετά βαΐων και κλάδων κ πολλών επισημοτήτων..

Ρε φίλε ειλικρινά απο αυτή την εκδήλωση αμυδρά θυμάμαι
μόνο την ομορφιά του χώρου της πρωτης βουλής..
τίποτε άλλο..
λες κ το μυαλό μου καταχώρησε τη στιγμή
στο συρτάρι με τα άχρηστα.

Αυτό όμως που πάντα θα θυμάμαι
είναι η στιγμή που κατέβηκα στα κρατητήρια..
Είχα ξαναβρεθεί στο κτίριο για να παω σινεμά
- ο κινηματογράφος Αστυ βρίσκεται εκει.
Κι όμως δεν είχα ιδέα - οπως κ οι περισσότεροι
στην Αθηνα, πως τα υπόγεια του κτιρίου
που αρχικα κατασκευάστηκαν σαν αντιαεροπορικα
καταφύγια , η Κομαντατουρ τα χρησιμοποιησε
στην κατοχη σαν κρατητήρια μεταγωγων,
Απο'κει είτε πήγαινες στη φυλακή είτε στο εκτελεστικό απόσπασμα..


Τι ένιωσα εκει κάτω
δεν νομίζω πως μπορώ να το πω με λόγια
Εμεινα πολύ ώρα ακόμα κ μετά που έφυγαν τα παιδιά..
Μελετούσα τους τοίχους νιώθοντας ανατριχίλα

Ο άνθρωπος οταν φυλακίζεται
η οταν αντιμετωπίζει το απόσπασμα
σκαλίζει τη ζωή στους τοίχους

Καποιος έφτιαξε το άλογο του
καποιος ενα τραμ
αλλος σκαλιζε λουλούδια
οι περισσότεροι έγραφαν νερό
για να ξεδιψάσουν
κ το ονομα τους για να μη ξεχαστούν,
έγραφαν την ηλικία κ τη διεύθυνση
του σπιτιού τους,
αλλος σκάλισε την ερωμένη του
γυμνή με τα πόδια ανοιχτά
κ έπειτα σαν να ντράπηκε που την εδειξε
σε ολους,
μουτζούρωσε με σκαλίσματα το αιδοίο της.
Πολλοί έγραφαν μπινελίκια,
άλλοι σκάλιζαν κιθάρες για ν ακουν μουσική..

Σε κάποιο σημείο του τοίχου
ένας 18χρονος έγραφε
"24 ωρες χωρις φαι κ νερό
μόνο μυρίζοντας γιασεμί"




Τα θυμήθηκα όλα αυτά χθες που άκουσα τη μάνα μου
να μιλάει με την ξαδέρφη της που μεγάλωσαν μαζι..
Αριάδνες κ οι δυο, θυμόντουσαν τα παιδικά τους χρόνια
"Βρε αριάδνη , η μουριά που ανεβαίναμε υπάρχει?"..
"κ εκείνο το γιασεμί, το έχετε κρατήσει..;"

Το κράτησαν το γιασεμί :)
κ χαμογέλασα γιατί το γιασεμάκι πάντα ήταν
το αγαπημένο λουλούδι της μανας μου
μα προχθές μεσα στο " κρατητήριο μου"
έγινε κ το δικο μου αγαπημενο

κ όποτε πάω στη δουλειά στεναχωρημένη
κ νιώθω το χώρο στενάχωρο γύρω μου
ασυνάισθητα κόβω ένα λουλουδάκι κ το πάιρνω μαζι μου,
να οπως προχθες το πρωι
και το βαζω στο νερό
κ το μυρίζω όλη μέρα
να με πηγαίνει στη φύση
Κ όποτε το κάνω αυτό
σκέφτομαι εκείνο τον φοιτητή
στα υπόγεια της κομαντατουρ
που έκανε ακριβως το ίδιο..

Και ξερω πια πως δεν έχει καμιά σημασία
που βρίσκεται φυλακισμένο το σώμα σου
όταν η ψυχή σου τρέχει ελεύθερη στη φύση
Αμα η ψυχη ειναι ελευθερη, θα τη βρεις την ακρη
θα πηδηξεις τον τοιχο
κ θα λευτερώσεις κ το σωμα.

Το ίδιο συμβαίνει κ με τους λαούς







έτσι για την ιστορία
όταν πρωτοφτιάχτηκε το κτίριο στην Κοραή
σε καιρό ειρήνης
φρόντισαν οι πόρτες
να φτιαχθούν στη Γερμανία
που είχε ειδίκευση στο αντικείμενο.
Επρεπε ναναι πρωτης ποιοτητας
γιατι οπως ειπαμε τα υπογεια προορίζονταν
για καταφύγια αεροπορικών επιδρομών.

Η ιστορία πάντα φτιάχνει κύκλους

κ εμεις πάντα ζητάμε δανεικές πόρτες
για να φτιάξουμε καταφύγια
χωρίς να θυμόμαστε
πως αυτός που σου φτιάχνει την πόρτα
μπορεί καλλιστα να σου φτιάξει
κ τη φυλακή.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Evergreen










ακούω τον Λύκο κ την Αλεπού να τραγουδούν




  " ακούω τον Λύκο κ την Αλεπού να τραγουδούν "





οι Tri Yann είναι παλιά θεοπάλαβη Κέλτικη μπάντα της Βρετάνης

οι σημαίες που ανεμίζουν στο πλήθος δεν μοιάζουν τυχαία με την ελληνική...

