το καλοκαίρι.. που ο ήλιος καίει
κ σου κοκκινιζει τα μαλλιά...
κ διψας
υπάρχουν ρε παιδί μου κάτι μουσικές
που εχουν κατι απο τη μοριακη δομή του νερού
ειδικά τούτο εδώ τραγουδάει για το ανέβασμα
στην πηγή
κ έχει ένα κατέβασμα μελωδικο
που ξεκινάει απο μι κ καταλήγει σε μι
μέσα απο διπλές νότες
που είναι σα να ακούς νερό γάργαρο κ τρεχούμενο
κ επειδή ο Τουρνάς το έγραψε στην κιθάρα
αμα πας να το παίξεις θα παρατηρήσεις
πως ναι μεν οι νοτες κατεβαίνουν τονικά
αλλά στην ταστιέρα το χέρι κάνει ανάβαση..
έτσι για να σου υπενθυμίσει
πως κάθε επίσκεψη στην πηγή
ενέχει μια δυσκολία
αλλά και απο την άλλη εμπεριέχει
κ τη χαρά της ανάτασης
κ την εμπειρία της διαδρομής
κ την ηδονή του ξεδιψάσματος...
"βλέπεις κεινο το βουνο"...
κ ξεκινάνε τα δαχτυλάκια σου
μι ρε ντο σι λα σολ φα μι
..να τρέχουν χαρούμενα σα νεράκι
κ όταν φτάσουν στο τελικό μι
...νιώθεις μια αποφόρτιση ωραία
να κυλαέι μέσα σου κ να δροσίζει
την υπαρξη σου
αντε αυτο να συγκριθει
με το να πιεις νερο απο την ευκολια
της οικιακης βρυσης...
Φίλε μου αν με βοηθάς, όπως πάντα, πάρε τούτη την καρδιά,πάρε δύο τριαντάφυλλα
και περπάτα... Βλέπεις κείνο το βουνό που τα δέντρα φτάνουν ως τον ουρανό,τραγουδάνε τα πουλιά, νύχτα μέρα...
Στην πηγή μια κοπέλα θα βρεις και θα της πεις, στα μαλλιά της τα κόκκινα
άνθη να φορεί, την καρδιά μου να χει στο στήθος της
στην πηγή, να προσμένει...
Απ' τα ρούχα τα καλά θα διαλέξω 'κείνα τα πιο όμορφα και στεφάνι πράσινο
θα της πλέξω... Θέ ν' ανέβω στο βουνό, με μια αχτίδα,το στεφάνι να φορώ,
της πηγής νερό να πιω, μες τα φύλλα...
Κι αν τα χέρια της τα λευκά με χαϊδέψουνε
κι αν τα χείλη μου στα φιλιά της αντέξουνε,
τ' όνειρο μου θα βγει αληθινό...
Στο βουνό θε να μείνω φίλε μου σ' ευχαριστώ 'κει θα μείνω...