η σημαία της Βρετάνης δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920 με πρότυπο την ελληνική
κ την αμειρκανικη σημαια. βλεπεις τοτε η Ελλαδα κ οι Αμερική ήταν οι δυο χωρες που για ολοκληρο τον πλανητη αντιπροσωπευαν την ελευθερια κ τη δημοκρατια...

βρε πως αλλάζουν οι καιροί..!


για το καλο μου


Τελευταίως δεν την παλεύω που λες..

το μυαλό μου κατεβαίνει στις μάχες χωρίς το σώμα μου
που το βρίσκει πια μάταιο,



κ οταν κατεβαίνει δεν παίζει πετροπόλεμο
φτιάχνει κινήσεις kung fu
μόνο που ο Μπρους - ο Λη λέμε-
δεν ήταν ποτέ κατανοητός στις μεγάλες μάζες
κ έτσι κανείς δεν ακολουθεί



 σκαρφαλώνω που λες κ εγώ στα Τείχη
κ χαζεύεω το κόσμο απο ψηλά
καθισμένη ακρη-ακρη
κουνώντας περα δώθε τα πόδια μου στο κενο
οπως εκανα απο παιδι
που παντα
μου λεγε η μανα μου να μην το κανω
γιατι μεγάλωσα πια



προχθές που θυμήθηκαν πάλι οτι πέθανες
σκέφτηκα οτι έχεις πάρα πολλές μέρες
ναρθεις
να με σηκώσεις στα χέρια σου όπως παλιά
Μη φοβασαι- δεν το χαυω ρε οτι "εφυγες"
εγω τους το λέω οτι καθε οκτωβρη στις 9
ξανανεβαινεις στο "Αρχαίο Βουνό",
που οι τουριστικοι οδηγοι το λενε Ματσου Πιτσου.
Και μετά πάλι γυρίζεις
κ με σηκώνεις στα χέρια σου
κ με πετάς ψηλά
κ εγω απο το φόβο μου γελάω :)



μέχρι να ερθεις κόβω βόλτες
στις γειτονιές του πειραιά που έχουν παγωσει
απο τοτε που σκοτωσαν το φυσσα
Στο Κοράλλι, στη καφετερια απο που ξεκινησε η φαση
φαγαμε τα νιατα μας να παρακολουθούμε
τις σεντρες του ολυμπιακου
να πινουμε καφεδες, να παιζουμε ταβλι
κ να λεμε μεγαλα λογια για το πως θα αλλαξουμε τον κοσμο

στα στεκια που συχναζε ..συχναζαμε
κ οταν παιρναμε το καραβακι για απεναντι ,για τη σαλαμινα
στις ιδιες πάραλιες αραζαμε με κιθαρες κ φωτιες
κ τραγουδαγαμε ρεμπετικα κ ασιμο
κ την ίδια βαρκούλα χαζεύαμε να ψαρεύει
κ λέγαμε α ρε κ να ειμασταν εκει μεσα

ο πατέρας του πλαι πλαι
ειχε δουλεψει 
μαζι με πατεραδες γνωστων κ φιλων
στη ναυπηγοεπισκευαστικη
στο περαμα

οι παππουδες μας καπου θα ειχαν συναντηθει
μικρος ο πειραιας
να πιουνε κρασι , να στριψουν ενα βαρυ τσιγαρακι
να ψαλλουν βαμβακαρη

τι σημασια εχει που δεν σκοτωσαν εμενα
τι αλλαζει που δεν σκοτωσαν καποιον απο τη παρεα..
φαγαν ενα κομματι απο ολους μας σου λεω
φαγαν μια μερα ζωης απο οποιον σκεφτεται με αυτον τον τροπο
ζει με αυτον τον τροπο
ονειρευται με αυτον τον τρόπο

κ αφου μας καρφωσαν
- τη γενιά μας όλη ρε..
επειτα μας σταυρωσαν κιολας
στα εξωφυλλα, στα δελτια των 8
στις τατιανες κ στους θοδωρακηδες

μας αποκαλεσαν αριστερους- δε γυρισαμε
μας φωναξαν αντιφασιστες
παλι δε γυρισαμε
ένα ολοκληρο Παιχνιδι εστησαν στις πλατες μας
αλλα ηταν οι πλάτες μας.. το πιάνεις;
τη πλατη μας καπηλευτηκαν
Με το ονομα μας δεν μας φωναξαν ποτε
-δεν το ξερουν-
κ ετσι στα ματια
ποτε δε γυρισαμε να τους κοιταξουμε

αλλά θα μου πεις
ποιος απο όλους Αυτούς
χρειάζεται το βλέμμα μου
οταν μπορει να στησει την κομπινα
στους ωμους μου ;

παντως- κ επειδη πανω στο αιμα στηθηκε η πλάνη
μη ξεχνας πως
οι προγονοι μου τον φονο τον τιμωρουσαν
αλλα τη βεβηλωση του νεκρου
την τιμωρουσαν δυο φορες

Για να μη στα πολυλογώ
μεσα στο συστημα ποτε δε χωρεσα
αλλά πλεον κ ο εκτος συστηματος τοπος
κατακτηθηκε
στενεψε κ μου πεφτει μικρος

αμα κατεβεις απο το βουνο κ θες να τα πουμε
κοιταξε προς τα πανω κ σφυριξε
θα σε ακουσω κ θαρθω με βουτα κατακορυφη
να με καμαρωσεις :)

μεχρι τοτε
θα σε κατεβασω κομμανταντε απο τον τοιχο
κ να με συμπαθας

γιατι
"ΓΑΜΑΤΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙΣ ΕΠαΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ"







μεσα μου ομως φιλε μου
δε θα σε κατεβασω ποτε

μπέσα..! ;)